اندیشه آرمان شهری در اشعار "فریدون مشیری" و "آدونیس"
محورهای موضوعی : شعر
محمدرضا حاج بابایی
1
(
استادیار دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
)
سحر یوسفی زاده
2
(
کارشناس ارشد ادبیات تطبیقی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
آرمان گرایی و داشتن جامعه ای آرمانی (Utopia) از اساسی ترین آرزوها ومشغله های ذهنی انسان های کمال طلب بوده است . دنیای ادبیات، عرصهگسترده ای برای طرح این اندیشه در اختیار شاعران و نویسندگان قرار دادهاست. شاعران کلاسیک شعر فارسی و عربی در اشعار خویش از این موضوعغفلت نکرده اند و از زاویه های گوناگون به روایت آرمان شهر مطلوب خودپرداخته اند و نمونه هایی بر جای نهاده اند. در شعر مدرن نیز می توان ردپایآرمان گرایی و تصور جهان آرمانی را به خوبی مشاهده کرد و ویژگی های جهان مطلوب را از لابه لای شعر شاعران معاصر به دست آورد. فریدونمشیری و آدونیس دو شاعر نوپرداز ادب فارسی و عربی به شمار می روند کهدر شعر خویش به موضوع آرمان شهر پرداخته اند و می توان مشابهت هایی ازاین زاویه در شعر ایشان جست. مقاله حاضر به بررسی ویژگی ها و مؤلفه هایجهان آرمانی از دیدگاه این دو شاعر می پردازد و تا حد ممکن مشترکاتاندیشه ایشان را در این زمینه مورد بررسی قرار می دهد.
Idealism and having an ideal society (Utopia) is the greatest aspiration that has preoccupied the mind of human who has been seeking perfection. Literature realm has provided an extensive field for poets and writers to propose their notions. Persian and Arab classic poets have not neglected this matter either, and have tried to depict their ideal world through different perspectives and thereby have left diverse works. Furthermore, the footprint of idealism and that of the imagination of an ideal world in modern works also can be easily perceived and we can characterize the desired world through the poems of contemporary poets. Fereidoon Moshiri and Adonis are regarded as two modernist innovative poets of Persian and Arab literatures, who paid great attention to utopia in their poems. From this point of view, we can find some similarities in their works. The present article has surveyed some of the features and components of the ideal world from the perspective of these two poets and it deals, within possible limits, with the similarities of their thoughts in this field.
