مدلسازی انتشار و پخش آلاینده‌های هوا در پایانه مسافربری بیهقی تهران تحت سناریوهای گوناگون
محورهای موضوعی : آلودگی هوا
مریم کریمی
1
,
فرزام بابایی
2
,
هومن بهمن‌پور
3
,
علی محمدی
4
,
محمدرضا تابش
5
1 - دانشجوی دکتری مدیریت محیط‌زیست، گروه مدیریت محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - گروه مدیریت محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. *(مسوول مکاتبات)
3 - گروه محیط‌زیست، دانشکده فنی و مهندسی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران.
4 - گروه مدیریت محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
5 - گروه مدیریت محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: هدف از این تحقیق سنجش آلاینده‌های هوا (اختصاصاً ذرات معلق) در پایانه بیهقی تهران و مدلسازی انتشار این آلاینده تحت شرایط گوناگون است. روش بررسی: به منظور سنجش آلاینده ذرات معلق با قطر 10 میکرون (PM10) از دستگاه پرتابل مدل Grimm 108/109 استفاده شد. در نقاط انتخاب شده، نمونه‌برداری به صورت ماهی یک مرتبه در طول سال و سه روز در ماه و 3 بار در روز انجام گرفت که عمل نمونه‌برداری در زمان‌های مختلف روز یعنی صبح، ظهر و غروب با توجه به افزایش و کاهش تردد وسایط نقلیه انجام گرفت و به منظور مدلسازی از نرم‌افزار Austal view, version 7 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که غلظت سنجش شده در فصول پاییز و زمستان بالاتر از ششماهه ابتدایی سال بوده است. از آنجا که در استاندارد سازمان جهانی بهداشت، حد مجاز روزانه برای این آلاینده 50 میکروگرم بر مترمکعب می‌باشد، می‌توان دریافت که در سناریو اول، در برخی محدوده‌ها (فاصله‌های کمتر از 300 متر از مبدا)، غلظت آلاینده فراتر از استاندارد بوده است. مابقی محدوده‌ها در حد استاندارد قرار دارند. در سناریو دوم و براساس ضریب کاهش انتشار 70 درصدی، مشخص گردید که تمام مناطق در محدوده استاندارد قرار دارند. بحث و نتیجه‌گیری: در نهایت، کاهش زمان توقف خودروها، عدم روشن بودن درجا و استفاده از فیلترهای جاذب اگزوز کمک شایانی به کاهش انتشار آلاینده ذرات معلق می‌نماید.
Background and Objective: The purpose of this research is to measure air pollutants (especially PM10) in Beyhaqi Terminal of Tehran and to model the release of this pollutant under various conditions. Material and Methodology: In order to measure the pollutant of suspended particles with a diameter of 10 microns (PM10), a portable device model Grimm 108/109 was used. In the selected points, sampling was done once a month during the year, three days a month and 3 times a day, and the sampling was done at different times of the day, i.e. morning, noon and evening, according to the increase and decrease of vehicle traffic. And for the purpose of modeling, Austal view, version 7 software was used. Findings: The results showed that the concentration measured in the autumn and winter seasons was higher than the first six months of the year. Since in the standard of the World Health Organization, the daily limit for this pollutant is 50 micrograms per cubic meter, it can be seen that in the first scenario, in some areas (distances less than 300 meters from the source), the concentration of the pollutant exceeded the standard. The rest of the ranges are within the standard range. In the second scenario and based on the emission reduction factor of 70%, it was determined that all areas are within the standard range. Discussion and Conclusion: Finally, reducing the stopping time of cars, not turning on lights and using exhaust absorbent filters will help to reduce the emission of suspended particles.
