اصل قابلیت جبران کلیه خسارات
محورهای موضوعی : جامع الفقهیه
مهدی خادم سربخش
1
(
مسؤول مکاتبات
)
هدایت الله سلطانی نژاد
2
(
ندارد
)
کلید واژه: جبران خسارت, حقوق مسئولیت مدنی, زیان, نظام عرفی و قانونی خسارت,
چکیده مقاله :
گاه یکی از اصول بنیادین حقوق مسئولیت مدنی که از سوی بعضی از حقوقدانان و نظامهای حقوقیمی- اصل قابلیت جبران کلیه خسارات یا اصل لزوم جبران ضرر مورد پذیرش قرار گرفته استباشد. این اصل که در حقوق فرانسه مورد پذیرش قرار گرفته و در دکترین حقوق ایران نیز از اقبالگسترده برخوردار است، قدمتی بیش از یک قرن ندارد و هنوز نیز در بسیاری از نظامهای حقوقی باانکار و تردیدهای زیادی روبهرو میباشد.در فقه نیز بعضی از فقها به طرفداری از این اصل پرداخته و با استناد به قاعدهی لا ضرر، ایناصل را یک اصل مسلم شرعی دانستهاند؛ در نقطهی مقابل، مشهور فقها با این اصل به مخالفتپرداخته و این اصل را مورد پذیرش قرار ندادهاند. در این مقاله به این نتیجهگیری رسیدیم که هرچند اصل لزوم جبران کلیه خسارات را نمیتوان اصل مسلم شرعی دانست، اما با این حال پذیرشاین اصل نیز با هیچ مانع شرعی مواجه نمیباشد
One of the basic principles of civil liability law accepted by some jurists and legal systems is “The Principle of the possibility Compensate for the Loss” or “the Principle of the Principle of the possibility of compensation of all damages.” This principle, accepted in French law and widely welcomed in Iranian law doctrine, is not older than a century and encounters much denial and doubt in many legal systems.In religious jurisprudence, too, many jurists have supported this principle and on the basis of “The Rule of No Loss” have considered it a definite religious principle. On the contrary, some famous religious jurists have shown disagreement with this principle and have not accepted it. This article concluded that although “The Principle of the Necessity to Compensate for All Losses” cannot be considered a definite religious one, accepting it does not face any religious hurdles.
