بررسی اثربخشی الگوی یکپارچه پیشگیری از طلاق بر انصراف از طلاق و انطباق‌پذیری خانوادگی در زوجین متقاضی طلاق
محورهای موضوعی : زن و خانوادهفاطمه برکات 1 , ناصر امینی 2 , عزت دیره 3 , عبدالله شفیع ابادی 4
1 - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
2 - استادیار، گروه روانشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران (نویسنده مسئول) Naser.amini@laubushehr.ac.ir
3 - استادیار، گروه روانشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
4 - استاد، گروه مشاوره، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
کلید واژه: الگوی یکپارچه پیشگیری از طلاق, انصراف از طلاق, انطباق‌پذیری خانوادگی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی الگوی یکپارچه پیشگیری از طلاق بر انصراف از طلاق و انطباق پذیری خانوادگی در زوجین متقاضی طلاق صورت گرفت. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش را زوجین متقاضی طلاق مرکز مشاوره دادگستری شهر بوشهر در سال 1396 تشکیل دادند. تعداد 30 زوج با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. پرسشنامه میل به طلاق روزبلت (1986) و پرسشنامه انطباق پذیری خانوادگی السون (1996) در پیش آزمون، پس آزمون و دوره پیگیری سه ماهه تکمیل شد. برنامه مداخله طی 7 جلسه 90 دقیقه ای و هر هفته یک جلسه، بر اساس چارچوب هاگس (1994) و کارلسون، اسپری و لویس (2005) اجرا گردید و در این مدت آزمودنی های گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که اثربخشی رویکرد یکپارچه پیشگیری از طلاق موجب کاهش معنادار میل به طلاق و بهبود انطباق پذیری خانوادگی در مرحله پس آزمون گردید (001/0p<) و این اثر در مرحله پیگیری هم ماندگار بود (001/0p<). در نتیجه می توان با اتخاذ رویکردهای پیشگیری از طلاق نسبت به پیشگیری از طلاق در جامعه اقدام کرد و به بهبود تعارضات شدید زوجین متقاضی طلاق کمک و یاری رساند.
The aim of the present study was The effectiveness of integrated model on Divorce Abandonment and Family adaptability in Spouses seeking divorce. The present study was a Quasi-experimental study with a pretest-posttest design and follow-up with a control group. The statistical population of the study Quasi-experimental the couples seeking divorce in Bushehr Judicial Counseling Center in 1396. A total of 30 couples were selected using available sampling method and randomly assigned to experimental groups and control group. Divorce desire Rusbult questionnaire (1986) and Olson’s Family Adaptability Questionnaire (1996) was completed in pre-test, post-test and three-month follow-up period. The intervention program was conducted in 7 sessions of 90 minutes and one session per week, based on the framework of Hughes (1994) and Carlson, Sperry & Lewis (2005) and during this period, the subjects in the control group received no intervention had an effect on the Data were analyzed using Analysis of variance with repeated measures and Bonferroni post hoc test at a significance level of 0.05 and using SPSS statistical software. The results showed that the Integrated Prevention of Divorce model had an effect on the Decreased desire for divorce and Family adaptability in the post-test (P<0.0001) And this effect was permanent in the follow-up stage (P<0.0001). It can concluded that by adopting divorce prevention approaches, we can prevent divorce in the community and help to remove the severe conflicts between the couples seeking divorce..
