اثربخشی آموزش مبتنی بر حل‌مسأله بر کیفیت روابط خانوادگی و سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان
محورهای موضوعی : علوم تربیتیسحر خاکپا 1 , شهربانو دهرویه 2
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته روانشناسی تربیتی موسسه آموزش عالی ادیب مازندران
2 - استادیار گروه روانشناسی موسسه آموزش عالی ادیب، ساری، ایران
کلید واژه: آموزش مبتنی بر حل مسأله, کیفیت روابط خانوادگی, سازگاری تحصیلی,
چکیده مقاله :
هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مبتنی بر حل‌مسأله بر کیفیت‌روابط خانوادگی و سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش‌آموزان دختر متوسطه اول شهرستان نکا در نیمسال تحصیلی 1401-1402 بود. تعداد 30 دانش‌آموز به روش‌نمونه‌گیری تصادفی از نوع خوشه‌ای چند مرحله‌ای بر اساس ملاک‌های ورود به پژوهش انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش در معرض آموزش مبتنی بر حل‌مسأله بر اساس راهنمای آموزشی دزوریلا و همکاران (1971) تحت10 جلسه 60 دقیقه‌ای قرار گرفت و برای گروه کنترل آموزشی برگزار نشد. قبل و بعد از مداخله، هر دو گروه به پرسشنامه سازگاری تحصیلی سینها و همکاران (۱۹۹۳) و کیفیت روابط خانوادگی سمنانی (1400) پاسخ دادند. داده‌های به دست آمده در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از نرم افزار SPSS-24 و آزمون تحلیل کورایانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر حل‌مسأله بر کیفیت روابط خانوادگی و سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان تاثیر معناداری دارد و میزان تاثیر کیفیت روابط خانوادگی بیشتر از سازگاری تحصیلی است.
The purpose of this research was to determine the effectiveness of problem-solving based education on the quality of family relationships and academic adjustment of students. The research method was semi-experimental with a pre-test and post-test design with a control group. The statistical population of the present study included the female students of the first secondary school in Neka city in the academic semester of 1401-1402. 30 students were selected by multi-stage cluster random sampling method based on the research entry criteria and then randomly assigned to two experimental and control groups (15 people in each group). The experimental group was exposed to problem-solving based training based on the training guide of Dzurila et al. (1971) under 10 sessions of 60 minutes, and no training was held for the control group. Before and after the intervention, both groups responded to Sinha et al.'s academic adjustment questionnaire (1993) and Semnani's quality of family relationships (1400). The data obtained in two stages of pre-test and post-test were analyzed using SPSS-24 software and correlation analysis test. The results showed that education based on problem solving has a significant effect on the quality of family relationships and academic adjustment of students, and the effect of the quality of family relationships is more than academic adjustment.
