تأثیر معنادرمانی به شیوه گروهی بر افسردگی و امید در دانشجویان
محورهای موضوعی : تربیتی
سمیه رباط میلی
1
(
)
مهناز مهرابی زاده هنرمند
2
(
)
یداله زرگر
3
(
)
روح اله کریمی خویگانی
4
(
)
کلید واژه: دانشجویان دانشگاه, افسردگی, امید, معنادرمانی گروهی,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف بررسی تأثیر معنادرمانی گروهی بر افسردگی و امید در دانشجویان اجرا شد. پژوهش، مطالعه نیمه تجربی، پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه و جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 1387 بودند که از میان آنان 40 نفر با نمرات افسردگی بالا در پرسشنامه افسردگی بک (1972) و امید پایین در مقیاس امید میلر (1988) به شیوه نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20نفر) و گواه (20نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 جلسه معنادرمانی گروهی شرکت کرد. سپس، پس آزمون و پیگیری یک ماهه روی هر دو گروه آزمایش و گواه اجرا گردید. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد بین میانگین نمره‌های پس آزمون و پیگیری گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود داشت به این معنا که در گروه آزمایش میانگین افسردگی در کمتر و میانگین امید بیشتر بود (001 / 0 p < ).
The purpose of this research was to investigate the effect of group logotherapy on depression and hope on the statistical population of Shahid Chamran University students. The research was a semi-experimental, pretest- posttest- follow up with control group . 40 students with high depression in Beck Depression Inventory (1972) and low hope in Miller Hope Scale (1988) were selected by multistage sampling and assigned randomly to two experimental (n=20) and control (n=20) group s . The experimental group participated in 10 sessions of group logotherapy. Then, inventories were administrated again as the post-test and 1 month follow up to both groups . The results of analysis of covariance showed that the mean of depression in the experimental group was significantly less and the mean of hope was significantly more than those of the control group both at the post- and follow-up tests (P < 0.01).
