مقایسه بین فرهنگی مؤلفه‌های مقیاس تاب‌آوری با استفاده از روایی سازه
محورهای موضوعی : روان سنجی
1 - دانشجو.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
تاب‌آوری، قابلیت انسان برای سازگاری و غلبه بر خطر و سختی‌ها است و در هر فرد تحت تأثیر عوامل متفاوتی است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی است و با هدف مقایسه بین فرهنگی مقیاس تاب‌آوری انجام شد. جامعه آماری پژوهش، تمام دانشجویان دانشگاه آزاد تهران بودند که 400 نفر از دانشجویان به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه تاب‌آوری (کانر- دیویدسون، 2003) بود که پس از تکمیل شدن توسط دانش‌آموزان، داده‌ها از طریق تحلیل عاملی تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد، سازه تاب‌آوری از اعتبار و روایی مناسبی برخوردار است و پنج عامل هدفمندی، کنترل خود و توانایی حل مسئله، اعتقاد و خوش‌بینی را شامل می‌شود. مقایسه نتایج به‌دست آمده با نتایج تحلیل عاملی پرسشنامه در سایرکشورها (اسپانیا، هند و کره) نشان داد که تعداد مؤلفه‌ها و سؤالات مربوط به هر مؤلفه سازه تاب‌آوری، در بین کشورها متفاوت است، به‌علاوه مؤلفه‌های هدفمندی و توانمندی کنترل خود، سازه تاب‌آوری در فرهنگ ایرانی دارای اهمیت بیشتری است. بنابراین هنگام بررسی میزان تاب‌آوری افراد تفاوت‌های بین فرهنگی را باید در نظر داشت.
Resilience is the ability of human beings to adapt and overcome threats and hardships. Resilience is affected by different factors. The present study uses the descriptive method that was carried out with the aim of intercultural comparison of resilience. Sample population included all of the university students of Tehran. 400 students were chosen through cluster sampling. Evaluation tool was the resilience questionnaire (Connor-Davidson, 2003) that was analyzed by factor analysis after completion by students. Findings showed that the resilience construct has a proper validity and reliability and includes five factors of purposivism, self-control, problem solving ability, belief and optimism. A comparison of the obtained results with the factor analysis results of the questionnaire in other countries (Spain, India and South Korea) showed that: the number of components and the questions related to each component of resilience construct is different in different countries. In addition, the purposivism and ability to self-control are more important in Iranian culture. So, intercultural differences should be taken into account while considering the resilience of people.
