اثربخشی آموزش معنادرمانی بر احساس تنهایی سالمندان (موردمطالعه: سالمندان خانه سالمندان مرکز شهر تهران)
محورهای موضوعی : روان سنجی
مریم وطنی
1
(
دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره و توانبخشی و مشاور رسمی آموزش و پرورش منطقه ۲ تهران
)
طاهره حسومی
2
(
استادیار، گروه علم اطلاعات و دانششناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران.
)
کلید واژه: معنادرمانی, احساس تنهایی سالمندان, خانه سالمندان, سالمندان تهران, خانه سالمندان کهریزک,
چکیده مقاله :
مقدمه و هدف پژوهش: بررسی اثربخشی آموزش معنادرمانی بر احساس تنهایی سالمندان ساکن در خانه سالمندان مرکز شهر تهران اجرا شده است. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی می‌باشد که برای بررسی تأثیر آموزش معنادرمانی بر احساس تنهایی سالمندان در بین 1750 نفر سالمندان مرکز شهر تهران به‌عنوان جامعه آماری اجرا شده است؛ که 30 نفر از سالمندان ساکن در خانه سالمندان کهریزک واقع در مرکز شهر تهران به‌عنوان نمونه آماری به روش تصادفی داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات عبارتند از دو پرسشنامه آموزش معنادرمانی فرانکل (1967) و پرسشنامه احساس تنهایی کالیفرنیا راسل و همکاران (1978). پروتکل آموزشی رویکرد معنادرمانی فرانکل (1967). برای تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری در این پژوهش از روش‌های آمار استنباطی استفاده گردید. با توجه به نوع تحقیق و بر اساس نرمال بودن توزیع داده‌ها در این پژوهش از روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی به‌وسیله نرم افزار spss استفاده شده است. یافته‌های و نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که میانگین و انحراف معیار نمره احساس تنهایی در گروه آزمایش در مرحله پیش آزمون به ترتیب برابر 69/48 و 42/8 بوده است و در مرحله پس آزمون میانگین نمره احساس تنهایی گروه آزمایش به 21/27 با انحراف معیار 26/7 کاهش یافته است. نتایج تحلیل واریانس تک متغیری نشان می‌دهد که بین اثر آموزش معنا درمانی بر احساس تنهایی سالمندان تفاوت مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج آزمون تعقیبی بنفرونی نشان می‌دهد که نمرات احساس تنهایی بین گروه آزمایشی معنادرمانی و کنترل متفاوت است؛ و متوسط نمرات احساس تنهایی در گروه آزمایشی معنادرمانی بیشتر از گروه کنترل است. جمع‌بندی یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد آموزش معنا درمانی بر احساس تنهایی سالمندان ساکن در خانه سالمندان مرکز شهر تهران تأثیر معنی‌داری دارد.
Introduction : this study was to investigate the effectiveness of semantic therapy training on the feeling of loneliness of the elderly living in a nursing home in the center of Tehran. Method: The present study is a quasi-experimental study with pre-test and post-test with a control group and random assignment that was conducted to investigate the effect of semantic therapy training on the feeling of loneliness in the elderly among 1750 elderly people in downtown Tehran as a statistical population; Thirty elderly people living in Kahrizak nursing home located in the center of Tehran were selected as a statistical sample by voluntary and available random sampling. Inferential statistical methods were used to analyze statistical information in this study. According to the type of research and based on the normality of data distribution in this study, the statistical method of univariate analysis of covariance and post hoc test has been used. Conclusion: The findings show that the mean and standard deviation of loneliness score in the experimental group in the pre-test stage were 48.69 and 8.42, respectively, and in the post-test stage the mean score of loneliness in the experimental group was 27.21. It has decreased with a standard deviation of 7.26. The results of univariate analysis of variance show that there is a positive and significant difference between the effect of semantic therapy training on the feeling of loneliness in the elderly. The results of Benferoni post hoc test show that the scores of feeling lonely differ between the experimental group of logotherapy and control; And the mean scores of loneliness in the experimental group were higher than the control group. Summary of research findings shows that semantic therapy training has a significant effect on the feeling of loneliness of the elderly living in a nursing home in the
