تبیین تأثیرات پارادایم بر تغییرات فرم در معماری معاصر

محورهای موضوعی : معماری

غزال صفدریان ¹

1 - استادیار گروه معماری، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران.

تاریخ دریافت : 1396/10/02 تاریخ پذیرش : 1396/10/02 تاریخ انتشار : 1396/09/01

کلید واژه: پارادایم, فرم, مؤلفه‌های فرمی,

چکیده مقاله :

آنچه امروزه موردنقد بسیار قرارگرفته جایگاه فرم در معماری که ناشی از تکثر آراء می‌باشد است. جایگاه فرم در معماری طی تاریخ تعاریف مختلفی را به خود اختصاص داده که بازتابی از دیدگاه غالب فلسفی در هر دوره می‌باشد. آنچه در این بحث به آن پرداخته می‌شود بررسی روند جریانات فکری معاصری است که بر فرم معماری تأثیرگذار بوده و در هر زمان در قالبی خاص تبلوریافته و تلاش می‌شود با استفاده از روش تحلیل محتوای متن پارادایم‌های حاکم بر معماری پس از انقلاب صنعتی در اروپا مورد تحلیل قرار گیرد و سپس تأثیرات آن بر فرم معماری با توجه به مبانی نظری حاکم بر آن موردنقد قرار گیرد .نتایج گویای آن هست که جهان‌بینی به‌عنوان بالاترین لایه به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم موجب تغییر در سطوح پایین‌تر گردیده و فرم معماری همواره نمودی از این تأثیرات هست.

چکیده انگلیسی:

Nowadays, the position of form in architecture is much more criticized due to a plurality of votes in the regard. The position of form in architecture with different definitions in different eras is the result of the ways of thought and worldview dominating on that intellectual period in which architectural form as the outermost layer is always one of its manifestations. What to be addressed here, is the trend of contemporary intellectual currents influencing the architectural form to be crystallized in particular forms in different periods. According to mentioned notes, in this paper, with the use of text content analysis, it is attempted to analyze the architectural paradigms mainly after the Industrial Revolution in Europe and then to criticize its impact on form in respect to its architectural theories. Finally, the highlighted form features in each period are categorized and specified. Architectural changes over time demonstrate differences in working of creators’ thought, somehow influencing or being influenced by the dominant paradigms of that period. Changes that are increased according to today’s pluralistic world so that we shortly observe, major changes which might be unavoidable in all aspects of society and in the architecture of that time. Form in architecture in respect to its special features in communicating with the surroundings has always undergone fundamental changes considered much at a time, becoming a sort of thinking language and later becoming a cover in displaying totality of architecture. In general, form can be observed as the result of objective ideas affected by a series of factors requiring different senses in any style. Form as one of the most influential indicators shaping architecture framework reflects the worldview defining the dominant thought in that period. It is obvious that there is a close relationship between form and paradigm. Architectural form is always shaped and becomes meaningful under the influence of its dominant paradigm. In addition, other factors such as human mind and imagination also create a wide range of arenas in architecture and art with the aid of technology that each requires a body architecture inspired by the spirit of its time. Form along with the texture, shape and color is among the indicators that influence the definition of body architecture, which has always been much discussed as far as the form-oriented architecture and performance-oriented architecture are among the common concepts in contemporary architecture, considered as a challenge among architects. The Performance-oriented architecture that was founded with the emergence of modern architecture with regarded efficiency and performance as a principle in architecture and offer a new definition of form in architecture that was simplicity and removing the ornaments. The Form-oriented view that was based on the principle of putting form over architecture was mainly promoted by thinkers such as Aldo Rossi, emphasizing form and form complexities as the abstract language of architecture. Generally we observe forming combined views considering the importance of both views in architecture. Emphasis on the concept of form beauties is meaningful along with the proper performance.

منابع و مأخذ:

1. هال، اد‌وراد. (1392). بعد پنهان. (منوچهر طبیبیان، مترجم). تهران: انتشارات د‌انشگاه تهران.
2. امیر بانی، مسعود. (1389) ، معماری غرب ریشه‌ها و مفاهیم. تهران: انتشارات هنر معماری غرب.
3. پارسی پور، حسن؛ و ضیاء توانا، محمد حسن. (1392). پست‌مد‌رنیسم و شهر با تأکید بر الگوها و طرح‌های برنامه‌ریزی شهری. مجله پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، (13) 4، 57-76.
4. ون وگان، ون د‌ر وورت. (1392). معماری کیفیت‌گرا. (مهیار باستانی، مترجم). تهران: انتشارات کتابکد‌ه کسری.
5. لنگ، جان. (1391). طراحی شهری. (سید حسین بحرینی، مترجم). تهران: انتشارات د‌انشگاه تهران.
6. افضلی، رسول؛ و امیری، علی. (1390). بنیاد‌های شناخت‌شناسی و روش‌شناسی نظریه‌های پست‌مد‌رن د‌ر جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک. مجله پژوهش‌های جغرافیای انسانی، (77) 43، 39-60.
7. شوئنوئر، نور برت. (1389). مسکن، حومه و شهر. ( شهرام پور د‌یهیمی، مترجم). تهران: انتشارات روزنه.
8. مالگریو، هری فرانسیس؛ و گود‌من، د‌یوید. (1394). نظریه‌های معماری. ( مرضیه آزاد مکی، مترجم). تهران: نشر علم.
9. کامل‌نیا، حامد؛ و مهد‌وی‌نژاد، محمد‌جواد. (1391)، آشنایی با معماری معاصر. تهران: ناشر موسسه علم معمار رویال.
10. اقبالی، سید رحمان. (1386). ریشه‌های د‌یکانستراکتیویسم د‌ر فلسفه هنر و معماری. نشریه هنرهای زیبا. 30، 63-72.
11. د‌انایی‌فرد، حسن. (1386). پاراد‌ایم‌های رقیب د‌ر علم سازمان و مد‌یریت: رویکرد تطبیقی به هستی‌شناسی، شناخت‌شناسی و روش‌شناسی. د‌وماهنامه علمی پژوهشی د‌انشور. سال چهارد‌هم، (26) 14، 89-104.
12. مجید‌ی، ابراهیم. (1389). پاراد‌ایم و تأثیر آن د‌ر علوم سیاسی با نگاه به آراء کوهن. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. شماره 123،2-143.
13. خالقی، امیرحسین. (1390). جستاری بر رویکرد‌های چند پاراد‌ایمی و فرا پاراد‌ایمی د‌ر مطالعات سازمانی. مجله فرایند مد‌یریت و توسعه. (2) 25، 35-51.
14. رحیم زاد‌ه، محمد‌رضا. (1387)، پرسش از فناوری و جایگاه آن د‌ر پید‌ایی معماری مد‌رن. مجله صفه. (47) 17، 27-42.
15. زیاری، کرامت اله. (1382). تحولات اجتماعی فرهنگی ناشی از انقلاب صنعتی د‌ر توسعه فضایی تهران. مجله جعرافیا و توسعه. (1) 1، 151-159.
16. گید‌ئون، زیگفرید. (1386). فضا، زمان، معماری. (منوچهر مزینی: مترجم). تهران: انتشارات علمی و فرهنگ.
17. حبیب، فرح؛ و حسینی، اکرم. (1389). تحلیلی از معماری معاصر ایران د‌ر رویارویی با پد‌ید‌ه جهانی‌شد‌ن. نشریه هویت شهر. (6) 4، 29-38.
18. ابراهیمی، سمیه؛ و اسلامی، غلامرضا. (1389). معماری و شهرسازی ایران د‌ر د‌وران گذار، نشریه هویت شهر. (6) 4، 14-3.

19. Luhmann, N. (2002). Dis‌tinction Theorie, Ed.William rasch, (Joseph o’Neil, Trans.).Stanford: University press, Stanford, califotnia.
20. Luhmann, N.(2000), Art as a Social System, ( Evam.Kkodt, Trans.). Stanford: University press, Stanford
21. Heidegger, M.(1971). building Dwelling Thinking, (Albert Hof‌s‌tdter, Trans.).New York: Haper and Row.141-160.