مفهوم انسان در فقه و حـقوق اسلامی و بازخورد آن با نظریه‌های عرفان و تصوف
محورهای موضوعی : عرفان اسلامی
بهمن باباجانیان
1
(
استادیار گروه حقوق، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایران. bahman.babajanian@gmail.com
)
کلید واژه: انسان, عرفان و تصوف, mysticism and Sufism, فقه و حقوق, Law and Jurisprudence, مراتب انسان, Human, human level,
چکیده مقاله :
موضوع مقاله، تأملی در حوزة معرفت‌شناسی وضعیت انسان در فقه و حقوق و ارتباط آن با عرفان و شیوه تفکر عرفانی است. این پژوهش برای جواب‌دادن به این پرسش است که حقوق انسانی و مراتب آن به چه صورت در فقه و عرفان، به صورت های گوناگون تبیین شده و دارای چه مراتبی است. پژوهش نظری (Theoretical) با روش تحلیلی ـ توصیفی (Analytical - Descriptive) و رویکردی شیوة تحلیل متن های پژوهش است. فرضیة اصلی پژوهش، پیوند نظریه ها و دیدگاه های عرفانی با مبانی حقوق فردی ـ اجتماعی انسان است. حقوق و راهبردهایی که در فقه و اصول اسلامی نیز تبیین شده است. برخی از نظریه های عرفانی در پی ساخت جایگاه و به تبع آن حقوق انسانی برای انسان هستند. برخی دیگر براساس حقوق تعریف شدة اشخاص، نظریات خود را عنوان کرده اند.
The subject of the article is a reflection on the epistemology of the human condition in jurisprudence and law and its relationship with mysticism and the method of mystical thinking. This research is to answer the question of how human rights and its levels are explained in jurisprudence and mysticism in various forms and to what extent. Theoretical research with analytical-descriptive method is the approach of analysis of research texts. The main hypothesis of the research is the connection of mystical theories and views with the principles of individual-social human rights. Rights and strategies are also explained in Islamic jurisprudence and principles. Some mystical theories seek to construct a position and consequently human rights for human beings. Others have expressed their views based on the defined rights of individuals.
_||_
