تأثیر رفتار سیاسی بر عملکرد کارکنان ستادی وزارت ورزش و جوانان
محورهای موضوعی : استراتژیکخلیل عبداللهی 1 , نازنین راسخ 2 , حمید قاسمی 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه مدیریت ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.
2 - استادیار گروه مدیریت ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد تهران، تهران، ایران.
3 - دانشیار گروه مدیریت ورزشی، دانشگاه پیام نور، واحد تهران، تهران، ایران.
کلید واژه: اثربخشی, واژگان کلیدی: تصمیم گیری, رویکر سیاسی, رویکرد عقلانی, وزارت ورزش,
چکیده مقاله :
هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین رفتار سیاسی و رویکرد عقلائی تصمیمگیرندگان بر اثربخشی سازمانی کارکنان وزارت ورزش و جوانان بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان رسمی وزارت ورزش و جوانان کشور بود که تعدا آنها 430 نفر میباشد. نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان 203 نفر تعیین و روش نمونه گیری نیز روش تصادفی بود. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه طراحی شده توسط دین و شارفمن برای سنجش رویکرد رفتارهای سیاسی و یا رویکرد عقلائی در فراگرد تصمیمگیری و پرسشنامه اثربخشی سازمانی حمیدی بود. روایی صوری پرسشنامهها توسط اساتید متخصص مورد تأیید قرار گرفت و در مورد پایایی میزان آلفای کرونباخ محاسبه شده برای هر کدام از آنها برابر بود با پرسشنامه سنجش رویکرد رفتارهای سیاسی و یا رویکرد عقلائی در فراگرد تصمیمگیری (0.81) و پرسشنامه اثربخشی سازمانی (0.78). نتایج نشان دادند که در مقایسه با فرایند تصمیم گیری رفتار سیاسی، اتخاذ تصمیمات بر اساس فرایند عقلایی میزان اثربخشی بیشتری در سازمان ایجاد میکند. زمانی که مسئولان و کارشناسان برای گرفتن تصمیمات مهم به دنبال کسب اطلاعات میباشند و سعی در جمعآوری اطلاعات مربوط به مساله یا مشکل یا فرصت ایجاده شده و سپس تصمیم گیری هستند به طور حتم در مسیر دستیابی به اهداف سازمان و اثربخشی تصمیمات گرفته شده پیشرفت چشم گیری خواهند داشت.
The purpose of this research was to investigate the relationship between political behavior and decision-makers' rational approach on the organizational effectiveness of the staff of the Ministry of Sports and Youth. The statistical population of this study included all the official staff of the Ministry of Sports and Youth, with a total of 430 people. The statistical sample was 203 persons based on Krejcie and Morgan tables and a random sampling method was used. the data collection tool was a questionnaire designed by Religion and Sharfman to measure the attitude of political behaviors or rational approach in decision making process and Hamid's organizational effectiveness questionnaire. The validity of the questionnaires was verified by the professors and the reliability of the Cronbach's alpha was calculated for each of them was equal to the questionnaire for measuring the attitude of political behaviors or rational approach in decision-making (0.81) and organizational effectiveness questionnaire (0.78 ). The results showed that making decisions based on the rational process increases the effectiveness of the organization in comparison with the decision-making process of political behavior. When officials and experts are seeking information for important decisions and are trying to collect information about a problem or problem or opportunity and then make decisions, they are definitely on the way to achieving the organization's goals and the effectiveness of decisions. There will be significant improvements.
- احمدی، مسعود (1384). مبانی سازمان و مدیریت، تهران: انتشارات موسسه نشر، چاپ ششم.
- امام جمعه زاده، سیدجواد؛ شهرام نیا، امیرمسعود و صفریان گرمه خانی، روح الله (1395). «الگوی حکمرانی خوب؛ جامعه همکار و دولت کارآمد در مدیریت توسعه». فصلنامهتخصصیعلومسیاسی، سال دوازدهم، شماره سی وششم، پاییز، صص 7-40.
- امیری، سروش و رجائی، زهرا (1396). «سیاست گذاری گردشگری و جایگاه بینالمللی آن با تأکید بر احیای گردشگری در شهرستان مشهد»، فصلنامهتخصصیعلومسیاسی، سال سیزدهم، شماره چهل و یکم، زمستان، صص 61-83.
- پور کیانی، مسعود و غلامی، مهدی (1392). «بررسی رابطه بین رفتارهای مثبت کارکنان با اثربخشی سازمانی»، ماهنامهاجتماعی،اقتصادی،علمیوفرهنگیکاروجامعه، شماره 157، خرداد ماه، صص 45-58.
تیزوجی، استیوارت اوت و جی ام، شفر (1379). «تئورهای سازمان و استورهها»، ترجمه علی پارسائیان، تهران: انتشارات کتاب فرزانه.
- رحمان سرشت، حسین و پیلوار، فریبا (1395). «بررسی رابطه بین رفتارهای سیاسی و ساختار سازمانی با اثربخشی سازمانی (مورد مطالعه یک دانشگاه غیرانتفاعی سراسری ایران)»، ماهنامه مدیریت دانش سازمانی، شماره 19، صص 87-99.
- رستمی، مهدی و رستمی، شهرام (1394). «بررسی رابطه رفتار سیاسی و رویکرد عقلایی تصمیم گیرندگان با تعهد سازمانی کارکنان مورد کاوی: بانک ملت». دومین کنفرانس بین المللی پژوهش های نوین در مدیریت، اقتصاد و حسابداری، صص 104-122.
- رضائیان، علی (1383). مدیریت رفتار سازمانی، چاپ هشتم، تهران: انتشارات علم وادب.
- زارعیمیتن، حسن (1381). «رفتار سیاسی و نقش آن در سازمان و مدیریت»، مجله مجتمع آموزش عالی قم، سال چهارم، شماره پانزدهم، ص 27-58.
- زبردست، کریم. (1383). «بررسی رابطه بین فرهنگ سازمانی و عملکرد مدیران متوسطه شهر تهران». پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
داوری، علی و رضازاده، آرش (1392). «مدلسازی معادلات ساختاری با نرمافزار PLS». ناشر: سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی.
- عزیزی نژاد، بهاره و نیکفر، نجمه (1397). «بررسی روابط بین رجحان های ارزشی و سبکهای پنج گانه تصمیم گیری مدیران تربیت بدنی». پژوهش های کاربردی در مدیریت ورزشی، سال هفتم، شمارة 1(25 پیاپی). صص 45-56.
- عطایی، محمد (1376). «بررسی فرهنگ سازمانی و تاثیر آن بر اثربخشی موسسه رازی». پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس.
- قربانی، محمد حسین (1386). «مطالعه فرهنگ سازمانی سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران بر اساس مدل دنیسون و مقایسه آن با میانگین های جهانی». پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
- صابونچی، رضا و پژوهان، فاطمه (1395). «طراحی مدل معادلات ساختاری اعتماد بین فردی و رفتار سیاسی با اثربخشی کارکنان ادارات ورزش و جوانان». مطالعات مدیریت رفتار سازمانی در ورزش، دوره سوم، شماره 9، بهار، صص 77-83.
- صفاری، مرجان (1387). «رابطه بین فرهنگ سازمانی و استقرار مدیریت دانایی در سازمان تربیت بدنی». همایش ملی مدیریت ورزشی، آکادمی ملی المپیک. صص 47-63.
- طوسی، محمد علی (1372). فرهنگ سازمانی، چاپ اول، تهران، مرکز آموزش مدیریت دولتی.
- منصوری بروجنی، ویدا؛ اتقیا، ناهید؛ مختاری دینانی، مریم و نظریان مادوانی، عباس (1395). «ارتباط بین مدیریت دانش با اثربخشی سازمانی در کارکنان وزارت ورزش و جوانان». پژوهشهای معاصر در مدیریت ورزشی، 6 (11). 50-41.
- موحدی، عنایت الله و کریمی، مجیدرضا (1398). «نقش ساختار سیاسی ایران در سیاست گذاری فرهنگی در کتب جامعه شناسی در آموزش و پرورش»، فصلنامهتخصصیعلومسیاسی، سال چهاردهم، شماره چهل و هشتم، پاییز، صص 83-105.
- وفائی، خسرو (1393). «توسعه سیاسی و سیاست مدرن: آسیبها و چالشهای توسعه سیاسی در ایران معاصر». فصلنامهتخصصیعلومسیاسی، سال دهم، شماره بیست و نهم، زمستان، صص 75-90.
- Archer, Ernest R. (Feb. 1980). "How to make a business decision: An analysis of theory and practice"; Management Review, No. 69, pp. 54-61.
- Atinc, G.; Darrat, M.; Fuller, B.; Parker, B.W. (2010). “Perceptions of organizational politics:A meta analysis of theoretical antecedents”. Journal of Management Issues, 4, 494-513.
- Blais, A.-R., & Weber, E. U. (2006). “A Domain-Specific Risk-Taking (DOSPERT) scale for adult populations”. Judgment and Decision Making, 1, 33-47.
- Coole,D.R.(2007). “Expansion and Validation of the Political Skill Inventory(PSI):An Examination of the Link Between Charisma,Political Skill, and Performance,(PHD Dissertation)”, University of South Florida.
- Doldor, E. (2007). "exploring Job performance, political skills, and job satisfaction" Journal of Managerial Psychology, , Vol. 36 No 3, pp. 280-293.
-Ferris,G.R.,Rogers,L.m.,Blass,F.R.,Hochwarter,W.A. (2009). “Interaction of Job-Limiting Pain and Political Skill on Job Satisfaction and Organizational Citizenship behavior”. Journal of Managerial psychology,24(7):584-608.
- Lawson, S. (2003). “Examining The relationship between organizational culture and knowledge management”, Unpublished dissertation doctoral: Nova Southeastern University.
- March, James G, (1994). A Primer on Decision Making; New York: Free Press, Pp. 2-7.
- Mintzberg H. (1985). The organization as political arena. J Manage Stud; 22(2): 133-54.
- Simon, Herbert A. (Oct. 1986). "Rationality in Psychology and Economics", Journal of Business, Pp. 209-24.
- Stone, D. (1997). “Policy Paradox. The Art of Political Decision Making”. NewYork: Norton & Company.
- Thanh, Therese (2016). “The Relationship between Political Behavior and Team Effectiveness in Management Teams: The Mediating Role of Team Cohesion”. Master Thesis. Department of Psychology. UNIVERSITY OF OSLO, 25.04.
_||_