تبیین تغییر در ساختار نظام بین المللی فراروی جمهوری اسلامی ایران

محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللی

حدیثه کولیایی ¹ (دانشجوی دکتری علوم سیاسی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی،لامرد،ایران)
امین روان بد ² (استادیار ،گروه علوم سیاسی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی،لامرد،ایران)
علی محمد حقیقی ³ (استادیار ، گروه علوم سیاسی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی،لامرد،ایران)

تاریخ دریافت : 1402/02/09 تاریخ پذیرش : 1402/05/30 تاریخ انتشار : 1402/05/01

کلید واژه: نظام بین الملل, ایران, چین, ایالات متحده,

چکیده مقاله :

هدف این مقاله تبیین تغییر در ساختار نظام بین الملل و بررسی ساختار آتی احتمالی نظام بین الملل است که ایران با آن مواجه خواهد بود. نگارندگان در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی سازوکار اصلی تغییر ساختار نظام بین الملل یعنی ظهور و سقوط قدرتهای بزرگ پرداخته اند. نگارندگان بر این باورند که ساختار کنونی نظام بین المللی را نمی توان با مفهوم قطبیت تعریف کرد. ساختار کنونی نظام بین الملل دربرگیرنده یک ابرقدرت (آمریکا) در کنار چین به عنوان چالشگر و کاندید ابرقدرت شدن در آینده و چند قدرت بزرگ (اتحادیه اروپا، روسیه، بریتانیا و ژاپن ) است و این ساختار در آینده کوتاه مدت همچنان تداوم خواهد داشت. جمهوری اسلامی ایران برای بهینه سازی تامین منافع ملی در چنین نظامی می‌تواند ضمن تلاش برای حفظ روابط نزدیک با چین و روسیه، در وضعیت نه دوست نه دشمن در قبال سایر قدرتهای بزرگ قرار‌گیرد.

چکیده انگلیسی:

The purpose of this article is to explain the change in the structure of the international system and examine the possible future structure of the international system that Iran will face. In the present research, the authors have investigated the main mechanism of the change in the structure of the international system, i.e. the rise and fall of great powers, using the descriptive-analytical method. The authors believe that the current structure of the international system cannot be defined by the concept of polarity. The current structure of the international system includes a superpower (America) alongside China as a challenger and candidate to become a superpower in the future and several big powers (European Union, Russia, Britain and Japan) and this structure will continue in the short term.The Islamic Republic of Iran can be placed in a state of neither friend nor enemy in relation to other great powers.