اندیشه آرمان شهری در اشعار "فریدون مشیری" و "آدونیس"
الموضوعات :
محمدرضا حاج بابایی
1
(استادیار دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران)
سحر یوسفی زاده
2
(کارشناس ارشد ادبیات تطبیقی دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
آرمان گرایی و داشتن جامعه ای آرمانی (Utopia) از اساسی ترین آرزوها ومشغله های ذهنی انسان های کمال طلب بوده است . دنیای ادبیات، عرصهگسترده ای برای طرح این اندیشه در اختیار شاعران و نویسندگان قرار دادهاست. شاعران کلاسیک شعر فارسی و عربی در اشعار خویش از این موضوعغفلت نکرده اند و از زاویه های گوناگون به روایت آرمان شهر مطلوب خودپرداخته اند و نمونه هایی بر جای نهاده اند. در شعر مدرن نیز می توان ردپایآرمان گرایی و تصور جهان آرمانی را به خوبی مشاهده کرد و ویژگی های جهان مطلوب را از لابه لای شعر شاعران معاصر به دست آورد. فریدونمشیری و آدونیس دو شاعر نوپرداز ادب فارسی و عربی به شمار می روند کهدر شعر خویش به موضوع آرمان شهر پرداخته اند و می توان مشابهت هایی ازاین زاویه در شعر ایشان جست. مقاله حاضر به بررسی ویژگی ها و مؤلفه هایجهان آرمانی از دیدگاه این دو شاعر می پردازد و تا حد ممکن مشترکاتاندیشه ایشان را در این زمینه مورد بررسی قرار می دهد.
