رابطه سرمایه روانشناختی و فرسودگی شغلی با میانجی‌گری ادراک مسئولیت اجتماعی در پرستاران

محورهای موضوعی : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی

نبی الله رضایی ¹ , نرگس باباخانی ² , نسرین باقری ³

1 - دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
2 - استادیار، گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
3 - استادیار، گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.

تاریخ دریافت : 1400/05/17 تاریخ پذیرش : 1400/06/18 تاریخ انتشار : 1400/06/01

کلید واژه: فرسودگی شغلی, سرمایه روانشناختی, پرستاران, ادراک مسئولیت اجتماعی,

چکیده مقاله :

هدف: هدف این پژوهش تعیین رابطه سرمایه روانشناختی و فرسودگی شغلی با میانجی‌گری ادراک مسئولیت اجتماعی در پرستاران بود. روش: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش پرستاران مجتمع بیمارستانی امام خمینی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1399 بودند که تعداد 600 نفر آنها (300 مرد و 300 زن) با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه‌های سرمایه روانشناختی (لوتانز و همکاران، 2007)، فرسودگی شغلی (مسلچ و جکسون، 1981) و ادراک مسئولیت اجتماعی (کارول، 1979) بودند. داده‌ها با روش‌های ضرایب همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مدل سرمایه روانشناختی و فرسودگی شغلی با میانجی‌گری ادراک مسئولیت اجتماعی پرستاران برازش مناسبی داشت. علاوه بر آن، سرمایه روانشناختی بر ادراک مسئولیت اجتماعی پرستاران اثر معنادار مستقیم و سرمایه روانشناختی و ادراک مسئولیت اجتماعی بر فرسودگی شغلی آنان اثر معنادار مستقیم داشتند. همچنین، سرمایه روانشناختی با میانجی‌گری ادراک مسئولیت اجتماعی بر فرسودگی شغلی پرستاران اثر معنادار غیرمستقیم داشت (05/0˂P). نتیجه‌گیری: طبق نتایج بدست آمده، برای کاهش فرسودگی شغلی پرستاران می‌تواند میزان سرمایه روانشناختی و ادراک مسئولیت اجتماعی را در آنها از طریق کارگاه‌های آموزشی ارتقاء بخشید. دیگر یافته‌ها نشان داد که سرمایه روانشناختی با میانجی‌گری ادراک مسئولیت اجتماعی بر فرسودگی شغلی پرستاران اثر معنادار غیرمستقیم داشت.

چکیده انگلیسی:

Purpose: The aim of this research was determine the relationship between psychological capital and burnout with mediated the social responsibility perception in nurses. Methodology: This was a cross-sectional correlational study. The research population was the nurses of Imam Khomeini Hospital Complex affiliated to Tehran University of Medical Sciences in 2020 year, which 600 of them (300 men and 300 women) were selected as a sample by multi-stage cluster sampling method. The research instruments were the questionnaires of psychological capital (Luthans et al, 2007), burnout (Maslach & Jackson, 1981) and social responsibility perception (Carroll, 1979). Data were analyzed using Pearson correlation coefficients and structural equation modeling. Findings: The results showed that the model of psychological capital and burnout with mediated the social responsibility perception of nurses had a good fit. In addition, psychological capital had a significant direct effect on nurses' social responsibility perception and psychological capital and social responsibility perception had a significant direct effect on their burnout. Also, psychological capital had a significant indirect effect on nurses' burnout through the mediated of social responsibility perception (P˂0.05). Conclusion: According to the results, to reduce the burnout of nurses can improve the amount of psychological capital and perception of social responsibility in them through workshops. Other findings showed that psychological capital had a significant indirect effect on nurses' burnout through mediation of social responsibility perception.