بررسی عملکرد دهیاری‌ها در توسعه پایدار روستایی از دیدگاه روستائیان (مطالعه موردی: روستاهای شهرستان بویین میاندشت)
منصور بهارلو
1
(
دانشجو
)
کلید واژه: توسعه روستایی, عملکرد, توسعه پایدار, دهیار, شهرستان بویین میاندشت,
چکیده مقاله :
چکیده:
مدیریت روستایی به‌عنوان یکی از ارکان مهم توسعه پایدار در جوامع روستایی ایران بر عهده نهاد دهیاری‌ها قرارگرفته است. پژوهش حاضر باهدف ارزیابی عملکرد دهیاران در فرآیند توسعۀ پایدار روستایی صورت پذیرفته است. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و ازلحاظ هدف کاربردی است. گردآوری اطلاعات با استفاده از روش میدانی و تکمیل حضوری پرسشنامه‌های تحقیق انجام‌شده است. حجم نمونه آماری با استفاده از جدول مورگان 356 نفر از ساکنان روستاهای شهرستان بویین میاندشت تخمین زده شد است. به‌منظور ارزیابی عملکرد دهیاران در توسعۀ پایدار روستایی از 52 شاخص در پنج بعد اصلی ستادی، اجتماعی، اقتصادی، زیست‌محیطی–بهداشتی و کالبدی منطبق بر وظایف محوله به دهیار استفاده شد. پس از واردکردن اطلاعات به نرم‌افزار SPSS از آزمون تی تک نمونه‌ای و روش تحلیل خوشه‌ای سلسله مراتبی استفاده‌شده است و روستاها در سه خوشه پایدار، نیمه پایدار و ناپایدار در شاخص‌های موردمطالعه دسته‌بندی‌شده‌اند. نتایج یافته‌ها بر طبق آزمون تی تک نمونه‌ای نشان می‌دهد که میزان رضایت روستائیان از عملکرد دهیاران در هر 5 شاخص ستادی، اجتماعی، اقتصادی، زیست‌محیطی- بهداشتی و کالبدی مثبت و در حد متوسط می‌باشد. میانگین عملکرد دهیاران در شاخص‌های ستادی 58/3، در شاخص کالبدی 55/3، در شاخص اجتماعی 45/3، در شاخص زیست‌محیطی 39/3 و در شاخص اقتصادی 17/3 ارزیابی‌شده است بدین ترتیب روستاییان از عملکرد اقتصادی دهیاران با میانگین 17/3 کمترین میزان رضایت را داشته‌اند و از عملکرد ستادی دهیاران با میانگین 58/3 بیشترین رضایت را داشته‌اند. بر اساس روش تحلیل خوشه‌ای 81/31 درصد از روستاهای موردمطالعه شهرستان بویین میاندشت در وضعیت ناپایدار،90/40 درصد از روستاها در وضعیت نیمه پایدار و 27/27 درصد از روستاها در وضعیت پایدار قرار دارند. روستاهای پایدار در این پژوهش شامل روستای بلطاق، نوغان، بتلیچه، تخماقلو، هزارجریب و قائم‌آباد می‌باشد همچنین روستاهای دره ساری، تیرکرت، دره سوخته، هندوکش، کرچ، زرنه و حسین‌آباد با میانگین جمعیت 213 در وضعیت ناپایدار ازنظر توسعه پایدار روستایی قرارگرفته‌اند.
چکیده انگلیسی :
The present study aimed at the evaluation of the role of the rural managers (Dehyars) in the process of sustainable rural development from different aspects such as social, economic, environmental, health and physical dimensions. The study was an applied research, descriptive-analytical and practical in terms of the purpose. Data collection was performed using the field questionnaires as well as face-to-face completion of the research questionnaires. The statistical sample size was estimated as 356 using Morgan's table. In order to evaluate the performance of Dehyars in the sustainable rural development process, a number of 52 indicators in five main dimensions of staff, social, economic, environmental, health and physical were selected based on the governmental assigned tasks. The Likert scale was used in the questionnaire. For data analysis, after entering the information in SPSS software, one-sample t-test and hierarchical cluster analysis were used and the villages were classified into three categories. The results of the one sampeling T test, showed that the level of villagers' satisfaction Dehyars performance in all five dimensions of staff, social, economic, environmental-health and physical is positive and moderate. According to the findings, the villagers had the lowest level of satisfaction from rural managers' economic performance with an average of 3.17 and had the highest satisfaction from Dehyars staff performance with an average of 3.85. According to the cluster analysis method, 31.81% of the studied villages in Buin Miandasht city are in un-sustainable, 40.90% of the villages are in semi-sustainable and 27.27% of the villages are in sustainable conditions.
_||_
