بررسی روایی و پایایی نسخه ایرانی پرسشنامه حضور اجتماعی دانشجویان در آموزش مجازی
محورهای موضوعی : روان سنجی
حدیث فرودی صفات
1
,
خدیجه ابوالمعالی الحسینی
2
1 - دانشجو دکتری روان شناسی تربیتی، دانشکده روان شناسی و علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد واحد رودهن، تهران، ایران
2 - استاد، گروه روان شناسی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: حضور اجتماعی, پایایی, روایی, آموزش مجازی,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش بررسی روایی و پایایی پرسشنامه ی حضور اجتماعی بود که توسط سانگ و مایر(2012) ساخته شد. روش پژوهش زمینه‌یابی-توصیفی بود. 256 دانشجو پرسشنامه مذکور را تکمیل کردند. برای روایی، نظر 8 متخصص دریافت شد و نسبت روایی محتوایی برای هر یک از عبارات پرسشنامه ها محاسبه شد،که مقدار ضریب آن از 0/79 بیشتر بود. همچنین ضریب شاخص روایی محتوایی برای هر یک از گویه ها 0/75 و بیشتر محاسبه گردید. به منظور بررسی ساختار عاملی پرسشنامه تحلیل عاملی تأییدی انجام گرفت، اما شاخص‌های برازندگی در حد پذیرش نبودند. لذا، به دنبال ارزیابی شاخص های اصلاح و ایجاد کوواریانس بین خطاهای گویه های 7و 10 از یک سو و گویه های 13و 16 از سوی دیگر ، شاخص های برازندگی حاصل شد که نشان می دهد مدل پنج عاملی همبسته پرسشنامه حضور اجتماعی با داده های گردآوری شده برازش قابل قبول دارد. جهت بررسی پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب کلی آلفای کرونباخ 0/82 محاسبه شد. همچنین ضرایب آلفای کرونباخ به دست آمده برای عامل های پنج گانه پرسشنامه حضور اجتماعی نشان می دهد که گویه های هریک از عامل های پرسشنامه از همسانی درونی قابل قبول برخوردارند.
باتوجه به روایی و پایایی مناسب پرسشنامه‌ی مذکور، توصیه می‌شود که به عنوان ابزار اندازه‌گیری حضور اجتماعی در دانشجویان به کار رود.
The purpose of this study was to investigate the validity and reliability of the social presence questionnaire, which was created by Song and Mayer (2012). The research method was descriptive-contextualization. 256 students completed the said questionnaire. For validity, the opinions of 8 experts were received and the content validity ratio was calculated for each of the statements of the questionnaires, and the value of the coefficient was greater than 0.79. Also, the coefficient of content validity index for each item was calculated as 0.75 or more. In order to check the factor structure of the questionnaire, a confirmatory factor analysis was performed, but the fit indices were not acceptable.
Therefore, after evaluating the correction indices and creating covariance between the errors of items 7 and 10 on the one hand and items 13 and 16 on the other hand, fit indices were obtained which show that the five-factor model of the social presence questionnaire correlates with the collected data. It has an acceptable fit.
Cronbach's alpha method was used to check the reliability of the questionnaire, and the overall Cronbach's alpha coefficient was calculated as 0.82. Considering the appropriate validity and reliability of the mentioned questionnaire, it is recommended that it be used as a tool for measuring social presence in students.
Allred Oyarzun, S. E. (2016). Effects of learner-to-learner interactions on social presence, achievement and satisfaction.
Bulu, S. T. (2012). Place presence, social presence, co-presence, and satisfaction in virtual worlds. Computers & Education, 58(1), 154–161.
Chen, G., & Chiu, M. M. (2007). Effects of previous messages’ evaluations, knowledge content, social cues and personal information on the current message during online discussion.
Garrison, D. R. (2009). Communities of inquiry in online learning. In Encyclopedia of distance learning, Second edition (pp. 352–355). IGI global.
Garrison, D. R., Anderson, T., & Archer, W. (2001). Critical thinking, cognitive presence, and computer conferencing in distance education. American Journal of Distance Education, 15(1), 7–23.
Garrison, D. R., & Cleveland-Innes, M. (2005). Facilitating cognitive presence in online learning: Interaction is not enough. The American Journal of Distance Education, 19(3), 133–148.
Gunawardena, C. N. (1995). Social presence theory and implications for interaction and collaborative learning in computer conferences. International Journal of Educational Telecommunications, 1(2), 147–166.
Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (2014). Cooperative Learning in 21st Century.[Aprendizaje cooperativo en el siglo XXI]. Anales de Psicología/Annals of Psychology, 30(3), 841–851.
Kang, M., Choi, H., & Park, S. (2007). Construction and validation of a social presence scale for measuring online learners’ involvement. EdMedia+ Innovate Learning, 1829–1833.
Kehrwald, B. (2008). Understanding social presence in text‐based online learning environments. Distance Education, 29(1), 89–106.
Kim, J. (2011). Developing an instrument to measure social presence in distance higher education. British Journal of Educational Technology, 42(5), 763–777.
Kreijns, K., Xu, K., & Weidlich, J. (2022). Social Presence: Conceptualization and Measurement. Educational Psychology Review, 34(1), 139–170. https://doi.org/10.1007/s10648-021-09623-8
Lawshe, C. H. (1975). A quantitative approach to content validity. Personnel Psychology, 28(4), 563–575.
Lowenthal, P. R. (2009). Social presence. In Encyclopedia of Distance Learning, Second Edition (pp. 1900–1906). IGI Global.
Lowenthal, P. R. (2010). The evolution and influence of social presence theory on online learning. Social Computing: Concepts, Methodologies, Tools, and Applications/IGI Global.
Nagel, L., & Kotzé, T. G. (2010). Supersizing e-learning: What a CoI survey reveals about teaching presence in a large online class. The Internet and Higher Education, 13(1–2), 45–51.
Riva, G. (2009). Is presence a technology issue? Some insights from cognitive sciences. Virtual Reality, 13, 159–169.
Scollins-Mantha, B. (2008). Cultivating social presence in the online learning classroom: A literature review with recommendations for practice. International Journal of Instructional Technology & Distance Learning, 5(3), 1–15.
Selwyn, N. (2007). Web 2.0 applications as alternative environments for informal learning-a critical review. Paper for CERI-KERIS International Expert Meeting on ICT and Educational Performance, 16(17), 1–10.
Short, J., Williams, E., & Christie, B. (1976). The social psychology of telecommunications. (No Title).
Sung, E., & Mayer, R. E. (2012). Five facets of social presence in online distance education. Computers in Human Behavior, 28(5), 1738–1747.
Tasir, Z., & Al-Dheleai, Y. (2019). Web 2.0 for fostering students’ social presence in online learning-based interaction. JOTSE: Journal of Technology and Science Education, 9(1), 13–19.
Tu, C.-H. (2002). The measurement of social presence in an online learning environment. International Journal on E-Learning, 1(2), 34–45.
Tu, C.-H., & McIsaac, M. (2002). The relationship of social presence and interaction in online classes. The American Journal of Distance Education, 16(3), 131–150.
Waltz, C. F., & Bausell, B. R. (1981). Nursing research: design statistics and computer analysis. Davis Fa.
Whiteside, A. L., Dikkers, A. G., & Swan, K. (2023). Social presence in online learning: Multiple perspectives on practice and research. Taylor & Francis.
تقیزاده, ع., & حاتمی, ج. (2018). بررسی ارتباط حضور آموزشی، اجتماعی و شناختی با عملکرد تحصیلی فراگیران دوره های آموزش الکترونیکی: یک مطالعه تحلیل مسیر. Education Strategies in Medical Sciences, 11(5).
خزائی, ثریا, & عارفی. (2020). بررسی سطح حضور آموزشی، اجتماعی و شناختی در دوره‌‌های مبتنی‌بر وب (مطالعة موردی: دانشگاه شهید بهشتی). رویکردهای نوین آموزشی, 15(2), 161–178.
خزائی, ثریا, عارفی, جعفری, & اسفیجانی. (2024). طراحی و اعتباریابی الگوی حس حضور در سامانة مدیریت یادگیری مرکز آموزش الکترونیکی دانشگاه شهید بهشتی. رویکردهای نوین آموزشی, 19(1), 1–30.
