اثربخشی آموزش هوش معنوی بر افسردگی و شادکامی دانشآموزان دختر
محورهای موضوعی : فصلنامه زن و جامعه
لیلا امینی جاوید
1
(کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی، دانشگاه الزهرا(س).)
طیبه زندی پور
2
(استاد دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی دانشگاه الزهرا(س))
جهانگیر کرمی
3
(دانشیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه رازی کرمانشاه)
کلید واژه: افسردگی, شادکامی, دانشآموزان, آموزش هوش معنوی, دختر,
چکیده مقاله :
این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی آموزش هوش معنوی، بر افسردگی و شادکامی دانشآموزان دختر سال اول متوسطه انجام شد طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با روش پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری بود.جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان دختر سال اول متوسطه شهرکرمانشاه درسال تحصیلی1392بود. با روش نمونهگیری خوشهای یک دبیرستان انتخاب و از جمعیت 127نفری دانشآموزان سال اول دبیرستان مذکور، 64 نفر که نمره بین 5 تا 39 را درآزمون افسردگی بک و نمره شادکامی زیرخط برش (42-40) مقیاس شادکامی آکسفورد راکسب نمودند، انتخاب شده و پس از همتاسازی به تصادف در دو گروه 32 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. آموزش هوش معنوی برای گروه آزمایش، طی 9 جلسه120دقیقهای برگزار گردید. پس از اجرای جلسات آموزشی میزان افسردگی و شادکامی هر دو گروه مجدد سنجیده شد. بهمنظور بررسی پایداری اثر آموزش، 2ماه بعد هر دو گروه مورد پیگیری قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که ارتباط منفی معناداری بین هوش معنوی و افسردگی و ارتباط مثبت و معناداری بین هوش معنوی و شادکامی وجود دارد (001/0P<). این یافته نشانگر آن است که با ارتقای هوش معنوی ازطریق آموزش، افسردگی دانشآموزان کاهش و شادکامی آنها افزایش مییابد. همچنین آموزشها با فاصله زمانی دو ماه نیز پایدار بود.
The present study was conducted to investigate the influence of spiritual intelligence on depression and happiness of the female students studying in the first year of high school. This study was a semi experimental design of pre-test _ post-test and follow up stage with a control group.The statistical population consisted of all first year of high school girl students in Kermanshah city in 2013 school year. A high school was selected by cluster sampling and from population of 127 people, 64 subjects were selected who acquired scores between 9-35 in the Beck Depression Inventory (BDI-13) and happiness scores below the cutline (42-40) in OHI, and they were randomly assigned to two groups of 32 people to test and control. Spiritual Intelligence Training for test group was held in 9 sessions of 120 minutes. After applying the experimental intervention, the rate of depression and happiness for both test and control groups were measured. In order to investigate the stability of the effects of training, both groups were monitored two months later. The results obtained from analysis of covariance, showed that there is a significant negative relationship between spiritual intelligence and depression and a significant positive relationship between spiritual intelligence and happiness (P<0.001). The findings indicate that with the promotion of spiritual intelligence through education, students’ depression is reduced and their happiness is increased. Also, the same results are observed over the course of time.
