بررسی میزان پاسخگوئی فرهنگی مدیران مدارس ابتدایی منطقه چاروسا شهرستان کهگیلویه.
محورهای موضوعی : مدیریت آموزشی
بهروز جلیلی فر
1
,
زینب پیروی نژاد
2
1 - دانش آموخته کارشناس ارشد علوم تربیتی واحد برازجان، موسسه آموزش عالی رهجویان دانش، برازجان، ایران
2 - استادیار گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
کلید واژه: مدیریت آموزشی, پاسخگویی فرهنگی, تنوع فرهنگی,
چکیده مقاله :
زمینه: پاسخگویی فرهنگی یکی از وظایف مهم مدیران مدارس است که می‌تواند باعث انسجام در بین ارکان مدرسه شود. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی میزان پاسخگوئی فرهنگی مدیران مدارس ابتدایی منطقه چاروسا است. روش: این مطالعه، از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوهٔ گردآوری داده‌ها، کمی از نوع توصیفی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیهٔ مدیران و معاونین مدارس ابتدایی منطقه چاروسا برابر با 75 نفر (72 مرد و 3 زن) بودند. نمونه آماری به دلیل محدود بودن جامعه آماری، به روش تمام شماری انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شدند. روایی ابزار با استفاده از روایی صوری و سازه (بارهای عاملی) و پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی بررسی و تأیید شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد در پاسخگویی فرهنگی ضرایب T در بعد مشارکت دانش آموزان- والدین t= 63/5) (، بعد مدرسه فرهنگی فراگیر t= 5/50) (، بعد معلمان پاسخگوی فرهنگی (t= 5/61)، بعد تفکر انتقادی بر رفتارهای رهبری t= 5/71) (در حد مطلوب قرار داشتند. بر اساس آزمون T با دو نمونهٔ مستقل، پاسخگوئی فرهنگی مدیران بر اساس جنسیت، در شاخص‌های تفکر انتقادی بر رفتارهای رهبری (83/31F=)، گسترش شرایط معلمان پاسخگوی فرهنگی (74/28F=)، مشارکت دانش آموزان- والدین، (44/10F=)، معنادار بود و در شاخص محیط مدرسه فرهنگی فراگیر، تفاوت معنادار مشاهده نشد (P < 0/05).
Background: Cultural responsiveness, as one of the key responsibilities of school principals, plays a pivotal role in fostering cohesion and coordination among various components of the school. This cultural responsiveness not only serves as a tool for effective communication with students, teachers, and parents, but also as a strategic approach for enhancing the quality of education and upbringing. Objective: The aim of this research is to evaluate the extent of cultural responsiveness among primary school principals in the Charusa region. Methodology: This study is applied in terms of its aim and quantitative-descriptive in terms of data collection. The statistical population includes all primary school principals and deputies in the Charusa region, totaling 75 individuals (72 males and 3 females). Due to the limited size of the population, the sample was selected using a census method. Data were gathered through a researcher-designed questionnaire. The validity of the instrument was confirmed through face validity and construct validity (factor loadings), and its reliability was verified using Cronbach's alpha coefficient and composite reliability. Findings: The findings indicate that in cultural responsiveness, T coefficients were satisfactory across all dimensions: student-parent engagement (t = 5.63), inclusive cultural school environment (t = 5.50), culturally responsive teachers (t = 5.61), and critical thinking in leadership behaviors (t = 5.71). Based on an independent samples T-test, cultural responsiveness of principals, considering gender, was significant for indices such as critical thinking in leadership behaviors (F = 31.83), fostering culturally responsive teachers (F = 28.74), and student-parent engagement (F = 10.44). However, no significant difference was observed in the index of an inclusive cultural school environment (P < 0.05). Conclusion: Cultural responsiveness among principals, characterized by active student-parent engagement, enhancement of critical thinking in leadership behaviors, and fostering inclusive cultural environments, contributes to improved educational quality. This approach serves as a critical strategy in transformative management, promoting social justice and inclusivity in the educational system, and providing an effective framework for addressing multicultural needs in school
منابع فارسی بازگلی، حمید رضا؛ صفری، محمود و ایمانی، محمد نقی. (1400). شناسایی و رتبه بندی عوامل اثرگذار و اثرپذیر بر توسعه سرمایه فرهنگی در نظام آموزش و پرورش. مدیریت فرهنگی، 15(51)، 1-19.
پورموسوی، سیداحمد؛ نوه ابراهیم؛ عبدالرحیم؛ عباسیان، حسین؛ عبدالهی، بیژن. (1399). ارائهی مدل مناسب مدیریت چند فرهنگی در مدارس ابتدایی ایران، علوم تربیتی، 27 (1)، 1-14.
راهدار، زهره؛ تاجیک اسماعیلی، سمیه و صنیعی، ماندانا. (1402). رسانه و توسعه فرهنگی مورد مطالعه: نقش رادیو در توسعه فرهنگی شهروندان تهرانی از دیدگاه آنان. مطالعات جامعه شناسی، 16(59)، 195-215.
غیاثوند، احمد. (1397). تحلیل پیشرفته مدل‌یابی معادلات ساختاری با کاربرد Smart PLS، تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی کاظمی، اکبر؛ کیهان، جواد؛ سامری، مریم. (1400). روابط مهارتهای مدیریتی، نگرش شغلی، دانش و اطلاعات بنیادی با عملکرد مدیران مدارس بر مبنای پاسخگویی به نیازهای محیطی، رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 12 (6)، 35-49.
کشته‌گر، ناهید؛ افضلی، میثم و دست‌آموز، محمد رضا. (1401). عوامل موثر بر موفقیت در اجرای آموزش فراگیر (مرور سیستماتیک). راهبردهای نو در روانشناسی و علوم تربیتی، 13(5)، 58-78.
مرادنژادی، همایون و نوریان، سرور. (1401). واکاوی تأثیر فرهنگ پاسخگویی کارکنان هلال احمر بر اعتماد مردم مناطق روستایی زلزله زده شهرستان ثلاث باباجانی. مطالعات راهبردی ارتباطات، 2(3)، 83-96.
منصورنژاد، زهرا؛ ملک پور، مختار و قمرانی، امیر. (1399). اثربخشی آموزش حمایت خودمختاری والدینی بر رفتار برونی شده دانش آموزان. مجله دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی، 18 (3)، 288-275.
مهاجران، بهناز؛ فرخی، مهدی؛ قلعهای، علیرضا. (1395). پاسخگویی در سازمانها، پژوهشهای مدیریت و حسابداری، 33، 62-52. نواسری، بدرالدین؛ حیدری، مجید؛ البوناصر، عباس. (1398). بررسی علل و عوامل عدم پاسخگوئی مدیران مدارس به بخشنامهها (مطالعۀ مورد مدیران مدارس شهرستان کارون)، رویکردهای پژوهشی در علوم اجتماعی، 20 ، 28-21.
یوسفی، علی؛ معینیکیا، مهدی؛ زاهدبابلان، عادل. (1400). رابطهی بین رهبری آموزشی مدیران و اثربخشی مدرسه با نقش میانجی فرهنگ مدرسه در مدارس دورۀ اول متوسطۀ استان اردبیل، رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 12 (2)، 76-92. منابع انگلیسی Banks, H. (2024). K-12 Teachers' Perceptions of Culturally Relevant Pedagogy in Ontario, Canada (Doctoral dissertation, Walden University).
Barnard, M. (2024). Making Space for Cultural Equality in Educational Leadership: School Ethos and Postcolonial Pedagogy.
Taylor & Francis. Blitz, L. V., Yull, D., & Clauhs, M. (2016). Bringing sanctuary to school: Assessing school climate as a foundation for culturally responsive trauma-informed approaches for urban schools. Urban Education, 55(1), 95–124.
Carter, V.C. (2021). Culturally Responsive School Leadership: A Review of the Reserch. Comprehensive Center Network, 10, pp. 1-4, In: https://files.eric.ed.gov.
Duez-Curry, M. (2017). Culturally responsive classroom management in an urban after-school program (Doctoral dissertation, Concordia University (Oregon).
Ellison, J. (2018). Cultural Responsiveness Starts in the Principal’s Office. CompetencyWorks Blog, In: https://aurora-institute.org.
Glass, T., Mason, E., Eaton, Wi., Parker, J., & Carver, F. (2019). History of educational management from the perspective of textbooks. Naser shirbegi. 1, Tehran, Moaser.
Goode, J. A. (2024). Culturally Responsive Pedagogical Knowledge: An Integrative Teacher Knowledge Base for Diversified STEM Classrooms. Education Sciences, 14(2), 124.3
Gordon, S. P., & Ronder, E. A. (2016). Perceptions of culturally responsive leadership inside and outside of a principal preparation program. International Journal of Educational Reform, 25(2).
Johnson, A. (2022). Culturally Responsive Leadership: A Framework for School and School System Leaders. pp. 1-85,https://www.leadershipacademy.org.
Khalifa, M., Gooden, M.A., & James, E. D. (2022). Culturally Responsive School Leadership Framework. University of Minnesota,https://www.cehd.umn.edu.
Lenard, P. T., Straehleb, C., & Ypi, L. (2011). Global Solidarity: Contemporary Relation Theory. Human Relations Management Theory, 9, pp. 99-130.
Line, M. (2022). Use Culturally Responsive Pedagogy. https://www.stlhe.ca
