اثر روش های مصرف باکتری های محرک رشد(PGPR) بر محتوی پرولین و قندهای محلول گیاه دارویی بومادران (AchilleamillefoliumL.) در شرایط تنش خشکی
محورهای موضوعی : اکوفیزیولوژی و فیتوشیمی گیاهان دارویی و معطراحمد میر جلیلی 1 , علیرضا پازوکی 2 , ابوالفضل رشیدی اصل 3
1 - گروه زراعت, واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری, دانشگاه آزاد اسلامی, تهران
2 - گروه زراعت, واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری, دانشگاه آزاد اسلامی, تهران
3 - گروه زراعت, واحد یادگار امام خمینی (ره) شهرری, دانشگاه آزاد اسلامی, تهران
کلید واژه: تنش خشکی, باکتری های محرک رشد, بومادران, پرولین و قندهای محلول,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی اثر روش های مصرف باکتری های محرک رشد(PGPR) بر محتوی پرولین و قندهای محلول گیاه دارویی بومادران (AchilleamillefoliumL.) در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در فروردین 1393 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) شهر ری انجام پذیرفت. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا در آمد.عوامل آزمایشی شامل دورهای آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری در50 ، 90 و 130 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A و روش های مختلف کاربرد باکتری های محرک رشد (PGPR) شامل عدم کاربرد باکتری، کاربرد ریشه مال باکتری، کاربرد باکتری در آب آبیاری و کاربرد ریشه مال+ کاربرد باکتری در آب آبیاری به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند.نتایج به دست آمده نشان داد که اثر ساده تنش خشکی و باکتری های محرک رشد مورد آزمون معنی دار و فقط اثرات متقابل پرولین معنی دارگردید. در این شرایط تنش خشکی سبب افزایش میزان پرولین و قندهای محلول در گیاه دارویی بومادران گردید. بعلاوه، گیاهان تیمارشده با باکتری های محرک رشد، نسبت به گیاهانی که در آنها این باکتری ها به کار نرفته بود، دارای محتوی پرولین و قندهای محلول کمتری بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد باکتری های محرک رشد ، اثرات مفیدی در جهت کاهش محتوی دو صفت ذکر شده داشت. به صورتی که کمترین مقدار پرولین (0833/2 میلی گرم بر گرم وزن تر) وکمترین مقدار قندهای محلول (663/8 میلی گرم بر گرم وزن تر) در شرایط عدم وجود تنش خشکی و مصرف باکتری های محرک رشد حاصل گردید.
In order to study the Effects of PGPR application methods on Proline and soluble sugars content of Yarrow (Achillea millefolium L.) under drought stress conditions an experiment was performed at Islamic Azad University, Yadegar-e-Imam Khomeini (RAH) Shahre-Rey Branch. This experiment was carried out in a split plot arrangement with randomized complete block design in three replications. Experimental factors were included irrigation regimes as the main plot in three levels including 50, 90 and 130 mm evaporation from A class pan, and PGPR application methods in four levels including, Non application, root inoculation, application in irrigation water, and root inoculation+irrigation in irrigation water methods as the subplot. The results indicated that, simple effects of irrigation and PGPRS were significant on experimented traits but the interaction effects were meaningful only on Proline content at 5% level of Probability. In this case, drought stress increased Proline and soluble sugars in yarrow. The treated plants with PGPRS had less Proline and soluble sugars compare to control. The results revealed that root inoculation + application in irrigation water were more effective than without application methods for decreasing harmless effects of drought. So the lowest Proline (2.0833 mg/g FW) belonged to non-stress and root inoculation+irrigation PGPR application methods treatment and the lowest soluble sugars (8.663 mg/g FW( belonged to non-stress and PGPR application in irrigation water methods treatment
