بهشت از دیدگاه ایمانوئل سودنبرگ
محورهای موضوعی : مسیحیتحبیب بشیرپور 1 , شهرام پازوکی 2
1 - دانشگاه شهید بهشتی؛ مدرس
2 - استاد موسسه حکمت و فلسفه ایران
کلید واژه: بهشت, جوامع بهشتی, فرشته, عشق الهی, ملکوت بهشتی,
چکیده مقاله :
در فرهنگ‌ها و ادیان گوناگون به‌صور مختلفی، بهشت و یا وضعیت زندگی نیکان پس از مرگ تبیین شده است؛ اما همة آنان بهشت را جایگاه آسایش و راحتی می‌دانند. سودنبرگ هم که مسیحی پروتستان است، ساختار بهشت را بر‌مبنای شهودات خود و در قالب دین مسیحیت ترسیم کرده است. بهشت او بر‌مبنای میزان عشق به پروردگار است و هر‌چه فردی کیفیات خیر بیشتری را از جانب پروردگار در خود و در وجه باطنیش داشته باشد، در زندگی پس از مرگ، بیشتر از نور پروردگار بهره‌مند می‌شود. ما آفریده شدیم تا فرشته شویم و پروردگار، بهشت را به‌خاطر کسانی که در بهشت هستند و فرشته می‌شوند، می‌آفریند و تمام نعمات ناشی از عشق و حکمت الهی را به‌آنان اعطا می‌کند. پروردگار، انسان است و بهشت تصویر اوست؛ فرشتگان هم شبیه به انسان هستند. وجه باطنی و درونی انسان به میزانی شکل بهشت می‌شود که دارای کیفیات عشق و ایمان باشد؛ اما تفاوت انسان‌ها با فرشتگان در این است که لایه‌های خارجی‌تر انسان به شکل این دنیاست و به آن اندازه که ما درگیر خیر و خوبی باشیم، دنیای درون ما نیز به‌شکل بهشت در‌می‌آید.
Although in cultures and religions, the living conditions of the righteous after death in heaven is explained in different ways, but common to all of them is that heaven is a place of comfort and convenience. Swedenborg who is a Protestant Christian, depicted paradise structure based on his intuition and in accord with Christian concepts. His heaven is based on love to the Lord. In the afterlife, the better qualities from the Lord in his inside, more of the light of God will benefit. We were created to become an angel, and the Lord creates Paradise for those who are in heaven and angels and all the blessings of love and wisdom God gives them. Lord is man and heaven is his image; the angels are like human beings. The inner side of man is form of heaven to the extent that the inner qualities of love and faith is; but different from humans with angels is that the the outer layers of man is form of this world, and to the extent that we engage in charitable and good, world into us becomes a paradise.
_||_
