بررسی سطوح کارکردی ارتباطات غیرکلامی«زبان بدن» با تکیه بر کتاب ثَلاثَهُ العَرایِس وَ لِذَّهُ النَفایِس
محورهای موضوعی : ادبیات تطبیقی (فارسی- انگلیسی)
شکوفه باقری
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران)
شبنم حاتم پور
2
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران.)
فرزانه سرخی
3
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران.)
فریدون طهماسبی
4
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شوشتر، دانشگاه آزاد اسلامی، شوشتر، ایران)
کلید واژه: ادبیات داستانی, ارتباط غیرکلامی, زبان بدن, حاجی علی بن حاجی الله‌وردی کاشی‌ساز مشهدی, ثَلاثَهُ العَرایِس وَ لِذَّهُ النَفایِس.,
چکیده مقاله :
یکی از جنبه‌های مشترک داستان‌ها و روایات، کمیت و کیفیت روابط میان شخصیت‌های داستان است که به دو شیوۀ کلامی و غیرکلامی آشکار می‌شود؛ اما میزان بهره بردن از این دو نوع ارتباط و چگونگی ترکیب آن¬ها در روایت، با توجه به اهداف نویسنده و نوع مخاطب تغییر می‌کند. نسخۀ خطی «ثَلاثَهُ العَرایِس وَ لِذَّهُ النَفایِس»، اثر حاجی علی¬بن-حاجی الله‌وردی کاشی‌ساز مشهدی، یکی از نویسندگان گمنام عصر صفوی در قرن دوازدهم هجری قمری است. این اثر، کتابی مهم و ارزشمند در زمینۀ داستان‌نویسی و رمان است که با قلم توانمند خود نویسنده به کتابت و نگارش درآمده است. موضوع کتاب، افسانه و حکایاتی است که مؤلّف، آن را از جرح و تعدیل و تحریف و تغییر وقایع معروف تاریخی، فراهم آورده و با سود جستن از اشعار فردوسی و دیگر شاعرانی همچون: سعدی، حافظ و مولانا و ضرب‌المثل‌های گوناگون، روح حماسی و ادبی در آن دمیده است. نویسنده در این پژوهش درصدد آن است تا به¬شیوۀ توصیفی- تحلیلی و ابزار کتابخانه‌ای عناصر ارتباطات غیرکلامی و تأثیر آن بر عناصر داستانی «ثَلاثَهُ العَرایِس وَ لِذَّهُ النَفایِس» بررسی و تحلیل کند. نتایج پژوهش بیانگر آن است که نویسنده با توجه به زمان و مکان قرارگرفتن افراد از روابط غیرکلامی خاص، همان شرایط استفاده کرده و در میان فرآیندهای ارتباطات غیرکلامی، از حرکات و اشارات مختصّ چهره، دست و پا و چشم، بیشتر استفاده نموده است به‌گونه‌ای که نقش به¬سزایی در جریان انتقال مفاهیم و پیام‌ها داشته‌اند.
One of the common aspects of stories and narratives is the quantity and quality of relationships between the characters in the story, which is revealed in both verbal and non-verbal ways; But the amount of using these two types of communication and how to combine them in the narrative changes according to the goals of the author and the type of audience. The manuscript of Thālāsaht al-Araīs and Lezhah al-Nafais, by Haji Ali-Ben-Haji Allahwardi Kashisaze Mashhadi, is one of the unknown writers of the Safavi era in the twelfth century of the lunar calendar. This work is an important and valuable book in the field of fiction and novel, which was written by the author himself. The subject of the book is legend and anecdotes, which the author has provided by editing, modifying, distorting and changing famous historical events, and using the poems of Ferdowsi and other poets such as Saadi, Hafez, and Rumi and various proverbs, the epic and literary spirit. It is blown into it. In this research, the author aims to investigate and analyze the elements of non-verbal communication and its effect on the story elements of Thālāsaht al-Araīs and Lezhah al-Nafais using a descriptive-analytical method and a library tool. The results of the research show that the author has used special non-verbal relations of the same situation according to the time and place of the people, and among the non-verbal communication processes, he has used the movements and gestures specific to the face, hands, feet and eyes, so that the role They have been important in the process of conveying concepts and messages.
