نگاهی به برخی از رویکردهای حقوقی بین المللی برای حمایت از محیط زیست

محورهای موضوعی : آب و محیط زیست

فرهاد دبیری ¹ ( استادیار حقوق محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران )
سحر زارعی ² ( دانش آموخته دکتری، حقوق محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران. )
نگین موسوی مدنی ³ ( دانش آموخته کارشناسی ارشد، حقوق محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران. *(مسوول مکاتبات) )

تاریخ دریافت : 1395/07/02 تاریخ پذیرش : 1395/09/20 تاریخ انتشار : 1398/01/01

کلید واژه: محیط زیست, حفاظت محیط زیست, توسعه, حقوق بین الملل محیط زیست,

چکیده مقاله :

حقوق بین الملل محیط زیست همواره تلاش نموده است تا در برابر معضلات زیست محیطی با وضع قواعد و مقررات الزام‌آور و غیرالزام‌آور راهکارهایی را بدین منظور ارایه نماید. یکی از پاسخ های مهم حقوق بین الملل محیط زیست ترویج توسعه پایدار بوده است. با توجه به این که بهبود کیفیت محیط زیست و توسعه اقتصادی، اهدافی بالقوه سازگار، هماهنگ یا مکمل یکدیگرند، توسعه پایدار برخی تنش های ناشی از بینش متضادی را که در رابطه با محدودیت های رشد در دهه ۱۹۷۰ ظهور کرد را کاهش می دهد. توسعه پایدار در فرآیندهای توسعه و از طریق تعامل میان سه بعد توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، حقوق بین الملل توسعه را به سمت حقوق بین الملل توسعه پایدار رهنمون ساخته است. بیانیه های استکهلم 1972، ریو 1992و ژوهانسبورگ 2002، بر حمایت از محیط زیست تاکید ورزیده و دست یابی به توسعه را کلید حل اکثر مشکلات زیست محیطی عنوان می کنند. اجلاس ریو +20 نیز می تواند بستر مناسبی برای مجموعه ای از سیاست ها و طرح هایی باشد که انتقال به اقتصادی سبز را مورد حمایت قرار می دهد. این مقاله رویکردهای حقوقی بین المللی برای حمایت از محیط زیست را مورد بررسی قرار می دهد. در مقام مقایسه دستاوردهای اجلاس های فوق، می توان با جرات اذعان نمود که اجلاس ریو 1992 نسبت به سایر اجلاس ها بویژه اجلاس ریو +20، به لحاظ کارآمدی رویکردهای حقوقی بین المللی برای حمایت از محیط زیست و قبول تعهدات بین المللی، نتایج مطلوب تر و مشخص تری در برداشته است.

چکیده انگلیسی:

International environmental law always has tried to solve environmental problems by codification of binding and non-binding rules and regulations and provide solutions in this area. One of the important responses of international environmental law has been promoting sustainable development. As regards of improving the quality of environment and economical development are naturally consistent and coordinated goals. Sustainable development has decreased some paradoxical tensions related to economic growth limitations in 1970s. Sustainable development in the process of progress and through the interaction between three dimensions of economic, social and environmental development, has made its way from the international development law to the international sustainable development law. Declarations of Stockholm (1972), Rio (1992) and Johannesburg (2002), have emphasized on environmental protection and have mentioned that achieving sustainable development is the basic key to solving environmental issues. Rio + 20 summit also has the ability to cope with a collection of policies, methods and plans which support the transition to a green economy. This article reviews     the international legal approaches in order to be a backbone for environmental protection. It also reviews the proper approach to deal with such issue. By comparing the above summits, we could undoubtedly say that the Rio Summit (1992) compared with others especially Rio +20, in terms of the effectiveness of international legal approaches in environmental protection and acceptance of international commitments, has more specific and involved better outcomes.

منابع و مأخذ:

1. پورهاشمی، سید عباس و ارغند، بهاره، «حقوق بین- الملل محیط زیست»، چاپ اول، تهران: نشر دادگستر؛ 1392، ص 293.


2. Drexhage, J., Deborah, M., 2010. Sustainable Development: From Brundtland to Rio 2012, Background Paper Prepared for Consideration by The High Level Panel On Global Sustainability at Its First Meeting, International Institute for Sustainable Development (IISD), p. 9.  See information in:  www. surdurulebilirkalkinma.gov.tr/.../Background_on_Sustainable_Development. Pdf.26 p.


3. OCED, 2001. Sustainable Development: Critical Issues, Organization for Economic Co-operation and Development, Denver, p.2. See information in: https://www.oecd-ilibrary.org/ environment/sustainabledevelopment_9789264193185-en.


4. موسوی، سیدفضل الله، «حقوق بین الملل محیط زیست»، تهران: نشر میزان؛ 1380، صص 149- 143.


5. Redclift, M., 1988. Sustainable Development: Exploring the Contradictions, Community Development Journal, Volume 23, Issue 2, Pages 130–131.


6. ناظمی، مهرداد، «دریای خزر و حقوق بین الملل: گزینه های متفاوت با توجه به آرای مختلف دیوان بین المللی دادگستری»، مجله حقوقی، شماره 26، ص 273.


7. Lowenfild, A. 2002. International Economic Law, New York, Oxford University press, p.305.


8. Fitzmaurice, M., 2001. The Principle of Sustainable Development in International Development Law, International Sustainable Development Law, Vol.1,p.6.


9. سلیمی ترکمانی، حجت، «حقوق بین الملل توسعه پایدار»، دوفصلنامه دانشنامه حقوق اقتصادی، سال نوزدهم، شمارة 2، پاییز و زمستان 1391، صص 54-56.


10. Beyerlin, Ulrich, 2000. Sustainable Development, Max Planck Institute for Comparative Public Law and International Law, p. 9.                     See information in:  www.mpil.de/en/pub/news.cfm


11. United Nations Millennium Declaration, 2000. See information in:   https://www.un.org/millennium/declaration/ares552e.pdf

 

12. Johannesburg Declaration on Sustainable Development, 2002. See information in: www.un-documents.net/johannesburg-declaration.pdf  


13. U.N. Rio+20 Conference on Sustainable Development, 2012. The Future We Want, U.N. Doc. A/CONF.216/L.1 (June 19, 2012).


14. United Nations Environment Programme, What is the “Green Economy”?, See information in:http://www.unep.org/greeneconomy/AboutGEI/WhatisGEI/tabid/29784/Default.aspx


15. Kenya Ministry of Energy, 2008. Feed-in-Tariffs Policy on Wind, Biomass and Small-hydro Resource Generated Electricity.


16. Afrepren/FWD Energy, 2009. Environment and Development Network for Africa, The Role of Feed-in Tariff Policy in Renewable Energy Development in Developing Countries.


17. World Bank, 2009. Eco2 Cities: Ecological Cities and Economic Cities.


18. Ministry of Agriculture, 2009. Animal Industry and Fisheries of Uganda, Draft Uganda Organic Agriculture Policy.


19. UNEP, 2009. Global Green New Deal: Policy Brief. See information in:   http:// www. unep.org /pdf/A_Global_Green_New_ Deal_ Policy_Brief.pdf


20. Nepal Ministry of Forests and Soil Conservation, 2010, Asia Forestry Outlook Study: Country Report NEPAL.


21. Karki, M., 2003, Potentials of Joint and Community Forestry in South Asia: Lessons Learned, Road Blocks and Future Prospects.


22. http://ecuador.usaid.gov/portal/conten/view.


23. Agency National de Maitrise de I 'Energie, December 2009.