مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد (ACT) با واقعیت‌درمانی بر باورهای غیرمنطقی در زوجین متعارض در دوره پساکرونا
محورهای موضوعی : روانشناسی زوجین
طاهره کاشانی خطیب
1
,
عبدالله شفیع آبادی
2
,
عماد یوسفی
3
1 - دانشجوی دکتری، گروه مشاوره، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
2 - استاد، گروه مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
3 - استادیار، گروه روانشناسی و مشاوره، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران
کلید واژه: باورهای غیرمنطقی, پذیرش و تعهد, پساکرونا, تعارض, واقعیت‌درمانی,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد (ACT) با واقعیت‌درمانی بر باورهای غیرمنطقی در زوجین متعارض در دوره پساکرونا بود.
روش پژوهش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، کلیه زوجین متعارض مراجعه‌کننده به درمانگاه‌ها و مراکز مشاوره منطقه 20 شهر تهران در سال 1401 بودند. تعداد 45 نفر به شیوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش باورهای غیرمنطقی جونز ( 1968) بود. مداخله درمان مبتنی بر رویکرد پذیرش و تعهد (ACT) و واقعیت‌درمانی در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای، هفته‌ای دو بار به‌صورت گروهی برای گروه آزمایش اول و دوم اجرا شد. داده‌ها با بهره‌گیری از تحليل واریانس آميخته تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین پس‌آزمون و پیگیری گروه‌های آزمایش و گواه باورهای غیرمنطقی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P) و درمان پذیرش و تعهد نسبت به واقعیت‌درمانی به‌طور معناداری بر باورهای غیرمنطقی زوجین متعارض در دوره پساکرونا اثربخش‌تر بود و بین دو درمان تفاوت معنادار مشاهده شد (05/0>P).
نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان گفت که رویکرد پذیرش و تعهد (ACT) اثربخش تر از واقعیت‌درمانی در کاهش باورهای غیرمنطقی در زوجین متعارض بود.
Introduction and objective: The aim of the present study was to compare the effectiveness of treatment based on the acceptance and commitment approach (ACT) with reality therapy on irrational beliefs in conflicting couples in the post-corona era.
Method: The research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design and a control group with a two-month follow-up era. The statistical population of the present study was all conflicted couples who referred to clinics and counseling centers in the 20th district of Tehran in 2022. 45 people were selected in a purposeful way and randomly assigned to two experimental groups and one control group. The research tool was Jones' (1968) irrational beliefs. The treatment intervention based on acceptance and commitment approach (ACT) and reality therapy was implemented in 8 sessions of 90 minutes, twice a week as a group for the first and second experimental groups. The data were analyzed using mixed analysis of variance.
Results: The results showed that there is a significant difference between the post-test and the follow-up of the test and evidence groups of irrational beliefs (P<0.05) and the treatment of acceptance and commitment to reality therapy was significantly more effective on the irrational beliefs of conflicting couples in the post-corona rea and there is a significant difference between the two treatments observed (P<0.05).
Conclusion: Therefore, it can be said that the acceptance and commitment approach (ACT) was more effective than reality therapy in reducing irrational beliefs in conflicted couples.
1. Rolland J. S. COVID-19 Pandemic: Applying a Multisystemic Lens. Family process, 2020; 59(3), 922-936. https://doi.org/10.1111/famp.12584
2. Sim M. R. The COVID-19 pandemic: major risks to healthcare and other workers on the front line. Occupational and environmental medicine, 2020; 77(5), 281–282. https://doi.org/10.1136/oemed-2020-106567
3. Gunthe, S. S., Swain, B., Patra, S. S., & Amte, A. On the global trends and spread of the COVID-19 outbreak: preliminary assessment of the potential relation between location-specific temperature and UV index. Zeitschrift fur Gesundheitswissenschaften = Journal of public health, 2022; 30(1), 219–228. https://doi.org/10.1007/s10389-020-01279-y
4. Stanley, S. M., & Markman, H. J. Helping Couples in the Shadow of COVID-19. Family process, 2020; 59(3), 937–955. https://doi.org/10.1111/famp.12575
5. Brock, R. L., & Laifer, L. M. Family science in the context of the COVID‐19 pandemic: Solutions and new directions. Family process, 2020; 59(3), 1007-1017. https://doi.org/10.1111/famp.12582
6. Chu, I. Y. H., Alam, P., Larson, H. J., & Lin, L. Social consequences of mass quarantine during epidemics: a systematic review with implications for the COVID-19 response. Journal of travel medicine, 2020; 27(7), taaa192. https://doi.org/10.1093/jtm/taaa192
7. Pietromonaco, P. R., & Overall, N. C. Applying relationship science to evaluate how the COVID-19 pandemic may impact couples’ relationships. American Psychologist. 2020.
8. Lebow, J. L. Family in the age of COVID‐19. Family process, 2020; 59(2), 309-312. https://doi.org/10.1111/famp.12543
9. Lee, S., Jobe, M., & Mathis, A. Mental health characteristics associated with dysfunctional coronavirus anxiety. Psychological Medicine, 2021; 51(8), 1403-1404. https://doi.org/10.1017/S003329172000121X
10. Lin, C. Y., Broström, A., Griffiths, M. D., & Pakpour, A. H. Investigating mediated effects of fear of COVID-19 and COVID-19 misunderstanding in the association between problematic social media use, psychological distress, and insomnia. Internet interventions, 2020; 21, 100345. https://doi.org/10.1016/j.invent.2020.100345
11. Sedlar, A. E., Stauner, N., Pargament, K. I., Exline, J. J., Grubbs, J. B., & Bradley, D. F. Spiritual struggles among atheists: Links to psychological distress and well-being. Religions, 2018; 9(8), 242. https://doi.org/10.3390/rel9080242
12. زارعی محمود آبادی، ح.، سدرپوشان، ن.، و کلانتری، م. اثربخشی آموزش گروهی مقابله با سوگ در بهبود تجربه سوگ ناشی از کووید-۱۹ در زنان سوگوار شهر یزد. طلوع بهداشت، 1402؛ ۲۲(۱)، 33-16. https://tbj.ssu.ac.ir/article-1-3479-fa.html
13. افشارپور, س.، و اقدسی، ع. بررسی مقایسه‌ای اثربخشی واقعیت‌درمانی و درمان وجودی بر تاب‌آوری زنان مبتلا به سرطان سینه. زن و مطالعات خانواده، 1400؛ 14(52)، 40-19. https://jwsf.tabriz.iau.ir/article_678500.html
14. Galea, S., Merchant, R. M., & Lurie, N. The mental health consequences of COVID-19 and physical distancing: the need for prevention and early intervention. JAMA internal medicine, 2020; 180(6), 817-818. https://doi.org/10.1001/jamainternmed.2020.1562
15. Hogan, J. N., Crenshaw, A. O., Baucom, K. J. W., & Baucom, B. R. W. Time Spent Together in Intimate Relationships: Implications for Relationship Functioning. Contemporary family therapy, 2021; 43(3), 226–233. https://doi.org/10.1007/s10591-020-09562-6
16. Frye, N., Ganong, L., Jensen, T., & Coleman, M. A dyadic analysis of emotion regulation as a moderator of associations between marital conflict and marital satisfaction among first -married and remarried couples. Journal of Family Issues , 2020; 41(12), 2328-2355. https://doi.org/10.1177/0192513X20935504
17. Sarac, A., & Sanberk, I. Marital Problem Solving Interaction and Satisfaction: A Microanalytic Study. The American Journal of Family Therapy, 2020; 50(1), 33-56. https://doi.org/10.1080/01926187.2020.1862004
18. Ma, J., Ji, L., & Lu, G. Adolescents' experiences of acceptance and commitment therapy for depression: An interpretative phenomenological analysis of good-outcome cases. Frontiers in psychology, 2023; 14, 1050227. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2023.1050227
19. فراهانی فر، م.، حیدری، ح.، داودی، ح.، و آل یاسین، س. ع. مقایسه تأثیر مشاوره انگیزشی نظام‌مند با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انطباق و انسجام خانواده زنان ناسازگار زناشویی. سلامت جامعه، 1397؛ 12(3)، 38-28. https://www.magiran.com/paper/1948486
20. کاشفی، ن.، و خضری مقدم، ن. اثربخشی زوج‌درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT-G) با استفاده از مفهوم بندی طرح‌واره‌ای بر بهبود شاخص‌های عملکرد زوجین متعارض. تحقیقات علوم رفتاری، 1400؛ ۱۹(۱)، 106-95. http://rbs.mui.ac.ir/article-1-946-fa.html
21. کمساری، ف.، کشاورزافشار، ح.، قدمی، م.، و احقر، ق. مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد آدلری و واقعیت‌درمانی بر خودکارآمدی دانش‌آموزان دوره اول متوسطه. رویش روانشناسی، 1400؛ 10(5)، 118-107. http://frooyesh.ir/article-1-2639-fa.html
22. Sharf, S. Theories of psychotherapy & counseling: Concepts and cases. UK: Cengage Learning. 2015.
23. شمالی احمدآبادی، م.، برخورداری احمدآبادی، ع. اثربخشی واقعیت‌درمانی موردی به شیوه مجازی بر اضطراب کرونا. رویش روانشناسی، 1399؛ ۹(۷)، ۱۶۳-۱۷۰. http://frooyesh.ir/article-1-2003-fa.html
24. قربان‌پور لفمجانی، ا.، رضائی، س.، و پورمحمدی، ف. اثربخشی آموزش گروهی واقعیت درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب گلاسر بر بی‌ثباتی ازدواج و صمیمیت زناشویی پیشرفت‌های نوین در علوم رفتاری، 1400؛ ۶(۵۴)، ۵۶۵-۵۴۵. http://ijndibs.com/articl1-634-fa.html
25. Hayes, S. C., Strosahl, K. D., & Wilson, K. G. (ed.) Acceptance and commitment therapy: The process and practice of mindful change. New York: Guilford Press. 2016.
26. Paliliunas, D., Belisle, J., & Dixon, M. R. A Randomized Control Trial to Evaluate the Use of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) to Increase Academic Performance and Psychological Flexibility in Graduate Students. Behavior analysis in practice, 2018; 11(3), 241–253. https://doi.org/10.1007/s40617-018-0252-x
27. اکبری، م.، آریانپور، ح.، و رضاپور میرصالح، ی. اثربخشی واقعیت‌درمانی گروهی مبتنی بر تئوری انتخاب بر مسئولیت پذیری، منبع کنترل، و کاهش دوز داروهای آگونیست در افراد وابسته به مواد تحت درمان نگهدارنده. اعتيادپژوهي، 1401؛ ۱۶(۶۵)، ۲۲۷-۲۵۴. https://etiadpajohi.ir/article-1-2713-fa.html
28. Zare, F., & Namdarpour, F. The Effectiveness of Choice Theory Training on the Mental Health of Adolescent Girls. International Archives of Health Sciences, 2020; 7(3), 131-136. https://doi.org/10.4103/iahs.iahs_4_20
29. Shameli, L., & Davodi, M. Acceptance and Commitment Therapy for Reducing Interference and Improving Verbal and Visual Working Memory in Patients with Multiple Sclerosis, International Journal of Behavioral Sciences (IJBS), 2021; 15(1), 14-19. https://www.behavsci.ir/article_131145.html
