بررسی فقهی و حقوقی انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به قدس شریف

محورهای موضوعی : فقه و مبانی حقوق

فرزانه طیاری ¹ (دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و حقوق، دانشکده الهیات، دانشگاه قم، قم، ایران)
علی رضا ابراهیمی ² (استادیار، گروه فقه و حقوق، دانشکده الهیات، دانشکاه قم، قم، ایران.)

تاریخ دریافت : 1398/05/03 تاریخ پذیرش : 1397/11/28 تاریخ انتشار : 1398/01/01

کلید واژه: بیت‌المقدس, تل آویو, قاعده نفی سبیل, فلسطین, اسرائیل, سفارت آمریکا,

چکیده مقاله :

رژیم غاصب قدس یعنی اسرائیل اقدام به اشغال فلسطین کرده است. فلسطین از نظر تاریخی متعلق به مسلمانان و ساکنین واقعی آن است. سفارت آمریکا در تل آویو به قدس شریف منتقل شده است، هرچند از نظر حقوقی، مصونیت سفارت واصل شناسایی دولت ها و حکومت ها در حقوق بین الملل اصلی شناخته شده است، اما این موضوع فرع بر اصل موجودیت دولت- کشور به صورت قانونی و مشروع است که رژیم اشغال‌گر اسرائیل فاقد آن است. از این رو باید از نظر حقوقی این انتقال بررسی گردد. در این مقاله با نگرش فقهی - حقوقی به این مساله پرداخته شده است که اقدام ایالات متحده در انتقال سفارت از تل آویو به فلسطین اشغالی از نظر فقهی و حقوقی چه جایگاهی دارد. فرضیه اصلی تحقیق مبنی بر اقدام نامشروع و غیرقانونی ایالات متحده است. نوآوری تحقیق این است که از نظر فقهی و نیز حقوق بین‌الملل، داشتن سفارت از سوی کشورها در اسرائیل مشروع و قانونی نیست. روش تحقیق در این مقاله توصیفی ـ تحلیلی است.

چکیده انگلیسی:

The usurped Quds regime, Israel, has occupied Palestine. Palestine is historically owned by Muslims and its true inhabitants. The US Embassy in Tel Aviv has been transferred to Quds Sharif, although legally, the embassy's immunity from recognizing governments and governments is recognized in international law, but this is a matter of legal and legitimate state-state existence. That is, the Israeli occupation regime lacks it. Therefore, the legality of this transfer should be examined. This article examines the legal status of the United States in terms of jurisprudence and jurisprudence with a legal-legal approach. The main hypothesis of the investigation is that the United States is acting illegally. The novelty of the investigation is that it is not legitimate for jurisdictions and international law to have embassies in Israel. The research method in this paper is descriptive-analytical.

منابع و مأخذ:

قرآن کریم.

1. جدید بناب، علی (1382). عملکرد صهیونیزم نسبت به جهان اسلام. قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.


2. حلی، حسن بن یوسف (1420ق). تحریر الاحکام الشرعیه علی المذهب الامامیه. قم: موسسه امام صادق(ع).


3. خمینی، سید روح الله (1386). تحریر الوسیله. قم: دفتر انتشارات اسلامی، چاپ بیست و سوم.


4. ذوالعین، پرویز (1389). حقوق دیپلماتیک. دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی، چاپ چهارم.


5. راعی دهقی، مسعود (1390). حق شرط بر اسناد حقوق بشر از دیدگاه حقوق بین‌الملل عمومی و حقوق بین‌الملل اسلام. قم: انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.


6. زعیته، اکرم (1382). سرگذشت فلسطین. تهران: انتشارات تبلیغات، چاپ پنجم.


7. شکوری، ابوالفضل (1361). فقه سیاسی اسلامی. قم: موسسه بوستان کتاب.


8. شهید اول، محمد بن مکی (1392). لمعه دمشقیه.ترجمه علی شیروانی. قم: انتشارات دارالفکر، چاپ پنجاه و پنجم.


9. صدر، جواد (1392). حقوق دیپلماتیک و کنسولی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، چاپ سیزدهم.


10. صفا تاج، مجید (1382). ماجرای فلسطین و اسرائیل. قم: نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم.


11. ضیایی بیگدلی، محمدرضا (1383). حقوق بین‌الملل عمومی. تهران: کتابخانه گنج دانش، چاپ نوزدهم.


12. عاملی، محمد بن حسن (1409ق). وسائل الشیعه. قم: موسسه آل البیت(ع).


13. قاری سید فاطمی، محمد (1388). حقوق بشر در جهان معاصر. تهران: موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش.


14. قطعنامه 476ـ478، مجمع عمومی سازمان ملل متحد. قابل دسترس در: /fa.m.wikipedia.org


15. کاسسه، آنتونیو (1385). حقوق بین‌الملل. ترجمه شریفی طراز کوهی. تهران: انتشارات میزان.


16. کلییار، کلودآلبر (1368). نهادهای روابط بین‌الملل. ترجمه هدایت الله فلسفی. تهران: انتشارات نشر نو.


17. کنوانسیون منع و مجازات کشتار جمعی، نهم دسامبر1948، مجمع عمومی سازمان ملل متحد.


18. محقق داماد، مصطفی (1394). قواعد فقه.بخش مدنی. تهران: انتشارات سیمیا، چاپ سوم.


19. محمدی، کیمیا و همکاران (1393). قاعده نفی سبیل در اندیشه اسلامی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی. مطالعات انقلاب اسلامی، شماره36


20. مشکینی، علی (1348). اصطلاحات الاصول. قم: چاپخانه حکمت.


21. مقدس اردبیلی (1406ق). قواعد فقه.  تهران: مرکز نشر علوم اسلامی، چاپ دوازدهم.


22. مکارم شیرازی، ناصر (1386). تفسیر قرآن. تهران: دارالکتاب اسلامیه، چاپ بیستم.


23. مکارم شیرازی، ناصر (1416ق). قواعد فقهیه. قم: مدرسه الامام علی بن ابی طالب(ع)، چاپ چهارم.


24. موسوی بجنوردی، سید محمد (1394). قواعد فقهیه. تهران: مجمع علمی و فرهنگی مجد.

25. International Covenant on Economic ,social ,and cultural Rights,1966

26. International Covenant on civil and political Rights,1966