پیش‌بینی اهمال‌کاری سازمانی براساس توانمندسازی کارکنان در ادارات ورزش و جوانان
محورهای موضوعی : علوم ورزشی و سلامت
محمدسعید کیانی
1
,
لیلا نظری
2
,
لیلا شهبازپور
3
1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت ورزشی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
2 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه کردستان، سنندج، ایران.
3 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
کلید واژه: ادارات, اهمال‌کاری, توانمندسازی کارکنان, اهمال‌کاری سازمانی, ورزش و جوانان,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی اهمال‌کاری براساس توانمندسازی در بین کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمانشاه (400 نفر) بود که از بین آنان تعداد 123نفر براساس جدول مورگان به صورت تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. از پرسشنامه اهمال‌کاری بدیع و همکاران (1390) و پرسشنامه توانمندسازی کارکنان مارکوارت (1397) برای جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز تحقیق استفاده شد. از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یک‌راهه نیز برای مقایسه بین گروه‌ها، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه بین متغیرها و از آزمون رگرسیون استاندارد برای پیش‌بینی اهمال‌کاری براساس توانمندی در سطح معنی‌داری (05/0p≤) استفاده شد. براساس نتایج تحقیق، میانگین امتیازات مربوط به اهمال‌کاری به صورت معنی‌داری پایین‌تر از مقدار متوسط فرضی بود و میانگین امتیازات مربوط به توانمندسازی به صورت معنی‌داری بالاتر از مقدار متوسط فرضی بدست آمد. تفاوت در امتیازات توانمندسازی، اهمال‌کاری و خرده مقیاس‌های آن با در نظر گرفتن جنسیت، وضعیت تأهل و سن کارکنان، معنی‌دار نبود (05/0≤p). بین توانمندسازی، اهمال‌کاری و خرده مقیاس‌های آن رابطه معنی‌دار منفی وجود داشت (001/0=p). همچنین نتایج نشان داد که بخشی از اهمال‌کاری کارکنان براساس توانمندسازی آنان قابل پیش‌بینی است. نتایج نشان داد با افزایش توانمندی میزان اهمال‌کاری کاهش می‌یابد. یافته‌ها نشان‌دهنده آن است که کارکنان ادارات ورزش و جوانان در رفتارهای خود به صورت نسبتاً مناسبی از اهمال‌کاری اجتناب کرده و از لحاظ توانمندسازی در وضعیت خوب و مناسبی به سر می‌برند.
The aim of this research was to predict procrastination based on empowerment among the employees of sports and youth departments in Kermanshah province. The statistical population included all employees of sports and youth departments of Kermanshah province (400 people), among whom 123 people were randomly selected based on Morgan's table. Badie et al.'s procrastination questionnaire (2011) and Marquardt's employee empowerment questionnaire (2018) were used to collect the data required for the research. Independent t-test and one-way analysis of variance were also used for comparison between groups, Pearson's correlation coefficient test was used to examine the relationship between variables, and standard regression test was used to predict procrastination based on ability at a significant level (p≤0.05). Based on the results of the research, the average score related to procrastination was significantly lower than the hypothetical average value and the average score related to empowerment was significantly higher than the hypothetical average value. The difference in the scores of empowerment, procrastination and its sub-scales, taking into account the gender, marital status and age of the employees, was not significant (p≤0.05). There was a significant negative relationship between empowerment, procrastination and its subscales (p=0.001). Also, the results showed that part of the employees' procrastination can be predicted based on their empowerment. The results showed that the amount of procrastination decreases with the increase of ability. The findings show that the employees of sports and youth departments avoid procrastination in their behavior in a relatively appropriate manner and are in a good and appropriate situation in terms of empowerment.
آقاتهرانی، مرتضی (1385). اهمال‌کاری: بررسی علل و راهکارهای درمان. قم: مرکز انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
ایزانلو، محمد؛ اشرف گنجویی، فریده؛ علیمردانی، محمد (1401). بررسی ارتباط خلاقیت و توانمندی در کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان قم. پژوهش‌های کاربردی در علوم ورزشی و سلامت، دوره 1، شماره 1.
بدیع، علی؛ وظیفه‌دار، رزا؛ ساعدی، هدیه (1390). ساخت و اعتباریابی مقیاس اهمال‌کاری شغلی. قابل دسترس در: http://ravanzad.ir/post/20.htm
توکلی، محسن (1401). مقایسه سلامت عمومی و تندرستی افراد فعال و غیرفعال شرکت کننده در ورزش صبحگاهی شهر تهران. پژوهش‌های کاربردی در علوم ورزشی و سلامت، 1(1)، ص1-10.
خدابخشی، مهدی؛ سپهوندی، محمدعلی؛ شیخ الاسلامی، علی؛ حبیبی، الهام (1401). پیش‌بینی اهمال‌کاری سازمانی و رضایت از زندگی براساس فرسودگی شغلی و سابقه خدمت. طب نظامی، 4(17)، ص 207-213.
دقیقی اصلی، هاشم؛ شاهرودی، کامبیز؛ میربرگ کار، سید مظفر؛ رحمتی، یلدا (1399). شناسایی و رتبه‌بندی عوامل مؤثر بر توانمندسازی نیروی فروش در صنعت بیمه. توانمندسازی سرمایه انسانی، 3(4)، ص 331-337.
سلیمی، مهتاب؛ فرضی، حسین (1394). رابطه رشد حرفه‌ای، حمایت سرپرست و توانمندسازی با نگرش‌های شغلی و رفتارهای مدنی-سازمانی کارکنان ستاد سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور. مهارت‌آموزی، 3(11)، ص 7-18.
سواری، کریم (1392). بررسی میزان رواج اهمال‌کاری تحصیلی در دانشجویان (دختر و پسر) دانشگاه پیام نور اهواز. شناخت اجتماعی، 1(2)، ص 62-68.
عبدالهی، بیژن (1384). توانمندسازی روانشناختی کارکنان: ابعاد و اعتبارسنجی براساس مدل معادلات ساختاری. پژوهش و برنامهریزی در آموزش عالی، ۱۱(۱)، ص ۳۷-۶۳.
غیاثی ندوشن، سعید؛ جهانی جوانمردی، فاطمه؛ خورسندی طاسکوه؛ علی (1395). بررسی رابطه بین توانمندسازی روانشناختی با خلاقیت کارکنان ستادی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 6(3)، ص 77-96.
فاتحی، یونس؛ عبدخدایی، محمدسعید؛ پورغلامی، فرزاد (1391). بررسی رابطه کمال‌گرایی و خودکارآمدی با اهمال‌کاری در کارکنان بیمارستان دولتی شهر فراشبند. پژوهش‌های روانشناسی اجتماعی، 2(6).
فراهانی، ابوالفضل؛ فلاحتی، مهدی (1386). بررسی رابطه بین عوامل روانشناختی توانمندسازی و کارآفرینی سازمانی کارشناسان ادارات تربیت بدنی دانشگاه‌ها. پژوهش در علوم ورزشی، 5(15)، ص 67-79.
فریاد، لعیا؛ خوراکیان، علیرضا؛ ناظمی، شمس‌الدین (1395). بررسی اثر توانمندسازی روانشناختی بر رفتار نوآورانه کارکنان با توجه به اشتیاق شغلی آنان. مدیریت توسعه و تحول، شماره 25، ص 17-26.
کیانی، محمدسعید؛ نظری، لیلا (1400). رابطه مدیریت دانش و سرمایه اجتماعی با توانایی در سازمان (مطالعه موردی کارکنان وزارت ورزش و جوانان). مدیریت منابع و خدمات اطلاعاتی، 8(29)، ص25-38.
مارکوارت، میکل آنژ (1385). ایجاد یک سازمان یادگیرنده. ترجمه محمدرضا زلی. تهران: دانشگاه تهران.
صفاری‌نیا، مجید؛ امیرخانی رازلیقی، زهرا (1391). تحلیل مسیر ارتباط اهمال‌کاری سازمانی با برانگیختگی شناختی و فرسودگی شغلی کارکنان ادارات دولتی استان تهران. پژوهش‌های مدیریت منابع سازمانی، ۲(۴)، ص۱۱۱-۱۳۱.
ویسی، فرشید (1391). رابطه خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی با اهمال‌کاری تحصیلی در بین دانش‌آموزان شهرستان مریوان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشکده روانشناسی، دانشگاه تهران.
Ariely, D. & Wertenbroch, K (2002). Procrastination and performance. Psychological science,13(3), p.219-224.
Bańka, A. & Hauziński, A. (2019). Decisional procrastination of school-to-work transition: Personality correlates of career indecision. Polish Psychological Bulletin, 46(1), p. 34-44.
Bennis,W.G. & Nanus, B. (2016). Leaders: The strategies for taking charge. New York: Harper & Row.
28
Burke, W. (2011). Leadership as empowering others. In: S. Srivastra (Ed.), Executive power. San Francisco: Jossey-Bass, p. 51-77.
Conger, J.A. & Kanungo, R.N. (2014). The empowerment process: Integrating theory and practice. Academy of Management Review, No.13, p.471-482.
Ferrari, J.R., O’Callaghan, J. & Newbegin, I. (2017). Prevalence of procrastination in The United States, United Kingdom, and Australia: Arousal and avoidance delays among adults. North American Journal of Psychology, No. 7, p.1-6.
Festinger, L. & Carlsmith, J.M. (2015). Cognitive consequences of forced compliance. Journal of Abnormal and Social Psychology, 56(2), p.276-278.
Galue, A.J. (1990). Perceived job ambiguity, predisposition to procrastinate, work-related information and experience: an investigation of procrastination behavior at work. Dissertation Abstracts International, No.52, p.555.
Grant, C. (2010). The relationship between procrastination and intrapersonal intelligence in college students. Dissertation Abstracts International Section A: Humanities and Social Sciences,71(5–A), p.1553.
Haycock, L.A., McCarthy, P. & Skay, C.L. (2013). Procrastination in college students: the role of self-efficacy and anxiety. Journal of Counseling and Development, No. 76, p. 317–324.
Hoover, E. (2017). The chronicle of higher education: Tomorrow, I Love Ya! Chronicle of Higher Education, 52, 16, A30, A32. Academic Search Complete database.
Laschiger, K.S. & Finegan, J. (2017). Using Empowerment to Build Trust and Respect in the workplace. Nosecone, 23(1), p. 6-13.
Lay, C. (2011). At last, my research article on procrastination. Journal of research in personality, No. 20, p. 474-495.
Owens, S.G., Bowman, C.G. & Dill, C.A. (2021). Overcoming procrastination: The effect of implementation intentions. Journal of Applied Social Psychology, 38(2), p. 366-384.
Robbins, A. (2016). Moving Beyond Procrastination to Unlimited Power! Personal Power II: The Driving Force! Volume 6) Audio, Cassette. Robbins Research International, Inc., p.172-210.
Salimi, M. & Farzi, H. (2019). In relation to professional development, support of supervisors, empowerment of occupational attitudes, and civil-organizational behaviors of the staff, staff, organization, vocational training, and vocational training of the country. Skills Training, Vol. 3, No. 11, p.7-18.
Speritzer, G.M. (2018). Empowerment at work. In: Rogelberg S. Encyclopedia of Industrial and Organizational Psychology. Thousand Oaks, CA: Sage Publications, p. 340-9.
Speritzer, G.M. (2021). Taking Stock: A review of more than twenty years of research on empowerment at work. URL= https://webuser.bus.umich.edu/spreitze/Pdfs/TakingStock.pdf
Steel, P. (2010). Arousal, avoidant and decisional procrastinators: Do they exist. Personality and Individual Difference, 48(8), p. 926-943.
Steel, P. (2018). The nature of procrastination: a meta-analytic and theoretical review of quintessential self-regulatory failure. Psychological bulletin, 133(1), p. 65-94.
_||_