ارزیابی سیاسی رویکرد راهبردی و مواضع جمهوری اسلامی ایران در قبال سازمان همکاری شانگهای
محورهای موضوعی : سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)
نوید نوزعیم
1
,
سید باقر میرعباسی
2
,
مریم مرادی
3
,
سهیل سهیلی نجف آبادی
4
1 - دانشجوی دکتری، گروه حقوق بینالملل عمومی، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران.
2 - دانشیار، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 - استادیار، گروه حقوق، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
4 - استادیار، گروه حقوق بینالملل عمومی، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران.
کلید واژه: جمهوری اسلامی ایران, سازمان همکاری شانگهای, سازمانهای بینالمللی, روابط خارجی, سیاست خارجی, چین, امریکا.,
چکیده مقاله :
هدف پژوهش حاضر ارزیابی سیاسی رویکرد راهبردی و مواضع جمهوری اسلامی ایران در قبال سازمان همکاری شانگهای بود. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و یافتهها نشان داد که، منافع ایران و دو قدرت بزرگ عضو سازمان شانگهای یعنی روسیه و چین در جلوگیری از نفوذ آمریکا در آسیای جنوب غربی بهویژه آسیای مرکزی، موجب نزدیکی آنها به یکدیگر در چهارچوب مناسبات دوجانبه و همچنین در قالب سازمان همکاری شانگهای شده است. جمهوری اسلامی ایران جهت مقابله با هژمونیگرایی آمریکا در سطح منطقهای و تضمین منافع ملی خود در برابر تهدیدات امنیتی این کشور، در راستای عضویت دائم در سازمان همکاری شانگهای گام برداشته است. عضویت دائم در سازمان همکاری شانگهای فرصتهای ساختاری برای ایران فراهم ساخته که از یکسو به پشتوانه قدرت اعضای این ساختار در برابر هژمونیگرایی آمریکا در منطقه موازنه ایجاد کند، و از سوی دیگر، جایگاه سیاسی و امنیتی ایران در معادلات آسیای مرکزی و تحولات خاورمیانه را افزایش میدهد. بنابراین، ایران با ظرفیتهای بالای یاد شده در منطقه خاورمیانه، توانمندی لازمرا به لحاظ راهبردی، جهت تبدیل شدن به یک قدرت منطقهای دارد.
The objective of this research is to politically assess the strategic approach and positions of the Islamic Republic of Iran concerning the Shanghai Cooperation Organization (SCO). The research method is descriptive-analytical, and the findings indicate that the mutual interests of Iran and the two major powers within the SCO, Russia, and China, in preventing American influence in Southwest Asia, particularly Central Asia, have brought them closer together within the framework of bilateral relations and also within the SCO. To counter American hegemony at the regional level and ensure its national interests against the security threats posed by the United States, the Islamic Republic of Iran has taken steps towards permanent membership in the SCO. Permanent membership in the SCO has provided structural opportunities for Iran, which, on one hand, can create a balance against American hegemony in the region with the support of the powers within this structure, and on the other hand, enhances Iran's political and security status in Central Asian equations and Middle Eastern developments. Therefore, with the aforementioned high capacities in the Middle East region, Iran has the necessary strategic capability to become a regional power.
