اﻧﻮاع ﺗﺸﻨﺞ و درﻣﺎن آن
محورهای موضوعی : علوم بالینی دامپزشکیکلید واژه: ﺗﺸﻨﺞ, ﺻﺮع, ﺳﮓ, ﮔﺮﺑﻪ, ﻓﻨﻮﺑﺎرﺑﻴﺘﺎل, ﺑﺮوﻣﻴﺪ ﭘﺘﺎﺳﻴﻢ,
چکیده مقاله :
ﺧﻼﺻﻪ :ﻧﻮرون ﻳﻚ ﺑﺎﻓﺖ ﺗﺤﺮﻳﻚﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت داﺋﻢ ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ. وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻬﺎر داﺋﻤﻲ از روی ﻧﻮرون ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮد، ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﻨﺞ ﮔﺮدد. از ﻧﻈﺮ ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﺗﺸﻨﺞ ﺑﻪ 2 ﻧﻮع ﻋﻤﻮﻣﻴﻮ ﻣﻮﺿﻌﻲ (ﺟﺰﺋﻲ) ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮد. ﺗﺸﻨﺞ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﺘﺪاوﻟﺘﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺗﺸﻨﺞ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺣﻴﻮاﻧﺎت رخ ﻣﻲدﻫﺪ و ﻣﻐﺰ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮔﺴﺘﺮده درﮔﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ و ﺑﺎﻋﺚ از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﻫﻮﺷﻴﺎری ﺣﻴﻮان، اﻧﻘﺒﺎض ﺗﻮﻧﻴﻚ و ﻛﻠﻮﻧﻴﻚ ﻋﻀﻼت ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺮﻛﺎت ﺷﺒﻴﻪ دﺳﺖ و ﭘﺎ زدن ﻣﻲﮔﺮدد، ﻣﻲﺷﻮد. اﻳﻦ ﺷﻜﻞ از ﺗﺸﻨﺞ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﻴﻦ 30 ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺗﺎ 3 دﻗﻴﻘﻪ ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪه و ﺑﺎ ﻳﻚ دوره ﻣﺘﻐﻴﺮ از ﻋﻼﺋﻢ ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ ﭘﺲ از ﺗﺸﻨﺞ اداﻣﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻬﺒﻮدی ﻛﺎﻣﻞ اﻳﺠﺎد ﻣﻲﺷﻮد. ﺗﺸﻨﺞ ﻣﻮﺿﻌﻲ از ﻧﻈﺮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺑﻪ ﺗﺸﻨﺞ ﻏﻴﺮﻋﻤﻮﻣﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد. در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺣﻴﻮان ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻮﺷﻴﺎری ﺣﻴﻮان از ﺑﻴﻦ ﻧﻤﻲرود. ﺗﺸﻨﺞ ﻣﻮﺿﻌﻲ (ﺟﺰﺋﻲ) ﺧﻮد ﺑﻪ دو ﮔﺮوه ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮد: ﺗﺸﻨﺞ ﻣﻮﺿﻌﻲ (ﺟﺰﺋﻲ) ﺳﺎده و ﺗﺸﻨﺞ ﻣﻮﺿﻌﻲ (ﺟﺰﺋﻲ) ﭘﻴﭽﻴﺪه. ﻧﺤﻮه ﻋﻼﺋﻢ ﻛﻠﻴﻨﻴﻜﻲ در ﺗﺸﻨﺞ ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ درﮔﻴﺮی ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺸﻨﺞ در ﭘﺮوزنﺳﻔﺎل ﻣﻐﺰ ﺑﺴﺘﮕﻲ دارد و ﺷﺎﻣﻞ درﺟﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ از رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﻏﻴﺮ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺣﺴﻲ ﻳﺎ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺑﺪون از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﻫﻮﺷﻴﺎری ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.
_||_
