تحلیل وادی معرفت در سه دفتر اول مثنوی
محورهای موضوعی : زبان و ادب فارسیسید محمد امیری 1 , ندا پازاج 2
1 - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
2 - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف‌آباد، ایران
کلید واژه: مثنوی معنوی, معرفت, مولانا, عارف, سالک, knowledge, Masnavi Manavi, Molana, Mystic, seeker,
چکیده مقاله :
نوشیدن شراب معرفت الهی کاری بس صعب و دشوار است؛ ولی خداوند که نهایت کمال و جمال است، مستور از کل موجودات نیست. او خلق کرده تا در صورت مخلوقات شناخته شود. مولانا در دریای بی‌کران مثنوی از معرفت حق تعالی بسیار سخن گفته است. به اعتقاد او هر چند خداوند قابل شناخت نیست و دلایل این دور از دسترس بودن را نیز بیان می‌کند ولی دست رد بر سینةارباب سلوک نمی‌زند و راه‌های شناخت حق را نیز بر می‌شمرد او معتقد است تا حضرت حق بویی از گلشن اسرار معرفت به دماغ جان نرساند شناختی حاصل نخواهد شد. از دیدگاه مولانا، شناخت و معرفت حق برای عارف نتایجی در بر دارد از جمله: اتصال علم عارف به علم حق، بسته شدن زبان، ترس و رسیدن به شادی مطلق.
Drink the wine of divine knowledge is unwieldy and difficult task; but God who is the ultimate of perfection and beauty is not covered from all creatures. He created to be known in the faces of His creatures. In the endless sea of Masnavi, Molana has spoken a lot about God’s knowledge. He believed although God is not knowable and stated reasons for this being away, he didn’t rejected Lord of Conduct and counted the ways of recognizing God. He believed that there is no knowledge when God doesn’t allow to smell our souls scent of garden of knowledge secrects. In view of Molana, cognition and knowledge have some consequences for mystic such as: Connecting God’s science to the mystic’s science, closing tongue, fear and achieving absolute happiness.
_||_
