تعیین فنوتیپهای جهشیافته نیت مقاوم به کلرات و بررسی فراوانی آن‌ها در قارچ Fusarium oxysporum f. sp. sesami عامل بیماری پژمردگی و زردی کنجد در استان فارس
محورهای موضوعی : بوم شناسی گیاهان زراعیصدیقه محمدی 1 , سعید رضایی 2 , محممد رضوی 3 , رسول زارع 4 , حمیدرضا زمانی زاده 5
1 - دانشجوی دکتری گروه بیماری شناسی گیاهی. دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران. تهران.
2 - استادیار گروه بیماری شناسی گیاهی. دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران. تهران.
3 - استادیار بخش تحقیقات بیماری گیاهان، مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور.
4 - استاد بخش تحقیقات رستنی ها. مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور.
5 - دانشیار گروه بیماری شناسی گیاهی. دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران. تهران.
کلید واژه: فارس, جهش, نیت مقاوم به کلرات, گروه های سازگار رویشی, پژمردگی و زردی کنجد,
چکیده مقاله :
به منظور تعیین فنوتیپهای جهشیافته نیت مقاوم به کلرات و بررسی فراوانی آن ها در جمعیت قارچ Fusarium oxysporum f. sp. sesami عامل بیماری زردی و پژمردگی کنجد در استان فارس، در سال های 1385 و 1386 اقدام به جداسازی بیمارگر از بوته های آلوده کنجد در شهرستان های داراب، فسا، نورآباد، کازرون، نی ریز، استهبان و زرقان گردید. در این تحقیق در مجموع 32 جدایه بیماریزا با منشاء جغرافیایی متنوع انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفت. سکتو ر ها و جهش یافته های نیت مقاوم به کلرات این جدایه ها با استفاده از محیط کشتهای MMC و PDC به دست آمد. فراوانی جهش یافته های نیت در محیط MMC از مجموع 356 سکتور، 5/79 درصد و در محیط PDC از مجموع 415 سکتور، 16/74 درصد بود. سایر سکتور ها جهش یافته های Crn بودند که در محیط کشت، حداقل رشد سویه وحشی را از خود نشان دادند. کلاس فنوتیپی جهش یافته های مقاوم به کلرات با استفاده از محیط کشت های حاوی نیترات، نیتریت و هیپوزانتین به عنوان تنها منبع تأمینکننده نیتروژن تعیین شد. این جهش یافته ها در سه فنوتیپ nit1، nit3 و nitM گروه بندی شدند. در محیط PDC، 94/63 درصد از جهش یافتهها nit1 و در محیط MMC، 12/37 و 4/14 درصد از جهش یافتهها به ترتیب nit3 و nitM بودند.
In order to identification of chlorate resistant Fusarium oxysporum f. sp.sesami nit mutant´s phenotypes and studing their frequency, pathogens were isolated from sesame plants during 2005 and 2006 major sesame growing area in Fars province, such as Darab, Fasa, Noorabad, Kazeroon, Neiriz, Estahbab and Zarghan. In this study, 32 isolates of this pathogen with maximum genetic diversity based on geographic origin were selected for pathogenecity test. Sectors and nitrate non-utilizing (nit) mutants of isolates produced on MMC and PDC media. Frequency of nit mutants on MMC was 264 or 79.5 percent of 356 sectors and on PDC was 330 or 74.16 percent of 415 sectors. Other mutants were Crn mutants that showed minimum wild type growth on Medium containing. Phenotypic classes of chlorate resistante mutants were determined by types of growth on basal medium nitrogen sources such as sodium nitrite, sodium nitrate and hypoxanthine. Mutants were grouped in three phenotypic classes: nit1, nit3 and nitM. The frequency of nit1 in PDC was more than MMC,but frequency of nit3 and vise versa frequency of nitM on MMC was more than PDC. On PDC, 63.94 percent of mutants were nit1 but on MMC, 37.12 and 14.4 percent of mutants were nit3 and nitM, respectively.
Abdou E, Abd-Ala HM, Galal AA (2001) Survey of sesame root rot/wilt disease in Minia and their possible control by ascorbic and salicylic acids (abstr). Journal of Agricultural Science 32: 135-152.
Banihashemi Z (1968) The biology and ecology of Fusarium oxysporum f. sp. melonis in soil and root zones of host and nonhost plants. Ph.D. Thesis, Michigan State University. 114 pp.
Banihashemi Z (1981) Fusarium wilt of sesame in Iran. Iranian Journal of Plant Pathology 17: 75-79. [In Persian with English Abstract].
Basirnia T, Banihashemi Z (2005) Vegetative compatibility grouping in Fusarium oxysporum f. sp. sesami, the causal agent of sesame yellows and wilt in Fars province. Iranian Journal of Plant Pathology 41:117-123. [In Persian with English Abstract].
Castellani E (1950) L vizzimento del sesamo. Olearia 4:20-31 (Review of Applied Mycology 30: 78-95).
Correl JC, Kittich CJR, Leslile JF (1987) Nitrate nonutilizing mutants of Fusarium oxysporum and their use in vegatative tests. Phytopathology 77: 1640-1646.
Cove DJ (1976) Chlorate toxicity in Aspergillus nidulans: the selection and characterization of chlorate resistant mutant. Heredity 36: 191-203.
Hillocks RJ, Woller JM (1997) Soilborn diseases of tropical crops. CAB. International. 452 pp.
Kistler HC (1997) Genetic diversity in the plant – pathogenic fungus, Fusarium oxysporum. Phytopathology 87: 474 - 479.
Katan T, Katan J (1999) Vegetative compatibility grouping in Fusarium oxysporum f. sp. radicis- lycopersici from the UK, the Netherland, Belgium and France. Plant Pathology 48:541-594.
Klittich CJR, Leslie JF (1988) Nitrate reduction mutants of Fusarium moniliforme (Gibberella fujikuroi). Genetics 118: 417-423.
Lori G, Edel-Herman V, Gautheron N, Alabouvette C (2004) Genetic diversity of pathogenic and nonpathogenic populations of Fusarium oxysporum isolated from carnation field in Argenyina. Phytopathology 94: 661-668.
Nelson PE, Toussoum TA, Marasas WFO (1983) Fusarium spesies, a manual for identification. The Pennsylvania State University Press, 193 pp.
Pasquali M, Dematheis F, Gilardi G, Gallino ML, Garibaldi A (2005) Vegetative compatibility groups of Fusarium oxysporum f. sp. lactucae from lettuce. Plant Disease 89: 237-240.
Puhalla JE (1985) Classification of strains of Fusarium oxysporum on the basis of vegetative compatibility. Canadian Journal of Botany 63: 179-183.
Sarpeleh A, Banihashemi Z (2000) Vegetative compatibility groups within races of Fusarium oxysporum f. sp. melonis in Iran and Fusarium oxysporum isolates from weeds in Maharloo region, Fars province. Iranian Journal of Plant Pathology 36:31-46. [In Persian with English Abstract].
Vakalounakis DJ, Fragkiadakis GA (1999) Genetic diversity of Fusarium oxysporum isolates from cucumber: differentiation by pathogenicity, vegetative compatibility and RAPD fingerprinting. Phytopathology 89: 161-168.
_||_
