بررسی تأثیر آموزش گروهی مدیریت خشم بر افزایش خودراهبری دانش‌آموزان دوره متوسطه‌ی اول

محورهای موضوعی : علوم تربیتی

امیر مرادی ¹ , اسماعیل فیروزی ² , جواد جهان ³

1 - دانشگاه خوارزمی
2 - کارشناس ارشد تکنولوژی آموزشی
3 - مامور آموزشی به تدریس در دانشگاه فرهنگیان کرمانشاه

تاریخ دریافت : 1396/10/10 تاریخ پذیرش : 1397/08/30 تاریخ انتشار : 1397/06/01

کلید واژه: نوجوانی, آموزش گروهی, خودراهبری, مدیریت خشم, دوره‌ متوسطه,

چکیده مقاله :

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش گروهی مدیریت خشم بر خودراهبری دانش‌آموزان دوره‌ متوسطه اول انجام شده است. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه‌ آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دبیرستان مولوی کرد شهرستان روانسر به تعداد 302 نفر در سال تحصیلی1395-1396 می‌باشد. نمونه‌ پژوهش، شامل تعداد 30 نفر از دانش‌آموزان هستند که به شیوه‌ نمونه‌گیری هدفمند و در دسترس از بین دانش‌آموزان دارای خشم زیاد انتخاب شده‌اند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایدهی شدند. ابتدا پرسشنامه‌‌ سنجش خودراهبری فیشر و همکاران (2001) به عنوان پیش‌آزمون به دانش‌آموزان هر دو گروه (آزمایش و گواه) ارائه شد و داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. و سپس، آموزش برنامه‌ مدیریت خشم در شش جلسه هفتاد دقیقه‌ای (هفته‌ای دو جلسه) به دانش‌آموزان گروه آزمایش ارائه گردید، اما دانش‌آموزان گروه گواه هیچ آموزشی را دریافت نکردند. در پایان، پرسش‌نامه سنجش مهارت‌های کنترل خشم و پرسش‌نامه‌ سنجش میزان خودراهبری به عنوان پس‌آزمون به هر دو گروه ارائه شد. داده‌های آماری با استفاده از آزمون‌های T مستقل، فرمول اندازه‌ اثر و تحلیل کواریانس تحلیل شد. یافته‌ها و نتایج پژوهش نشان داد؛ اجرای برنامه‌ آموزش مهارت‌های مدیریت خشم می‌تواند باعث افزایش خودراهبری و کاهش خشم دانش‌آموزان گردد.

چکیده انگلیسی:

The purpose of this study was to investigate the effect of group training on anger management on self-directed learning of first-year students. The pre-test-posttest with control group was a quasi-experimental research. The statistical population of the study consisted 302 students of Molavi Kord High School in Ravansar city in the academic year of 2016-2017. The research sample consists of 30 students who have been selected through targeted and available sampling among high anger students. Then, they were randomly assigned to two experimental groups (15 people) and control group (15 people). First, self-directed questionnaire of Fisher and et al (2001) was presented as a pre-test to the students of both groups (test and control) and the data were analyzed. Then, anger management training program was presented to the students of the experimental group in six seventy-seven (two-weekly sessions) sessions, but the students in the control group did not receive any training. In the end, a questionnaire for measuring anger control skills and a self-directed self-directed questionnaire as a post-test questionnaire were presented to both groups. Statistical data were analyzed using independent T-test, size-effect formula and covariance analysis. Findings and results showed that implementation of anger management skills training program can increase self-directedness and reduce anger among students.