بررسی نقش گردشگری برتغییر الگوی مسکن در نواحی روستایی (مطالعه موردی: شهرستان رضوانشهر)
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی برنامه ریزی منطقه ای
مهرانگیز یعقوبی
1
(دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران)
محمد الباسط قرشی میناآباد
2
(استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران)
نصراله مولائی هشجین
3
(استاد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران)
کلید واژه: توسعه, گردشگری, الگوی مساکن, مساکن روستایی, رضوانشهر,
چکیده مقاله :
در گذشته بافت مسکونی روستاها، عمدتاً حاصل تعامل یا تقابل مستمر انسان روستایی با محیط و عوامل محیطی پیرامونی مانند مصالح ساختمانی بومی متناسب با اقلیم و تبعیت از منابع آب (رود، چشمه و قنات) و با کارکردهای سکونتی و اقتصادی با یک روند تکوینی طبیعی و درونزا شکل می رفت. اما در دهه های اخیر، الگوی مساکن روستایی به دلیل شهرگرایی و توسعه فعالیت های گردشگری با تأثیرپذیری از عوامل بیرونی و با شتاب زیادی در حال تغییر می باشد. روستاهای گردشگرپذیر شهرستان رضوانشهر از این امر مثتسنی نیست و در سال های اخیر، در مساکن روستایی آن تحولات زیادی رخ داده است. این مقاله که با هدف تبیین تغییر الگوی مسکن ناشی از تعاملات میان گردشگران و روستاییان تدوین گردیده، سعی شده به این پرسش که آیا الگوی معماری جدید در جامعه نمونه مطابق با خواسته و رضایت جوامع روستایی بوده است؟ پاسخ داده شود. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی مبتنی بر مشاهده، مصاحبه و تکمیل پرسشنامه بوده است. در این مطالعه از بین 104روستای شهرستان رضوانشهر 23 روستای گردشگرپذیر به عنوان حجم بررسی شده است و با استفاده از روش کوکران از بین 5250 خانوار برای 358 خانوار ساکن در روستاهای نمونه، 8 نفر از مسئولان دولتی و تمامی مدیران محلی پرسشنامه تکمیل شده است، دادهها با آزمون T مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده از داده ها بیانگر این واقعیت است که معماری سنتی و بومی در حال از بین رفتن می باشد و جای خود را به معماری شیوه مدرن شهری داده است. این نتایج نشان می دهد که در شیوه ساخت و ساز مساکن جدید مؤلفه های استحکام سازی با امتیاز 5/73 از تأثیرات مثبت و مورد رضایت مردم به شمار می رود اما از نظر کارکردی و اقتصادی با 4/9 امتیاز مغایر با شرایط زندگی روستایی می باشد.
In the past, rural residential context was shaped largely as a result of continuous interaction or conflict among rural humans, environment and surroundings such as the use of local building materials appropriate to the climate and water resources compliance (rivers, streams and canals) and residential and commercial functions with a normal and endogenous developmental process. But in recent decades, rural housing model is quickly and rapidly changed because of urbanization and development of tourism activities under the influence of external factors. Tourist villages of Rezvanshar are not excepted from this, so that many changes have been occurred in rural housing. The aim of this present paper is to explain the change of housing pattern due to the interaction between tourists and villagers in the Rezvanshahr for answering this question that whether the new architectural model in the sample is in accordance with the requirements and satisfaction of rural communities? this descriptive-survey study was based on observation, interviews and completing questionnaires that 358 questionnaires were completed by households in the sample villages, 8 questionnaires were completed by state officials and all local administrators. Data were analyzed by t-test .The results of the data indicate that indigenous and traditional architecture is being destroyed and replaced by modern urban architecture. These results indicate that in the method of construction of new housing, strengthens and health components has positive impact on people satisfaction, but culturally, economically and functionally incompatible with the conditions of rural life
_||_
