هویت و خشونت در نزد گروه‌های سلفی
محورهای موضوعی : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللیمریم علی پناه 1 , بیژن میرزایی 2 , نادر پورآخوندی 3
1 - دانشجوی دکتری گروه علوم سیاسی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران
2 - گروه علوم سیاسی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران.
3 - گروه علوم سیاسی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران.
کلید واژه: هویت, خشونت, بنیادگرایی اسلامی, سلفیه, حکومت اسلامی, کفر, جهاد.,
چکیده مقاله :
خشونت در قالب کنش و واکنش فردی و گروهی برای مستولی کردن تفکرات و خواسته¬های خود و کنار زدن دیگری امری برخواسته از زمینه¬ها و علل مختلف می¬باشد و گروه‌ها و جنبش‌ها برای دستیبابی به اهداف خود گاهی اوقات دست به خشونت می‌زنند. خشونت در میان جنبش اسلامی خصوصاً جنبش سلفی برجسته¬تر است؛ آنها هنگام کسب و حفظ قدرت از خشونت به نحو عریان و گسترده¬ای استفاده کرده¬اند به نحوی که می¬توان گفت خشونت در گروه های سلفی امری ذاتی است از این رو این مقاله در صدد پاسخگویی به این پرسش است که خشونت در گروه¬های سلفی اسلامی چه کارکردی داشته و آنها از خشونت برای دستیابی به چه اهدافی استفاده کرده¬اند؟ مقاله حاضر بر این فرض استوار است که گروه¬های سلفی از خشونت به عنوان ابزاری برای هویت بخشی و مشروعیت دادن به اقدامات خود استفاده نموده¬اند؛ این مقاله تلاش دارد با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی ایده اصلی خود را تبیین نماید. بر این اساس برای نشان دادن جایگاه هویت در خشونت گروه‌های سلفی ابتدا به بررسی منظومه فکری اندیشمندان گروه‌های سلفی در زمینه خشونت و آن گاه نقش خشونت در هویت بخشی گروه‌های سلفی می‌پردازد.
Violence in the form of individual and group action and reaction to dominate one's own thoughts and desires and ignore others is a matter arising from different contexts and causes, and groups and movements sometimes resort to violence to achieve their goals. Violence among the Islamic movement, especially the Salafist movement, is more prominent; When gaining and maintaining power, they have used violence in a naked and extensive way, so that it can be said that violence in Salafi groups is an inherent thing, therefore this article aims to answer the question that violence in the group What was the function of Islamic Salafis and what goals did they use violence to achieve? The current article is based on the assumption that Salafist groups have used violence as a tool to give identity and legitimize their actions; This article tries to explain its main idea using analytical and descriptive method. Based on this, in order to show the place of identity in the violence of Salafi groups, it first examines the intellectual system of Salafi groups' thinkers in the field of violence and then the role of violence in the identification of Salafi groups.
برزگر، ابراهیم و شریف، طاهره (1398). «شباهت¬های اندیشه سیاسی وهابیون و تکفیریون داعش»، فصلنامه اندیشه سیاسی در اسلام. (19)6، صص 31-7.
پورگرجی، محمودعلی و قائدرحمتی، حدیث (1397).«تأثیر گسترش گفتمان سلفی بوکوحرام بر ساختار امنیتی غرب آفریقا»، فصلنامه تحقیقات سیاسی بین¬المللی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا. (37)-، صص 36-18.
جمالی، جواد (1389). افراط¬گرایی در پاکستان؛ مبانی، عملکرد و چشم¬انداز. تهران: اندیشه¬سازان نور.
جوکار، محمدصادق. صفوی، سید حمزه (1390). «چگونگی معنایابی اقدام مسلحانه در نزد گروه‌های نوبنیادگرایی اسلامی علیه غرب مهاجم" مجله سیاست دفاعی. (76)19، صص 178-153.
حسینی، سید محمد. محمودی، علی. محمودی، زينب (1394).« ریشه¬های پیدایش و رشد جریان¬های تکفیری در آسیای جنوب غربی»، فصلنامه پژوهش¬های سیاسی جهان اسلام، (2)5، صص 83-53.
حمیدی، سمیه و دیگران (1401). «پارادایم واکنشی و فهم ظهور بنیادگرایی در سوریه، مطالعه موردی: جبهه النصره»، فصلنامه مطالعات بیداری اسلامی، (23)11، صص 147-125.
زرع پیما، شاهین وجهانشاهی، مینا (1400).« سلفی¬گری و خشونت سیاسی تأملی بر تأثیر بحران‌های اجتماعی در تکوین جنبش‌های اسلامی سلفی رادیکال معاصر در خاورمیانه»، فصلنامه پژوهش¬های اجتماعی اسلامی. (123)27، صص 246-210.
زنگنه، پیمان و حمیدی، سمیه (۱۳۹۵). «بازکاوی روانشناختی کنش گروه‌های سلفی- تکفیری: مطالعه موردی داعش»، پژوهش‌هاي سياسي جهان اسلام. (3)6، صص 144-121.
صفوی، حمزه و دیگران، (1397). « بررسی عقاید جریانات سلفی جهادی بر اساس عامل هویت»، فصلنامه پژوهش¬های سیاسی جهان اسلام. (2)7، صص 195-173.
طالبي آراني روح اله و گویلي کیلانه جمال.()1399. «سیر تحول سلفی¬گری از خلوص¬گرایی در فکر تا خشونت¬ورزی در عمل»، فصلنامه سیاست متعالیه. (30)8، صص 336-313.
علی بابایی، آریا (1398). جریان¬شناسی تاریخی فقه سلفی. تهران: نشر امیرکبیر.
علیپور گرجی، محمود و شعبانی¬کیا، شادی (1397).« سلفی¬گری از معنا تا برداشت¬های نادرست مبانی»، فصلنامه بحران¬پژوهی جهان اسلام، (10)5، صص 179-152.
لوهلکر، رودریگر (1398). سلفی¬ها، طغیان مذهبیون، عربستان سعودی و اسلام، ترجمه علی عبدالهی و لیلا قنبریان. تهران: نشر کوله پشتی.
محمدي، محمد صدیق و احمدي، یعقوب. گنجی، محمد (1398). «حرمان نظام¬مند: تحلیلی کیفی از خشونت ساختاري و پیامدهاي آن در شهر سنندج»، مجله جامعه¬شناسی ایران. (1)20، صص 84-49.
میریوسفی علیرضا و غریبی حسین (1395). «خشونت هویتی و سیر تطور اندیشه¬های جهادی-تکفیری در خاورمیانه (2015-1980)»، فصلنامه سیاست جهانی. (1)5، صص 176-147.
ناجی، ابوبکر (1397). مدیریت توحش. ترجمه محمدحسین باقی. تهران: نشر سرایی.
نجفی، یوسف و بهرامی، حمزه علی (1396). «گستره مفهوم «جهاد به مثابه قتال» در اندیشه سید قطب و علامه طباطبایی». فصلنامه مطالعات تفسیری. (30)8، صص 128-111.
El Ghamari , M. (2017). Pro-Daesh Jihadist Propaganda. A study of Social Media and Video Games. Security and Defence Quarterly , Marseille, France, 14(1), 69-90
. Johnston, S. (2018). Islamic State's Tactics in Syria: Role of Social Media in Shifting a Peaceful Arab Spring into Terrorism. U.S. Army Command and General Staff College
. Leader Maynard, J. (2015). Identity and Ideology in Political Violence and Conflict. New College, University of Oxford
. Maleševic, S. (2010). The Sociology of War and Violence. Cambridge: Cambridge University Press
. Maleševic, S. (2010). The Sociology of War and Violence. New York: Cambridge University Press. Ahmad, K. (1983). The Nature of Islamic Resurgence. In J.L. Esposito (ed.). New York: Oxford University Press
. Murr, V. (2004). The Power of Ideas: Sayyid Qutb and Islamism. Rockford College Summer Research Project
. Pérouse de Montclos, M-A. (2014). Boko Haram and Politics: from Insurgency to Terrorism. The Nation, 24, 25-50
.
