انتقال مطالبات در عملیات تبدیل به اوراق بهادار کردن (بررسی موضوع در حقوق فرانسه و ایران)
محورهای موضوعی : تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری
جعفر جمالی
1
(-)
کلید واژه: انتقال طلب, انتقال تضامین طلب, سیاهه دالی, تبدیل به اوراق بهادار کردن, ضمان از دین آینده, انتقال مطالبات آتی,
چکیده مقاله :
مطالباتی قابل تبدیل به اوراق بهادار می‌باشند که "قابل انتقال" بوده، و از "شایستگی" تبدیل به اوراق بهادار برخوردار باشند. از نظر حقوق سنتی، انتقال مطالبات با تشریفات دشواری همراه است که با نیازهای حقوق بازرگانی تناسب ندارد، به همین دلیل امروزه در کشورهای گوناگون، راه‌حل‌هایی برای ساده کردن، و "روان سازی" انتقال مطالبات تدارک شده است. در حقوق فرانسه، با به‌کار گیری ابزارهایی مانند "سیاهة دالی" و همینطور "توافقنامة واگذاری" مطالبات در عملیات تبدیل به اوراق بهادار کردن، قانونگذار نیازهای بازار پول و سرمایه را برآورده ساخته و حقوق تجارت آن کشور را با نیازهای روز انطباق داده است. در حقوق ایران با توجه به نحوة انشای بند 2 مادة 292 قانون مدنی که با انتقال طلب منطبق است، و تردیدهایی که دربارة مطالبات قابل انتقال، و نیز انتقال تضامین و توابع طلب بیان گردیده، وضعیت انتقال طلب و بویژه انتقال مطالبات آتی و تضامین آن‌ها را برای معاملات تبدیل به اوراق بهادار کردن با ابهاماتی مواجه کرده است. تحلیل وضعیت حقوق ایران نشان می‌دهد که به رغم کوشش نویسندگان برای ارائة راه‌حل‌های عملی، نظام کشور ما با نیازهای بازار پول و سرمایه منطبق نیست و برای به‌روز کردن حقوق ایران دراین زمینه قانون‌گذاری ضرورت دارد.
Assignment of receivables is the core of securitization transactions. For the purpose of securitization, receivables must be “transferable” and “eligible” for securitization. According to French Civil Code (and other European classic laws) assignment of receivables is effectual only when satisfies the legal terms and condition expressed in law. These legal systems require that an express notice must be given to debtor, or the assignment should be made with the consent of the debtor. These terms (especially an express notice to debtor) are not rationale and practical for securitization transactions. So, modern instruments and solutions designed and adopted to comply with the necessities of securitization. “Bordereau de Dailly” for “Mobilisation des créance” and “Bordereau de cession” for securitization transaction are main illustrations for those reforms. Fortunately, in the Iranian Civil Code the debtor consent or an express notice to him/her does not require. Despite this convenience, another problem exists for assignment of receivables: because of article 292 of Iranian Civil Code way of expression, one may understand that the effect of assignment and novation in our subject is the same. Some interpretations in the doctrine has cleared the subject and moved this confusing situation. But still it is necessary for Iranian legislator to meet the financial and money market needs; Iranian financial market needs securitization law. Key words: securitization, Bordereau de Dailly, assignment of receivables, collaterals attached to receivables, assignment of future flow.
