تمایزات بنیادین شرکت های تضامنی در حقوق ایران و فرانسه
محورهای موضوعی : تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری
مهدی منتظر
1
(استادیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده علوم انسانی، واحد دماوند،دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران. (نویسنده مسئول) mhdmontazer@yahoo.com)
غزال زاهدی
2
(دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بین المللی کیش) ghazalzahedi16@gmail.com)
سالومه آتش زر
3
(کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، واحد دماوند، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.sali46503@gmail.com)
کلید واژه: شرکت تضامنی, شخصیت حقوقی, مسئولیت تضامنی, ورشکستگی,
چکیده مقاله :
چکیدهاولین شرکت در قانون تجارت فرانسه شرکت تضامنی است که به صرف شراکت شرکاء در شرکت تضامنی تاجر تلقی شده و دارای مسئولیت نامحدود و تضامنی خواهند بود. در حالیکه دقت در قانون تجارت ایران نشان می دهد صرف شراکت در یک شرکت تضامنی موجب تاجر شناخته شدن شخص نمی گردد. در این صورت موضوع اساسی قابل طرح این است که مقنن فرانسوی به دلیل برخی مصالح تا حدودی از اصل استقلال شخصیت حقوقی شرکت عدول نموده است و در نتیجه امکان مراجعه بستانکاران به شرکاء را قبل از انحلال شرکت تحت شرایطی تجویز نموده است. در حالیکه مقنن ایرانی تحت هیچ شرایطی امکان مراجعه بستانکاران شرکت به شرکاء را مادامیکه شخصیت حقوقی شرکت باقی است، مهیا ننموده است. لذا قانونگذار هیچ راهی برای مراجعه به شرکای شرکت تضامنی تا پایان امر تصفیه و زوال شخصیت حقوقی شرکت باقی نگذاشته است که در واقع این امر را می توان از تمایزات بنیادین نظام حقوقی فرانسه و ایران دانست. در این مقاله دیگر وجوه اختلاف از جمله مسئولیت و اختیارات مدیران و شرایط عزل و نصب مدیران و مجامع و حسابرسان شرکت و در نهایت انحلال شرکت تضامنی در دو نظام حقوقی ایران و فرانسه نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
The first company in the French Commercial Code is the unlimited general partnership which the partners shall be deemed merchant and shall have joint and several liabilities, while in Iran’s Commercial Code, partners of a Unlimited general partnership shall not be deemed merchant. In this case, the basic issue is that the French legislature for some reason to some extent has deprived the principle of in dependence of the legal personality of the company. And as a result, its possibility of referral the partnership's creditors to the partners before the winding up the company has been prescribed, while Iranian legislature under no circumstances, possibility of referral the creditors of the partnership to partners as long as the legal personality of the company remains, not provided. Thus, the legislator has no way to refer to the partners of the unlimited general partnership until the end of the company's liquidation and the extinguishment of the legal personality of the partnership has not remains which is in fact a matter of fundamental distinction is between Iranian and French law. In other cases, including the responsibility and authority of the managers, conditions for dismissal and appointment of managers, general meeting and auditors of the company, winding up the unlimited general partnership and finally the positions of the Iranian and French legislators will be studied.
_||_
