ارائه مدل مفهومی مبتنی بر شاخص‌های شبکه‌سازی در پارک‌های علم و فناوری
محورهای موضوعی : پژوهشنامه اقتصاد و کسب و کار
منوچهر کرباسی
1
(دانشجوی دکتری رشته مدیریت تکنولوژی، دانشکده مدیریت واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
قنبر عباس پور اسفدن
2
(دانشیارگروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
سیده صدیقه جلال‌پور
3
(استادیار گروه مدیریت تکنولوژی، دانشکده مدیریت واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
پیمان حاجی زاده
4
(استادیار گروه مدیریت تکنولوژی، دانشکده مدیریت واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
کلید واژه: پارک‌های علم و فناوری, اکوسیستم نوآوری و فناوری, شبکه‌سازی, شاخص‌های شبکه سازی, فراترکیب. ,
چکیده مقاله :
پارک‌های علم و فناوری به عنوان یکی از کنش‌گران اصلی اکوسیستم نوآوری؛ با هدف توسعۀ اقتصاد دانش‌بنیان، افزایش نوآوری فناورانه و اشتغال‌زایی متخصصین بوجود آمده‌اند. در سال‌های اخیر ایجاد و توسعه پارک¬های علم و فناوری شتاب زیادی داشته و تأثیر این مؤسسات و کارکردهای متنوع آنان به عنوان بخشی از زیرساخت‌های نوآوری و فناوری بر رشد و توسعه اقتصاد دانش¬بنیان روز به روز نمایان‌تر می‌گردد. کارائی و اثربخشی عملکرد پارک¬ها در فرایند تعامل و همکاری با دیگر بازیگران اکوسیستم نوآوری از جمله دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیق و توسعه، مراکز صنعتی و ارتباط با محیط تقویت می‌شود. از این¬رو بررسی و شناخت فرایند شبکه¬سازی در پارک‌های علم و فناوری بسیار حائز اهمیت است. هدف این پژوهش شناسایی شاخص‌های شبکه¬سازی و ارائۀ مدل مفهومی شبکه‌سازی در پارک‌های علم و فناوری است. رویکرد این تحقیق فراترکیب بوده که در آن از روش باروسو و سندلوسکی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد شاخص¬های اصلی شبکه‌سازی پارک‌های علم و فناوری شامل ارتقاء سطح محصولات، اطلاعات، افزایش سهم بازار، اهداف (اهداف پارک، اهداف اجتماعی- اقتصادی و زیست‌محیطی)، ایجاد ارزش، بهره¬برداری از فرصت¬های موجود در پارک، بهینه‌سازی منابع، توسعه محصول جدید، دانش اعم از دانش بازار؛ شرکا و هم¬آفرینی دانش، عملکرد بین¬المللی و تجاری پارک، فرصت¬سازی به واسطه بازار، مدیریت، نیاز به منابع و منابع عملیاتی، ایجاد و توسعه روابط و یادگیری سازمانی هستند.
Science and technology parks as one of the main actors of the innovation ecosystem; They have been created with the aim of developing a knowledge-based economy, increasing technological innovation and creating employment for specialists. In recent years, the creation and development of science and technology parks has gained a lot of momentum, and the influence of these institutions and their diverse functions as part of the infrastructure of innovation and technology on the growth and development of the knowledge-based economy is becoming more visible day by day. The efficiency and effectiveness of the park's performance is strengthened in the process of interaction and cooperation with other actors of the innovation ecosystem, including universities and research and development institutions, industrial centers and communication with the environment. Therefore, it is very important to investigate and understand the process of networking in science and technology parks. The purpose of this research is to identify the indicators of networking and to present a conceptual model of networking in science and technology parks. The approach of this research is hybrid, in which Barroso and Sadowski’s method is used. The results of the research show that the main indicators of science and technology park networking include upgrading the level of products, information, increasing market share, goals (park goals, socio-economic and environmental goals), creating value, exploiting the opportunities in park, resource optimization, new product development, knowledge including market knowledge; Partners and co-creation of knowledge, international and business performance of the park, creating opportunities through the market, management, need for resources and operational resources, creating and developing relationships and organizational learning.
سلیمانی، مجید. (1391). بررسي پارك‌ها و مراكز رشد علم و فناوري ايران با نگاهي بر رويكرد جهاني. فصلنامه رشد فناوری.32(8)،10-1.
میثاقی، سید محمود، فلاح زاده، سجاد. (1392). برنامه ریزی و طراحی پارک‌های علم و فناوری با تاکید بر مزیت های منطقه ای؛ نمونه موردی استان مازندران. سیاست علم و فناوری، 6(2)، 23-1.
نصر، علی، حاجی‌حسینی، حجت‌اله. (1396). نقش پارک‌های علم و فناوری در توسعه نوآوری و فناوری. رهیافت،27(65)، 49-37.
رضایی صدرآبادی، مهدیه. (1400). مروری بر وضعیت پارک‌های علم و فناوری و مراکز رشد در ایران. رشد فناوری، 17(66 )، 62 -53.
خزدوزی، لیلا، قاضی نوری، سید سپهر. (1399). الگوی بلوغ پارک‌های فناوری بر اساس تکامل تاریخی؛ پارک‌های ایران کجا هستند؟. بهبود مدیریت،14(2)، 93-116.
آقازاده، هاشم، زارعی هنزکی، عباس، محمدی، مهدی و الهی، احمد رضا. (1400). بررسی رابطه قابلیت شبکه‌سازی پارک‌های علم و‌فناوری بر نوآوری و عملکرد کسب‌وکار شرکت‌های عضو. مدیریت صنعتی، 13(2)، 351-329.
فهیم یحیایی، فریبا، جهانگیری، علیرضا. (1400). پارک‌های علم و فناوری ایران از آغاز تا کنون. تهران. انجمن علمی پارک‌های فناوری و سازمان های نوآوری ایران.
مرادی پور، حجت اله، داستانی، معصومه. (1390). شبکه و خوشه های فناوری. نشاء علم. (1)02. 65-69.
محمدی، مهدی؛ حمیدی، مهدی؛ محمودی، بهروز؛ جوادی، سپیده (1393). شناسایی، تحلیل و دسته¬بندی عوامل مؤثر بر شکل¬گیری شبکه¬های نوآوری در شرکت¬های دانش¬بنیان (مطالعه موردی پارک علم و فناوری دانشگاه تهران). مدیریت نوآوری، 3 (4)، 24-1.
سخدری، کمال (1394). قابلیت شبکه‌سازی و عملکرد کارآفرینانه سازمانی: تبیین نقش گرایش‌های راهبردی سازمانی. توسعه کارآفرینی، 8 (1)، 174-159.
شفقت، ابوطالب؛ رضائی، سیدجواد. (1400). تحلیل ماتریس اهمیت- عملکرد شاخص¬های نوآوری در مراکز علمی و پژوهشی. فصلنامه مدیریت نظامی، 21 (3)، 114-89.
آقازاده، هاشم؛ زارعی هنزکی، عباس؛ محمدی، مهدی؛ الهی، احمدرضا. (1400). بررسی رابطه قابلیت شبکه-سازی پارک¬های علم و فناوری بر نوآوری و عملکرد کسب و کار شرکت¬های عضو. مدیریت صنعتی، 13 (2)، 351-329.
مقصودی گنجه، یاسر؛ خانی، ناصر؛ عالم تبریز، اکبر. (1398). توانمندی شبکه¬سازی، ساختار شبکه‌های کسب و کار و عملکرد تجاری¬سازی در شرکت¬های دانش¬بنیان (مورد مطالعه: شرکت¬های دانش¬بنیان استان اصفهان). مدیریت توسعه فناوری، 7 (4)، 179-151.
