بررسی فرصت ها و چالش های دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در قبال جمهوری تاجیکستان طی سالهای (1397-1377)

محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

رضا اوسطی ¹ , فاضل فیضی ²

1 -
2 -

تاریخ دریافت : 1399/01/04 تاریخ پذیرش : 1399/01/04 تاریخ انتشار : 1399/03/01

کلید واژه: ایران, روابط خارجی, تاجیکستان, دیپلماسی فرهنگی, موانع و چالش ها,

چکیده مقاله :

رضا اوسطی[1]- فاضل فیضی[2] تاریخ دریافت: 9/10/1398- تاریخ پذیرش:3/11/1398 چکیده: دیپلماسی فرهنگی که توسط دولت ها هدایت می شود، با استفاده از ابزار و ظرفیت های فرهنگی به عنوان پشتیبان اهداف سیاست خارجی و اهداف دیپلماسی محسوب شده و در واقع استفاده از فرهنگ و به خدمت گرفتن ابزارهای فرهنگی در روابط خارجی جهت تامین منافع ملی می باشد. مقاله حاضر در پی پاسخ به این سوال است که به چه دلایلی علی رقم اشتراکات فرهنگی و تمدنی بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری تاجیکستان، دو کشور نتوانستند از این اشتراکات جهت توسعه روابط دو جانبه خود بهره مند شوند؟ در پاسخ این فرضیه مطرح می گردد که علی رقم اشتراکات فرهنگی و تمدنی بین دو کشور به دلیل رویکرد متفاوت به عنصر سیاست و نحوه حکومت داری در عرصه سیاسی و اجتماعی، در نتیجه اشتراکات فرهنگی و تمدنی بین دو کشور کمکی به افزایش روابط آن ها نکرده است . در این تحقیق با امعان نظر به مشترکات فرهنگی و تمدنی دو کشور به دنبال شناسایی موانع توسعه روابط خارجی آنها از منظر دیپلماسی فرهنگی می باشیم . [1] - کارشناسی ارشد، علوم سیاسی، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی ، قزوین، ایران [e-mail] [2] - استادیار و عضو هیات علمی، گروه علوم سیاسی، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی ، قزوین، ایران: نویسنده مسئول [e-mail] * این مقاله مستخرج از رساله دکتری تحت عنوان "کاربرد زور در روابط بین الملل باتاکید بر دکترین دفاع مشروع پیشدستانه/پیشگیرانه در راهبرد امنیت ملی امریکا" است. [1]- دانشجوی دکتری، روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران [e-mail] [2] - دانشیار و عضو هیئت علمی، گروه روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران: نویسنده مسئول [e-mail] [3] - دانشیار و عضو هیئت علمی، گروه روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران [e-mail] [4] - استاد و عضو هیئت علمی، گروه روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی،واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران [e-mail]

چکیده انگلیسی:

Reza Osati[1] Fazel Feizy[2] Abstract: Cultural diplomacy, which is conducted by governments, using cultural factors and capacities to support foreign policy and dipl­om­at­ic purposes. In fact, cultural tools are applied in international relations to bring national benefits. This study is going to explain why Iran and Tajikistan couldn’t have developed and maintained their bilateral relationship, in spite of their many cultural commonalities? In res­pon­se to this hypothesis, it is suggested that despite the cultural and civili­za­tional commonalities between the two countries, due to the different approach to the political element and the way of governing in the political and social arena, cultural and civilizational com­mon­al­iti­e­s between the two countries did not contribute to increase in their rel­at­ions. In this study, by looking at the cultural and civilizational co­m­­­m­o­nalities of the two countries, we seek to identify the obstacles to the development of their foreign relations from the perspective of cultural diplomacy. [1]-M.Sc., Political Science, Takestan Branch, Islamic Azad University, Qazvin, Iran, email [2]-Assistant Professor of International Relations and Faculty Member of Islamic Azad University of Takestan: Corresponding Author