روابط خارجی ایران و آمریکا در آستانه انقلاب اسلامی(بررسی مسائل و پیامدها)

محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی

علی سلیمان پور ¹ (استادیار گروه معارف واحد بجنورد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد. ایران)
امیر اکبری ² (استادیار گروه تاریخواحد بجنورد.دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد. ایران)

تاریخ دریافت : 1394/07/01 تاریخ پذیرش : 1394/11/15 تاریخ انتشار : 1395/03/30

کلید واژه: آمریکا, ایران, انقلاب اسلامی, روابط خارجی,

چکیده مقاله :

بررسی روابط خارجی ایران و آمریکا نشان می‌دهد، حضور مداخله جویانه این کشور در امور داخلی ایران پس از کودتای 28 مرداد 1332 و با حمایت همه جانبه از شاه ایران آغاز شده است. از این پس ایران به عنوان یک کشور مهم منطقه خاورمیانه و به عنوان پایگاهی مطمئن برای تأمین منافع اقتصادی ایالات متحده روز به روز اهمیّت بیشتری یافت و تا بدانجا پیش رفت که رؤسای جمهور آن کشور شاه ایران را بهترین متحّد خویش در منطقه می‌دانستند. در دهه 1970 میلادی با روی کار آمد نیکسون در آمریکا مناسبات دو کشور بیشتر از پیش گسترش یافته و نقش ژاندارمی منطقه خلیج فارس به شاه ایران واگذار شد. با سپری شدن دوران جمهوری خواهان و آغاز ریاست جمهوری کارتر از حزب دموکرات تردیدهای جدّی در حمایت از رژیم دیکتاتوری ایران بوجود آمد و نهایتاً شاه ایران را در موقعیتی متزلزل قرار داد و زمینه سقوط وی را فراهم نمود.

چکیده انگلیسی:

The study of Iran and the US relation showe that interventionist presence of the US in Iran started with 28thMordad coup with full support for Pahlavi II. Iran turned to an important country in the middle east to protect the US interest in the region. Iran was considered one of the best allies by the US presidents. Iran was assigned the role of the Police in the region. With democratic President, Carter, taking power, there were serious doubt to support Shah in Iran. This weakened Shah's position and finally leading to his fall.