افزایش پایداری اقتصادی و ارتقای بهره وری با استفاده از سرمایه گزاری سبز شرکت های سرمایه گذاری خطرپذیر
محورهای موضوعی : مدیریت
علیرضا میرشاهی
1
,
علی خامکی
2
,
مجید اشرفی
3
,
حسین عباسیان
4
1 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد کتول،ایران
2 - گروه حسابداری ومدیریت،واحد علی آباد کتول،دانشگاه آزاد اسلامی،علی آباد کتول،ایران
3 - استادیارگروه مدیریت دانشگاه آزاد علی آباد
4 - استادیار دانشکده ریاضی و آمار، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علی آباد کتول، علی آباد کتول، ایران
کلید واژه: مدیریت سبز, اقتصاد پایدار, سرمایه‌گذاری سبز, مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی,
چکیده مقاله :
این پژوهش به ارائه مدل بهره وری در افزایش پایداری اقتصاد اجتماعی از طریق سرمایه‌گذاری سبز با تأکید بر نقش مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکتی در مدیریت سبز پرداخته است. پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها کمّی می‌باشد. نرخ بازده سرمایه گذاری سبز ROI شاخصی حیاتی برای موفقیت آن است. ROI بالاتر نشان دهنده سرمایه گذاری سودآورتر است. جامعه آماری در بخش کمّی، شامل شرکت‌های عضو انجمن سرمایه گذاری خطرپذیر ایران که در حال حاضر 105 عضو فعال متشکل از صندوق های پژوهش فناوری شرکت‌های سرمایه گذاری خطرپذیر صندوق‌های جسورانه و شتابدهنده‌ها و فرشتگان کسب و کار می‌باشد. حجم نمونه از طريق فرمول کوکران تعداد 82 شرکت برآورد گرديد و برای جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامه‌ها به صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده در اختیار مدیران شرکت از طریق ایمیل و شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است. یافته‌ها نشان داد در بخش اقتصادی سبز پایدار از طریق سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر در مدیریت سبز مقولات ریسک‌پذیری سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر، مدیریت نقدینگی سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر، بازده سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر، ارزش‌گذاری سهام، ﺭﻗﺎﺑﺖﭘﺬﻳﺮﻱ، مشارکت اقتصادی، انعطاف‌پذیری مالی، بهبود محیط کسب‌وکار و افزایش کمیت یا کیفیت نیروی کار و افزایش پایداری اقتصادی شناسایی شد. در بخش اجتماعی پایداری اقتصادی از طریق سرمایه‌گذاری مخاطره‌پذیر مقولات مشارکت اجتماعی، روابط اجتماعی، شفافیت اطلاعاتی، امکانات آموزشی، امکانات رفاهی و دغدغه زیست محیطی شناسایی شد. نتایج حاصل از برازش الگو نشان داد که کلیه مقوله‌های شناسایی شده در حالت تأییدی قرار گرفتند و الگوی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است.
This research has presented the productivity model in increasing the sustainability of the social economy through green investment, emphasizing the role of corporate social responsibility in green management. The research is practical in terms of purpose and quantitative in terms of data collection method. The return rate of green investment ROI is a critical indicator for its success. A higher ROI indicates a more profitable investment. The statistical population in the quantitative section includes companies that are members of the Iran Venture Capital Association, which currently has 105 active members consisting of technology research funds, venture capital companies, bold funds, accelerators, and business angels. The sample size was estimated by Cochran's formula of 82 companies and to collect data, questionnaires were provided to company managers through email and social networks in the form of simple random sampling. The findings showed that in the sustainable green economic sector through venture investment in green management, the categories of venture investment risk acceptance, venture investment liquidity management, venture investment yield, stock valuation, competitiveness, economic participation, financial flexibility, improving the business environment and increasing the quantity or quality of the workforce and increased economic stability was identified. In the social sector of economic sustainability through risky investment, the categories of social participation, social relations, information transparency, educational facilities, welfare facilities and environmental concerns were identified. The results of model fitting showed that all identified categories were confirmed and the research model has a good fit.
اخلاصی, امیر, انصاری چهارسوقی, مرضیه, سیدامیری, نادر. (1397). ارائه مدل سرمایه‌گذاری خطرپذیر استراتژیک برند برای شرکت‌های سرمایه‌گذار خطرپذیر فعال درحوزه تجارت الکترونیک (براساس تئوری مبتنی بر داده‌ها). پژوهشنامه بازرگانی, 22(86), 1-26.
آرزمجو, هانیه, کیقبادی, مریم, حیدری, غلامرضا. (1399). تبیین جایگاه مسئولیت اجتماعی در الگوی یکپارچه حاکمیت شرکتی در راستای سیاست‌های توسعه اقتصادی پایدار. سیاست‌های راهبردی و کلان, 8(30), 370-392.
آزادرنجبر, رضا؛ سیدکاظم چاوشی و خسرو منطقی، (۱۳۹۵)، مدلسازی تامین مالی جمعی موفق: مطالعه موردی درایران، اولین کنفرانس بین المللی دستاوردهای نوین پژوهشی در مدیریت،حسابداری و اقتصاد، تهران، دفتر کنفدراسیون بین المللی مخترعین جهان در ایران، دانشگاه جامع علمی کاربردی مینو.
آقاجانی، حسنعلی و دولتی، امین،(1396)،نوع شناسی عوامل موثر بر جذب سرمایه گذاران خطرپذیر،پنجمین کنفرانس بین المللی اقتصاد در شرایط تحریم،بابلسر.
برزگر، صادق؛ بخشی، امیر؛ حیدری، محمدتقی (1398) تبیین پایداری اجتماعی - اقتصادی درشهرهای کوچک با رویکرد توسعه پایدار (نمونه: شهرهای کوچک شمال ایران)، مجلس و راهبرد سال بیست و ششم، شماره 97، 5-38.
پالیزدار, کاظم, مدنی, شیما, عسگری نیا, محسن. (1397). بررسی عوامل رفتاری و محیطی مؤثر بر جذب سرمایه‌گذار خطرپذیر جهت سرمایه‌گذاری در شرکت‌های دانش‌بنیان (مطالعه موردی: صنعت بیوتکنولوژی ایران). سیاست گذاری پیشرفت اقتصادی, 6(1), 93-124.
حیدری سورشجانی, مهرناز, محمدی, پرستو. (1395). شناسایی مولفه‌های مراحل مختلف رشد شرکت‌های نوآور در تعامل با سرمایه‌گذاران خطرپذیر. فصلنامه علمی پژوهشی توسعه کارآفرینی, 9(1), 59-78.
حیدری سورشجانی, مهرناز, محمدی, پرستو. (1395). شناسایی مولفه‌های مراحل مختلف رشد شرکت‌های نوآور در تعامل با سرمایه‌گذاران خطرپذیر. فصلنامه علمی پژوهشی توسعه کارآفرینی, 9(1), 59-78.
حیدری, مهرناز, محمدی, پرستو. (1396). مسائل کارگزاری در سرمایه‌گذاری خطرپذیر و راهکارهای رفع آنها در مراحل مختلف رشد شرکت‌های نوآور در ایران. مدیریت نوآوری, 6(3), 113-140.
دژپسند، فرهاد؛ اطاعت، جواد؛ دینی ترکمانی، علی (1399) مبانی توسعه پایدار در ایران، انتشارات نشر علم، چاپ اول.
زاهدی، شمس‌السادات (1398) توسعه پایدار، انتشارات سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)، چاپ نهم.
شفایی, گلناز؛ وحدت زاد، محمدعلی؛ سپهر، محمد و ابهجی، علیرضا (۱۳۹۷)، شناسایی تحلیل چالش های سرمایه گذاری خطرپذیر در استان یزد ارایه راهکارهایی برای آن، پانزدهمین کنفرانس بین‌المللی مهندسی صنایع، یزد، دانشگاه یزد.
شهسواری, معصومه, سلمانی, رسول. (1397). بررسی پیامدهای اقتصادی مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها (با تأکید بر کارایی سرمایه گذاری). دانش سرمایه‌گذاری, 7(27), 225-240.
طالبی، مریم (1396) سرمايه گذاري خطرپذير نيازمند قانون گذاري است، ماهنامه آموزشي, علمي, خبري, تحليلي, اقتصاد دانش بنيان، شماره 23، ص 23-27.
علیپور لری, رضا و سیفی، لیندا (۱۳۹۷)، انقلاب سرمایه گذاری جمعی تحولی در شتابدهی به کسب و کارهای نوپا، اولین کنفرانس بین المللی رویکردهای نوین در مدیریت کسب و کار و حسابداری با تاکید بر ارزش آفرینی و اقتصاد مقاومتی، تهران، موسسه آموزش عالی امینی بهنمیر.
مشهدی، رضا؛ احمدیه، محمدامین (۱۳۹۷). ارائه مدل بکارگیری و توسعه صندوق‌های سرمایه گذاری خطرپذیر در اقتصاد ایران در راستای اقتصاد مقاومتی و مقابله با جنگ اقتصادی، نشریه اقتصاد دفاع، ۳(۹)، ۱۲۹-۱۵۰.
موسوي، سيدسجاد (1397) ساختن تيم قدرتمند براي استارت آپ (استارت آپ ها)، دو هفته نامه موفقيت ، سال بيست و يكم، شماره 381، ص 39.
Aleenajitpong, N., & Leemakdej, A. (2021). Venture Capital Networks in Southeast Asia: Network characteristics and cohesive subgroups. International Review of Financial Analysis, 76, 101752. doi:https://doi.org/10.1016/j.irfa.2021.101752
Battisti, E., Nirino, N., Leonidou, E., & Thrassou, A. (2022). Corporate venture capital and CSR performance: An extended resource based view’s perspective. Journal of Business Research, 139, 1058-1066.
doi:https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2021.10.054 Calder-Wang, S., & Gompers, P. A. (2021). And the children shall lead: Gender diversity and performance in venture capital. Journal of Financial Economics, 142(1), 1-22. doi:https://doi.org/10.1016/j.jfineco.2020.06.026
Casanova, L., Cornelius, P. K., & Dutta, S. (2018). Technology Startups, Innovation, and the Market for Venture Capital. Financing Entrepreneurship and Innovation in Emerging Markets, 185–218.
Cheng, C., Hua, Y., & Tan, D. (2019). Spatial dynamics and determinants of sustainable finance: Evidence from venture capital investment in China. Journal of Cleaner Production.
Colombo, M. G., D’Adda, D., & Quas, A. (2019). The geography of venture capital and entrepreneurial ventures’ demand for external equity. Research Policy.
Crain, N. G. (2018). Venture capital and career concerns. Journal of Corporate Finance, 49, 168–185.
Deniz Kucukusta, Amy Mak, Xavier Chan(2018), Corporate social responsibility practices in four and five-star hotels: Perspectives from Hong Kong visitors, International Journal of Hospitality Management, vol 34.
Gornall, W., & Strebulaev, I. A. (2019). Squaring venture capital valuations with reality. Journal of Financial Economics. doi: https://doi.org/10.1016/j.jfineco.2018.04.015
Ian Harwood, Stuart Humby, Audrey Harwood (2017), On the resilience of Corporate Social Responsibility, European Management Journal,vol29.
Kyung Ho Kang, Seoki Lee, Chang Huh (2018), Impacts of positive and negative corporate social responsibility activities on company performance in the hospitality industry, International Journal of Hospitality Management, vol 29.
Lahr, H., Mina, A., (2014). Liquidity, technological opportunities, and the stage distribution of venture capital investments. Financ. Manage. 43 (2), 291–325.
Park, S., & LiPuma, J. A. (2020). New venture internationalization: The role of venture capital types and reputation. Journal of World Business, 55(1), 101025. doi:https://doi.org/10.1016/j.jwb.2019.101025
Shao, Y., & Sun, L. (2021). Entrepreneurs’ social capital and venture capital financing. Journal of Business Research, 136, 499-512. doi:https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2021.08.005
Xue, C., Jiang, P., & Dang, X. (2018). The dynamics of network communities and venture capital performance: Evidence from China. Finance Research Letters.
Yang, D., Hu, X., Wu, B., & Xie, Z. (2019). Do better-networked venture capital firms always enjoy higher investment performance? The contingent role of China’s institutional changes. Emerging Markets Finance and Trade, 55, 759–780.
