تأثیر یک دوره فعالیت هوازی منتخب بر میزان اختلالات خلقی دانش‌آموزان 15 تا 18 ساله
محورهای موضوعی : تربیتی
قاسم رحیمی
1
(
)
محمد کارگر
2
(
)
اصغر آقایی
3
(
)
کلید واژه: شیدایی, تمرینات هوازی, افسردگی, اختلالات خلقی,
چکیده مقاله :
هدف کلی این پژوهش تعیین تأثیر یک دوره فعالیت هوازی بر میزان اختلالات خلقی (افسردگی و شیدایی) دانش‌آموزان 15 تا 18 ساله است. منظور از اختلالات خلقی در این پژوهش تغییر خلق نسبتاً ثابت و دایمی همراه با تغییرات مشخص در تفکر، رفتار و نگرش است که انواع آن افسردگی، نیمه‌شیدایی و شیدایی است. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی و به‌صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش‌آموزان پسر دوره متوسطه شهرستان شیراز در سال تحصیلی84 ـ 83 بوده است. حجم جامعه براساس اعلام اداره کل آموزش و پرورش شیراز در زمان پژوهش 27943 نفر بوده است. به‌صورت تصادفی خوشه‌ای 414 نفر از جامعه اصلی انتخاب و پرسشنامه اختلالات خلقی بین آنها توزیع و پس از تکمیل جمع‌آوری شد. 72 نفر از نمونه‌های مورد پژوهش علایم افسردگی یا شیدایی داشتند که به‌صورت تصادفی ساده از بین آنها 40 نفر انتخاب و براساس نتایج آزمون مقدماتی در 4 گروه همتاسازی شدند. گروه آزمایش افسردگی، گروه گواه افسردگی، گروه آزمایش شیدایی و گروه گواه شیدایی. ابزار اندازه‌گیری این پژوهش پرسشنامه شخصیتی چندوجهی مینه‌سوتا موسوم به (فرم کوتاه) بوده است. این پرسشنامه 71 سؤال شامل 8 مقیاس بالینی و 3 مقیاس روایی دارد. روایی و پایایی این پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفته است. پس از آزمون مقدماتی، گروههای آزمایش 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه در فعالیتهای منتخب هوازی با شدت 55 تا 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی شرکت کردند. پس از اتمام دوره آزمایش از هر 4 گروه آزمون نهایی مجدد به عمل آمد و با استفاده از تحلیل کوواریانس نتایج زیر حاصل شد: بین میانگین نمرات افسردگی پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه آزمایش تفاوت معنادار مشاهده گردید. به‌عبارت دیگر تمرینات هوازی منتخب به‌طور معناداری در کاهش افسردگی مؤثر بوده است (001/0P < ). همچنین بین میانگین نمرات شیدایی پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه آزمایش تفاوت معناداری مشاهده گردید. به‌عبارت دیگر فعالیتهای هوازی منتخب به‌طور معناداری در کاهش شیدایی مؤثر بوده است (001/0 P < )
The main purpose of the present research is to investigate the impact of a certain exposure of aerobic exercises and movements on the subjects with modal disorders (depression and mania). The subjects were years old male students in the city of Shiraz in the Province of Fars, Iran. Shiraz is divided into four educational areas. In this investigation, the researcher randomly took four schools each of which is located in one of the four areas. Then, from each school three classes were randomly chosen. Thus, we had classes with subjects who were given the pretest of MMPI personal questionnaires. Then their reactions were evaluated and graded, and those who had answered over average on the test of depression and the test of mania, being exactly , were marked as the trial subjects. Then, from each group with any of the disorders, the researcher chose subjects randomly, and each group of was divided into two subgroups of ten, regarding their prestest scores, to be as the experimental groups were exposed to the treatment, ie, the defined aerobic movements and exercises given in three sessions per week for about two months ( weeks) and each session lasted forty-five minutes and the treatment matched tension of vo max , and of course the control group during the period of treatment did not receive any regular sport program and activity. At the end, the groups were given their post-test to see if there was any important change in their reactions to the test. The results were analyzed by comparing their co-variances which led to the following findings: a. A significant difference was observed in the averge of the testees' scores of the subjects with the depression problem regarding their post and pre reactions. b. There was also a significant difference between the average scores of mania subjects comparing their post-and pre-test scores.
