اثربخشی بازی درمانی بر برقراری ارتباط کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

محورهای موضوعی : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی

مرجان عالیخانی ¹ , پریناز بنی سی ² , حمیدرضا وطن خواه ³

1 - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران غرب، گروه روانشناسی و مشاوره، تهران ایران
2 - استادیار گروه روانشناسی و مشاوره ، دانشگاه آزاد اسلامی، و احد تهران غرب، گروه روانشناسی و مشاوره ،تهران ،ایران.
3 - استادیار گروه روانشناسی و مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی، و احد تهران غرب ،گروه روانشناسی و مشاوره ، تهران، ایران.

تاریخ دریافت : 1397/12/02 تاریخ پذیرش : 1397/12/02 تاریخ انتشار : 1395/09/01

کلید واژه: بازی درمانی, برقراری ارتباط, اختلال طیف اتیسم,

چکیده مقاله :

هدف: هدفاین پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی بر برقراری ارتباط کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش کودکان 6 تا11 ساله دارای اختلال طیف اتیسم در مدرسه غیرانتفاعی آئین مهرورزی بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 24 کودک بود که به طور در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. گروه آزمایش طی 10جلسه به مدت 2 ماه و هر جلسه حدود45 دقیقه تحت روش مداخله ای بازی درمانی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تشخیصی گیلیام یا گارز (1995) جمع آوری شد. اعتبار پرسشنامه در گروه نمونه از طریق آلفای کرونباخ 792/0 به دست آمد. یافته ها: نتایج به دست آمده با استفاده از مدل آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد با توجه به کاهش میانگین نمرات گروه آزمایش در پس آزمون، نسبت به گروه کنترل، بازی درمانی به طور معناداری بر برقراری ارتباط کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم موثر بوده است. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که بازی درمانی به عنوان یک روش موثر می تواند موجب بهبود برقراری ارتباط کودکان دارای اختلال اتیسم شود.

چکیده انگلیسی:

Aim: This research was conducted on the effectiveness of therapeutic games in communicating children with the autism spectrum disorder. Method: The statistical population of the study was children aged 6 to 11 years with autism spectrum disorder at the non-profit school. The study sample consisted of 24 children who were randomly selected and divided into two experimental and control groups. This research was a semi-experimental design with pre-test and post-test design with two experimental and control groups. The experimental group received 10 sessions for 2 months and each session was treated with an interventional intervention of 45 minutes each. The data were collected using Gilam or Garz diagnostic test. The reliability of the questionnaire was obtained in the sample group by Cronbach's alpha of 0.792. To analyze the data, multivariate analysis of covariance analysis was used. Findings: Based on the results of the research, the obtained F value was 13.395 and was significant at 0.01 levels. Due to the decrease in the mean scores of the experimental group in the post-test, the game therapy significantly correlated with the association of children with Autism spectrum disorder has been effective.  Conclusion: Game therapy is an effective method that can improve the communication of children with autism disorder.