تأثیر کاربست الگوی جاناسن در یادگیری مبتنی بر مسأله بر نگرش، رضایت و یادگیری در برنامه‌های آموزش ضمن خدمت معلمان
محورهای موضوعی : پژوهش در برنامه ریزی درسی
زهرا فیروزی
1
()
مرتضی کرمی
2
()
حسین کارشکی
3
()
محمود سعیدی رضوانی
4
()
کلید واژه: اثربخشی آموزش, مسأله محوری, طراحی آموزشی,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر، ارزشیابی اثربخشی ناشی از کاربست الگوی طراحی مسأله محور سازنده گرا در آموزش ضمن خدمت معلمان است. روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بود. به منظور سنجش متغیر نگرش و رضایت از طرح پس ـ آزمون با گروه گواه و برای سنجش متغیر یادگیری از طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. نمونه آماری، متشکل از دو گروه معلمان شرکت کننده در دوره ضمن خدمت ارزشیابی توصیفی شهرستان لامرد بود که با استفاده از شیوه نمونه‌گیری در دسترس، یکی از این گروه‌ها به عنوان گروه آزمایش و دیگری به عنوان گروه گواه انتخاب شد. تعداد فراگیران در این گروه‌ها 68 نفر بود. ابزارهای پژوهش شامل دو پرسشنامه جهت سنجش نگرش و رضایت فراگیران و آزمون پیشرفت تحصیلی جهت سنجش میزان یادگیری فراگیران بود. جهت تعیین روایی کلیه ابزارها از روایی محتوایی استفاده شد و جهت پایایی دو پرسشنامه نگرش و رضایت از روش آلفای کرونباخ مورد استفاده قرار گرفت که به ترتیب معادل96/0و94/0 محاسبه شد. پایایی آزمون تدوین شده، با استفاده از روش کودر ریچاردسون معادل 83/0 محاسبه گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل واریانس چند متغیری، آزمون‌های تک متغیری تحلیل واریانس، و کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که به کارگیری الگوی طراحی مسأله محور سازنده گرا در آموزش ضمن خدمت معلمان موجب افزایش اثربخشی این دوره‌های آموزشی می‌شود (P= 0/001). همچنین نتایج، پیرامون مؤلفه‌های تشکیل دهنده اثربخشی نشان داد که فراگیران در گروه مساله محور سازنده گرا رضایت بیشتر (p=0/001) نگرش مثبت‌تر (p=0/001) و یادگیری بهتر (p=0/001) نسبت به فراگیران گروه سنتی و موضوع ـ محور داشتند.
This research was conducted with the aim of Johnson’s constructive pattern impact in problem-based learning in-service training programs for teachers. The research method was quasi-experimental. In order to measure satisfaction and attitude variables posttest design with control group was used and to measure the learning variable pretest–posttest design with control group were used. The statistical sample consisted of two groups of teachers participated in a descriptive evaluation in-service course in the city of Lamerd. The number of participants in this group was 68. The descriptive evaluation course was designed based on David Johnson’s constructive problem based learning. Research tools included two questionnaires to measure satisfaction, attitudes and the test was used to measure academic achievement. The content validity was used as a validation method for all means in this study. The reliability amount of satisfaction and attitude questionnaires calculated by using Cronbach’s alpha coefficient and the results were 0.96 and 0.94, respectively. At the mean time, it was 0.83 for a test questionnaire by using Cooder Richardson method. The obtained data were analyzed using multi-variable variance and single-variable covariance analysis. The results indicated that designing constructivist problem-based learning environment in in-service education could increase the learner’s satisfaction and more positive attitude, getting better results in academic achievement and increased the overall effectiveness of the instruction.
