طلاق و شرایط صحت آن در قرآن و قانون مدنی
محورهای موضوعی : فصلنامه مطالعات قرآنی
عزت الله برخورداری
1
(
دانشگاه آزاد اسلامی جیرفت، جیرفت، ایران
)
کلید واژه: حقوق مدنی, قانون مدنی, ارکان, حقوق اسلام, قرآن,
چکیده مقاله :
طلاق ایقاع تشریفاتی بوده و صرفاً در عقد نکاح دائم جاری شده و در نکاح منقطع جاری نمی‌گردد. طلاق از احکام امضایی بوده و از احکام تأسیسی نمی‌باشد. طلاق حقی است که به مرد اختصاص دارد و شارع و قانون مدنی چنین حقی برای زن بلادلیل نشناخته است. طلاق حقی غیر مالی بوده و قابل انتقال و قابل اسقاط نیز نمی‌باشد. دین مبین اسلام، طلاق را تأیید نموده و در قرآن آیات متعددی در سوره‌های بقره، نساء، احزاب، تحریم و طلاق به آن اختصاص یافته است. در قانون مدنی نیز موادی به طلاق تخصیص داده شده است. طلاق دارای چهار رکن اساسی: طلاق دهنده، زن طلاق داده شده، صیغه طلاق و شاهد گرفتن بر صیغه طلاق می‌باشد. برای صحت طلاق، ارکان آن باید موجود بوده و هر یک شرایط خاص خود را داشته باشد در غیر این صورت طلاق واقع نشده و باطل خواهد بود.
"Divorce" is a formal unilateral and is valid only in a permanent marriage and does not apply in a sporadic marriage. Divorce is of signed decrees and not a founding one. Divorce is a right reserved for men, and the sharia and civil law do not recognize such a right for women for no reason. it is a non-financial right and cannot be transferred or revoked. Islam religion has approved divorce and several Verses in Qur'an in Baqara, Nesaa’, Ahzab, Tahrim Surahs have been dedicated to it. The Civil Code also provides articles for divorce. Divorce has four basic elements: the divorcee, the divorced woman, the form of divorce, and witnessing the form of divorce. All (mentioned) elements must be present and each must have its own conditions for a divorce to be valid, otherwise the divorce will not take place and will be void.
قرآن کریم. ترجمه محمدمهدی فولادوند.
امامی، سیدحسن. 1373ش، حقوق مدنی، تهران: کتابفروشی اسلامیه.
جعفری لنگرودی، محمدجعفر. 1381ش، ترمینولوژی حقوق، تهران: کتابخانه گنج دانش.
دهخدا، علی اکبر. 1335ش، لغتنامه، تهران: سیروس.
رضایی، عبدالعظیم. 1377ش، تاریخ ادیان جهان، تهران: علمی.
شریعتی، علی. 1383ش، زن(فاطمه فاطمه است)، تهران: چاپخش.
شهیدثانی، زین الدین بن علی بن احمد جبعی العاملی. بی تا، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، جامعة النجف الدینیة.
طبرسی، فضل بن حسن. 1373ش، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران: ناصرخسرو.
کاتوزیان، ناصر. 1377ش، قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی، تهران: نشر دادگستر.
محقق حلی، ابوالقاسم نجم الدین جعفر بن الحسن. 1389ش، شرایع الاسلام، تهران: خرسندی.
موسوی خمینی، روح الله. بی تا، تحریر الوسیلة، قم: مؤسسه نشر اسلامی.
نجفی، محمدحسن. 1367ش، جواهر الکلام، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
مقالات
برخورداری، عزت اله. 1390ش، «خیار ما یفسد لیوم در قانون مدنی و قرآن»، فصلنامه مطالعات قرآنی، سال دوم، شماره8، صص48-31.
_||_
Holy Quran, Translated by Mohammad Mahdi Fouladvand.
Emami, Seyed Hassan 1994, Civil Law, Tehran: eslamiYH Bookstore.
Jafari Langroudi, Mohammad Jafar. 2002, Terminology of Rules, Tehran: Ganj-e-Danesh Library.
Dehkhoda, Ali Akbar. 1956, Dictionary, Tehran: Sirus Press
Rezaei, Abdol Azim 1998, History of World Religions, Tehran: Elmi Press.
Shariati, Ali, 2004, Woman (Fatemeh is Fatemeh), Tehran: Chapakhsh.
Katozian, Nasser 1998, Civil Law in the Current Legal Order, Tehran: Publication of Justice.
Shahid Thani, Zain al-Din bin Ali bin Ahmed Jabei al-Ameli. Al-Rawdah Al-Bahiya fi Sharh Al-Lama’a Al-Damascus, Al-Najaf Religious University.
Tabarsi, Fadl bin Hassan. 1994, Majma` al-Bayan fi Tafsir al-Qur’an, Tehran: Naser Khosrow.
Mohaghegh Helli, Abu al-Qasim Najm al-Din Jaafar ibn al-Hassan. 2010, Sharia of Islam, Tehran: Khorasandi.
Mousavi Khomeini, Ruhollah. Tahrir Al-Wasila, Qom: Islamic Publishing Corporation.
Najafi, Muhammad Hassan. 1988, Jawahir al-Kalam, Tehran: Dar al-Kutub al-Islamiyya.
Articles
Barkhordari, Ezzatollah. 2011, “The option of thT spoils for the day in civil law and Qur’an Quarterly Journal of Quranic Studies, Second Year, No. 8, pp. 31-48.
