خوانشی اگزیستانسیالیستی از شعر «ترانه عشق جی.آلفرد پروفراک» اثر «تی.اس.الیوت»
محورهای موضوعی : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
1 - دانشجوی گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه اراک، اراک، ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
مطالعه حاضر به بررسی شعر «ترانه عشق جی.آلفرد پروفراک» اثر «تی.اس.الیوت»، شاعر بلند آوازه قرن بیستم، از دریچه فلسفه اگزیستانسیالیسم می‌پردازد. این شعر که به سبک دراماتیک مونولوگ و با استفاده از تکنیک جریان سیال ذهن نوشته شده است، مکالمه درونی یک فرد میان‌سال با خودش را شرح می‌دهدکه با موضوعات اگزیستانسیالیستی متعددی دست و پنجه نرم می‌کند. اثر الیوت که در زمانه پس از جنگ جهانی اول نوشته شده است، تمام ویژگی‌‌‌‌‌های یک اثر مدرن را داراست و به خوبی بازتاب دهنده شرایط و حالات درونی انسان مدرن پس از جنگ است. از سوی دیگر، ساختار مدرنیستی شعر که بر سوبژکتیویته و حالات درونی تمرکز دارد تا حد زیادی با تأکید فلسفه اگزیستانسیالیسم بر توانایی‌ها و حالات فردی هم‌راستا است؛ بنابراین، ارائه خوانشی اگزیستانسیالیستی از شعر، به خواننده کمک می‌کند تا با عمق بیشتری به جی.آلفرد پروفراک به عنوان یک انسان مدرن نظر افکند.
The present study examines T. S. Eliot's poem The Love Song of J. Alfred Prufrock through the lens of existentialist philosophy. Written in the form of a dramatic monologue and employing the technique of stream of consciousness, the poem depicts the internal dialogue of a middle-aged man grappling with various existential themes. Eliot's work, composed in the post-World War I era, possesses all the characteristics of a modernist piece and effectively reflects the conditions and inner states of the modern individual in the aftermath of war. Moreover, the modernist structure of the poem, which focuses on subjectivity and internal states, aligns significantly with existentialism’s emphasis on individual capacities and experiences. Thus, an existentialist reading of the poem allows the reader to view J. Alfred Prufrock with greater depth as a representation of the modern human condition
