تأثیر عوامل سازمانی، فردی و گروهی بر گرایش به بطالت اجتماعی کارکنان و اعضای هیات‌علمی دانشگاه پیام نور شیراز
محورهای موضوعی : آموزش و پرورش
مصطفی طاهری
1
,
کرم الله دانشفرد
2
,
عبدالخالق غلامی
3
1 - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج و هیات علمی گروه مدیریت دانشگاه پیام نور
2 - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران
3 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج
کلید واژه:
چکیده مقاله :
هدف مقاله حاضر، تحلیل مهمترین عوامل سازمانی (رهبری اخلاق مدار)، فردی (خودکارامدی و خودپنداره) و گروهی (سازگاری تیمی) بر گرایش کارکنان به رفتار بطالت اجتماعی در کارکنان دانشگاه پیام نور شیراز بوده است. تحقیق حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت داده ها، توصیفی ازنوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را 157 نفر از کارکنان و اعضای هیات‌علمی دانشگاه پیام نور شیراز تشکیل دادند. با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه ای به میزان 112 نفر مشخص گردید. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته در طیف لیکرت 5 گزینه‌ای استفاده شد. جهت سنجش روایی پرسشنامه‌ها از روش روایی محتوایی و روایی سازه استفاده شد. برای سنجش پایایی و همسانی درونی پرسشنامه‌ها از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که میزان آن 93/0 برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون معادلات ساختاری با کمک نرم افزار Smart PLS انجام شد. نتایج نشان داد که سطح گروهی شامل متغیر سازگاری تیمی بیشتر از دو سطح فردی و سازمانی بر متغیر بطالت اجتماعی به میزان 676/0- (مستقیم و معکوس) موثر است. در سطح سازمانی، سازه ی رهبری اخلاق‌مدار به میزان 559/0- و در سطح فردی، خودکارآمدی شغلی به میزان 479/0- بیش از خود پنداره‌ی شغلی به میزان 389/0- بر سازه ی بطالت اجتماعی اثرگذار بوده است.
