رمانتیسم در شعر هوشنگ ابتهاج

محورهای موضوعی : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی

محمدامین محمدپور ¹ ( دکترای تخصصی واحد سیرجان )
علی اصغر باباصفری ² ( دانشیار دانشگاه اصفهان )

تاریخ دریافت : 1396/04/31 تاریخ پذیرش : 1396/04/31 تاریخ انتشار : 1396/04/01

کلید واژه: عشق, شعر معاصر, طبیعت, رمانتیسم, love, romanticism, nature, هوشنگ ابتهاج, Hushang Ebtehaj, contemporary poetr,

چکیده مقاله :

مکتب ادبی رمانتیسم در قرن نوزدهم و با شکستن قید و بندهای مکتب کلاسیک شکل گرفت. از سال 1301 و بعد از مشروطه، مکتب رمانتیسم در ایران گسترش پیدا کرد. عمده تحول این مکتب گرایش به طبیعت و وطن و پرداختن به عواطفی چون عشق، اندوه و طبیعت گرایی بود. هوشنگ ابتهاج یکی از شاعران توانای معاصر است که بر غالب اشعار او اصول حاکم بر مکتب رمانتیسم حاکم است. مهمترین زمینه های اندیشه های رمانتیکی در شعر ابتهاج عبارتند از: عشق، غم و اندوه، یادکرد مرگ، حدیث نفس، وطن، طبیعت گرایی، امید، آرمان گرایی. در این مقاله به شیوه توصیفی و تحلیل محتوا از شعر ابتهاج به بررسی رمانتیسم در شعر او خواهیم پرداخت.

چکیده انگلیسی:

Literary school of romanticism was founded in the nineteenth century by breaking the fetters of classical school. School of romanticism was developed in Iran since 1301 and after constitutional revolution. Preference of feeling to wisdom, tendency toward nature and homeland and also dealing with feelings such as love-grief-and naturalism were among the major changes of this school. H. E   is one of the great contemporary poets and principles of romanticism govern most of his poems.  Most important areas of romantic thought in the poetry of H. E include:  love - grief- remembrance of the death – soliloquy – homeland -naturalism- hope- idealization. Romanticism in the poetry of H.E will be studied in a descriptive and content analysis way in this article.