اثربخشی واقعیت درمانی بر بحران هویت و احساس غم غربت دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه خوابگاهی مدارس شبانه روزی شهر اصفهان
محورهای موضوعی : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتینرگس رضایی حسین آبادی 1 , فلور خیاطان 2
1 - دانشجوی کارشناسی‌ارشد گروه روانشناسی عمومی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2 - روانشناسی،دانشکده علوم تربیتی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)
کلید واژه: بحران هویت, واقعیت درمانی, احساس غم غربت, دانش‌آموزان خوابگاهی, مدارس شبانه‌روزی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی واقعیت درمانی بر بحران هویت و احساس غم غربت بود، که به روش شبه تجربی در یک طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل 1500 نفر از دانش آموزان پسر دوره متوسطه خوابگاهی مدارس شبانه روزی شهر اصفهان در سال تحصیلی 96-1395 بودند که از میان آن‌ها 30 نفرکه مطابق معیارهای ورود و خروج مطالعه بودند به شیوه در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه (15نفری) قرار گرفتند. همه شرکت کنندگان ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه بحران هویت احمدی (1376) و احساس غم غربت فن فلیت (2001) را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت واقعیت درمانی قرار گرفتند ولی گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری تحلیل شدند. تجزیه اطلاعات با آزمون واریانس و اندازه‌گیری مکرر نشان داد که واقعیت درمانی بر کاهش بحران هویت و احساس غم غربت تاثیرگذار است (05/0p<).
The Present study aimed to examine the effectiveness of reality therapy on identity crisis and homesickness which was conducted based on a semi-experimental method in a pretest-posttest design with control group. The study population included 1500 male high school students living in dormitories of boarding schools at academic year of 2016-17 in Isfahan, 30 of whom were selected based on availability given inclusion and exclusion criteria and using simple random selection. The participants were then divided into two groups of experiment and control (n=15). All the participants completed the research instruments including, Ahmadi’s Identity Crisis Questionnaire (1988) and Van Vliet’s Homesickness Questionnaire (2001) at pretest and posttest. The Experiment group received 10 sessions of reality therapy while the control group did not receive any treatment. The Collected data were analyzed using repeated measures ANOVA. The Results indicated that reality therapy has positive effect on reduction of identity crisis and homesickness (p<0/05).
_||_
