بررسی فعالیت ضد باکتریایی دمنوش‌های گیاهی تهیه شده با چای سیاه، سبز، به لیمو و نعناع علیه استافیلوکوکوس اورئوس، شیگلا دیسانتری و باسیلوس سرئوس به روش سطح پاسخ
محورهای موضوعی : باکتری شناسیفاطمه ولیان 1 , هادی کوهساری 2 , ابوالفضل فدوی 3
1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم وصنایع غذایی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران
2 - استادیار، گروه میکروبیولوژی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران
3 - استادیار، گروه علوم وصنایع غذایی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران
کلید واژه: فعالیت ضدباکتریایی, غلظت ساکارز, زمان نگهداری, دمنوش گیاهی, روش سطح پاسخ,
چکیده مقاله :
دمنوش‌های گیاهی به دلیل خواصی که در سلامتی از خود نشان داده اند، به عنوان نوشیدنی های کاربردی محبوبیت پیدا کرده اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی فعالیت ضدباکتریایی دمنوش‌های گیاهی تهیه شده با چای سیاه، سبز، به لیمو و نعناع به روش سطح پاسخ می باشد. چهار دمنوش گیاهی شامل چای سیاه، سبز، به لیمو و نعناع با سه غلظت ساکارز (2، 5 و 8 درصد) شیرین شدند. فعالیت ضدباکتریایی محلول رویی حاصل از سانتریفیوژ این دمنوش‌ها پس از 4، 7 و 21 روز نگهداری، علیه استافیلوکوکوس اورئوس، شیگلا دیسانتری و باسیلوس سرئوس با روش چاهک مورد ارزیابی قرار گرفت. تاثیر غلظت ساکارز، زمان نگهداری و نوع گیاه بر فعالیت ضدباکتریایی دمنوش‌ها با روش سطح پاسخ آنالیز شد. نوع گیاه در فعالیت ضدباکتریایی دمنوش‌های گیاهی علیه هر سه باکتری مورد آزمون تاثیر معناداری نشان داد (001/0 < P). دمنوش تهیه شده با چای سبز با 8 درصد ساکارز پس از 21 روز نگهداری بیشترین فعالیت ضدباکتریایی علیه شیگلا دیسانتری نشان داد. دمنوش چای سبز شیرین شده با غلظت 2 درصد ساکارز بعد از 21 روز نگهداری بیشترین فعالیت ضدباکتریایی علیه استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد. برای حصول به بیشترین فعالیت ضد باکتریایی علیه باسیلوس سرئوس تهیه دمنوش چای سبز با 2 درصد ساکارز پس از 7 روز نگهداری پیشنهاد می شود. مدل های پیشگویی به دست آمده توسط نرم افزار، مطلوب بودن و قابلیت ناوبری مدل ها را نشان داد. در بین دمنوش‌های تهیه شده، چای سبز بیشترین فعالیت ضدباکتریایی را علیه همه باکتری های مورد آزمون نشان داد.
1. Akova, M. (2016). Epidemiology of antimicrobial resistance in bloodstream infections. Virulence 7: 252-266
2. An, B.J., Kwak, J.H., Son, J.H. (2004). Biological and anti-microbial activity of irradiated green tea polyphenols. Food Chemistry 88: 549–555.
3. Bansal, S., Choudhary, S., Sharma, M., Kumar, S.S., Lohan, S., Bhardwaj, V., Syan, N., Jyoti, S. (2013). Tea: a native source of antimicrobial agents. Food Research International 53: 568–584.
4. Bilia, A.R., Giomi, M., Innocenti, M., Gallori, S., Vincieri, F.F. (2008). HPLC-DAD-ESI-MS analysis of the constituents of aqueous preparations of verbena and lemon verbena and evaluation of the antioxidant activity. Journal of Pharmaceutical and Biomedical Analysis 13: 463-470.
5. Chan, E.W.C., Soh, E.Y., Tie, P.P., Law, Y.P. (2011). Antioxidant and antibacterial properties of green, black, and herbal teas of Camellia sinensis. Pharmacognosy Research 3: 266–272.
6. Cockerill, F.R., Wikler, M.A., Alder, J., Dudley, M.N., Eliopoulos, G.M., Ferraro, M.J., Hardy, D.J., Hecht, D.W., Hindler, J.A., Patel, J.B., Powell, M., Swenson, J.M., Thomson, R.B., Traczewski, M.M., Turnidge, J.D., Weinstein, M.P., Zimmer, B.L. (2012). Methods for Dilution Antimicrobial Susceptibility Tests for Bacteria That Grow Aerobically; Approved Standard. CLSI document M07-A9.9. 9 ed. C.L.S.I. (Clinical and Laboratory Standard Institute), Pennsylvania, PA, USA. 32(1).
7. Cowan, M.M. (1999). Plant products as antimicrobial agents. Clinical Microbiology Reviews 12: 564–582.
8. Dubick, M.A. (1986). Historical perspectives on the use of herbal preparations to promote health. The Journal of Nutrition 116: 1348-1354.
9. Friedman, M., Henika, P.R., Levin, C.E., Mandrell, R.E., Kozukue, N. (2006). Antimicrobial activities of tea catechins and theaflavins and tea extracts against Bacillus cereus. Journal of Food Protection 69: 354–361.
10. Hacioglu, M., Dosler, S., Birteksoz Tan, A.S., Otuk, G. (2016). Antimicrobial activities of widely consumed herbal teas, alone or in combination with antibiotics: an in vitro study. Peer J 5:1-17.
11. Khosravi, A.D., Mohammadian, A. (2016). Efflux MexAB-mediated resistance in multidrug and pan-drug resistant strains of Pseudomonas aeruginosa isolated from patients with burn and wound infections. Jundishapur Journal of Natural Pharmaceutical Products 11: e25352.
12. Kim, E.S., Liang, Y.R., Jin, J., Sun, Q.F., Lu, J.L., Du, Y.Y., Lin, C. (2007). Impact of heating on chemical compositions of green tea liquor. Food Chemistry 103: 1263-1267.
13. Kim, S., Ruengwilysup, C., Fung, D.Y.C. (2004). Antibacterial Effect of Water-Soluble Tea Extracts on Foodborne Pathogens in Laboratory Medium and in a Food Model. Journal of Food Protection 67: 2608–2612.
14. Koohsari, H., Ghaemi, E.A., Sadegh Shesh Poli, M., Sadegh, A. (2013). Evaluation of antibacterial activity of Lemon verbena (Lippia citriodora) leaves. Annals of Biological Research 4: 52-55.
15. Martis, N., Leroy, S., Blanc, V. (2014). Colistin in multi-drug resistant Pseudomonas aeruginosa blood-stream infections a narrative review for the clinician. Journal of Infection 69: 1-12.
16. McKay, D.L., Blumberg, J.B. (2006). A review of the bioactivity and potential health benefits of peppermint tea (Mentha piperita L.). Phytotherapy Research 20: 619-633.
17. Moderno, P.M., Carvalho, M., Silva, B.M. (2009). Recent patents on Camellia sinensis: source of health promoting compounds. Recent Patents on Food, Nutrition & Agriculture 1: 182–192.
18. Moreira, D.L., Teixeira, S.S., Monteiro, M.H.D., De-Oliveira, A.C.A.X., Paumgartten, F.J.R. (2014). Traditional use and safety of herbal medicines. Revista Brasileira de Farmacognosia 24: 248–257.
19. Noormandi, A., Dabaghzadeh, F. (2015). Effects of green tea on Escherichia coli as a uropathogen. Journal of Traditional Complementary Medicine 5: 15-20.
20. Oyebode, O., Kandala, N.B., Chilton, P.J., Lilford, R.J. (2016). Use of traditional medicine in middle-income countries: A WHO-SAGE study. Health Policy and Planning 31: 984–991.
21. Patel, S.H. (2005). Camellia sinensis: historical perspectives and future prospects. Journal of Agromedicine 10: 57–64.
22. Rashrash, M., Schommer, J.C., Brown, L.M. (2017). Prevalence and predictors of herbal medicine use among adults in the United States. Journal of Patient Experience 4: 108–113.
23. Song, J.M., Seong, B.L. (2007). Tea catechins as a potential alternative anti-infectious agent. Expert Review of Anti-infective Therapy 5: 497-506.
24. Stapleton, P.D., Shah, S., Hamilton-Miller, J.M., Hara, Y., Nagaoka, Y., Kumagai, A., Uesato, S., Taylor, P.W. (2004). Anti-Staphylococcus aureus activity and oxacillin resistance modulating capacity of 3-O-acyl-catechins. The International Journal of Antimicrobial Agents 24: 374–380.
25. Toda, M., Okubo, S., Hiyoshi, R., Shimamura, T. (1989). The bactericidal activity of tea and coffee. Letters in Applied Microbiology 8:123–125.
26. Wijesundara, N.M., Vasantha Rupasinghe, H.P. (2019). Herbal Tea for the Management of Pharyngitis: Inhibition of Streptococcus pyogenes Growth and Biofilm Formation by Herbal Infusions. Biomedicines 7: 1-19.
27. Yadegarinia, D., Gachkar, L., Rezaei, M.B., Taghizadeh, M., Astaneh, S.A., Rasooli, I. (2006). Biochemical activities of Iranian Mentha piperita L. and Myrtus communis L. essential oils. Phytochemistry 67: 1249-1255.
28. Yam, T.S., Shah, S., Hamilton-Miller, J.M. (1997). Microbiological activity of whole and fractionated crude extracts of tea (Camellia sinensis), and of tea components. FEMS Microbiology Letters 152: 169–174.
29. Yoda, Y., Hu, Z.Q., Zhao, W.H., Shimamura, T. (2004). Different susceptibilities of Staphylococcus and Gram-negative rods to epigallocatechin gallate. Journal of Infection and Chemotherapy 10: 55–58.
