مقایسه اثرات گلوکوزآمین کندروئتین سولفات با ناپروکسن بر میزان درد، عملکرد جسمی و یافته های رادیولوژیک در مبتلایان به آرتروز زانو

محورهای موضوعی : علوم پزشکی

محمد مهدی نژاد ¹ , زهرا جعفری ²

1 - استادیار، دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران
2 - دانشجوی رشته پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه ازاد اسلامی مشهد، مشهد، ایران

تاریخ دریافت : 1396/03/15 تاریخ پذیرش : 1396/03/15 تاریخ انتشار : 1392/09/01

کلید واژه: آرتروز زانو, گلوکوزآمین کندروئتین سولفات, ناپروکسن,

چکیده مقاله :

مقدمه: استئو ارتریت(OA) شایع ترین نوع آرتریت است است. میزان بالای شیوع آن به ویژه در سنین پیری و میزان بالای ناتوانی ناشی از این بیماری، آن را در زمره علل مهم ناتوانی در این سن قرار می دهد.این بیماری عبارت است از نارسایی مفصل یعنی یک بیماری که در آن کلیه ساختارهای مفصل اغلب هماهنگ باهم دستخوش تغییر پاتولوژیک شده اند. اهداف درمان در آرتروز تسکین درد و به حداقل رساندن از دست رفتن کارکرد جسمی بیمار است. اگرچه رویکردهای غیر دارویی سنگ بنای درمان OA را تشکیل می دهند ولی درمان دارویی نقش کمکی مهمی در آن دارد.داروهای موجود به صورت خوراکی موضعی یا درون مفصلی تجویز می شوند. کاربرد گلوکوز امین و کندروئتین در درمان استئوارتریت بحث انگیز بوده ونتایج حاصل از کارازمایی های بالینی تصادفی برای استفاده از ان متفاوت است هدف ما در این تحقیق آن است که تاثیر این ترکیب را باناپروکسن بر میزان درد، عملکرد جسمی و یافته های رادیولوژیک در بیماران مبتلا به آرتروز زانو مقایسه کنیم. روش تحقیق:این تحقیق بر روی 240 بیمار 40 تا 60 ساله مراجعه کننده به مطب خصوصیارتوپدی محقق در مشهد که آرتروزاولیه زانوی آنها به وسیله معاینه بالینی و رادیوگرافی اثبات شده است انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به 2 گروه براساس سن، جنس و زانوی مبتلا تقسیم شده به یک گروه ناپروکسن و به گروه دیگر گلوکوزآمین کندروئتین سولفات به مدت یکسال داده می شدنتایج درمان 12و15ماه پس از درمان توسط KoOs-PS ، VAS scale و Kallegren and Lawrence و Joint space width(JSW) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: دو گروه از لحاظ سن (pvalue= 0/730)، جنس (pvalue= 0/603) و زانوی مبتلا (pvalue= 0/195) مشابه بودند. براساس معیار VAS (pvalue= 0/262) و KOOS-PS (pvalue= 0/016) تفاوت آشکاری بن دو گروه مصرف کننده NSAID و گلوکوز آمین (GS) وجود داشت به طوری که NSAID موثر تر از GS بود. میعار Kallegren and lawrance (K/L) و Joint Space Width (JSW) در طول زمان دارای تغییرات بوده اند (pvalue< 0/05) اما بین دو گروه تفاوت معنی داری از لحاظ آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: اگرچه NSAID و GS هردو بر روی درد و عملکرد جسمی بیماران مبتلا به آرتروز زانو موثر است ولی به دلیل تاثیر بیشترNSAID وهزینه کمتر آن نسبت به GS وهمچنین به دلیل عدم تاثیر GS برروی غضروف سازی مفصل توصیه به مصرف NSAID میشود.

چکیده انگلیسی:

Back groumd: Osteoarthritis (OA) is the most common type of arthritis. Its high prevalence, especially in the elderly, and the high rate of disability related to disease make it a leading cause of disability in the elderly. It is joint failure, a disease in which all structures of the joint have undergone pathologic change, often in concert and affects certain joints, yet spares others. The goals of the treatment of OA are to alleviate pain and minimize loss of physical function. To the extent that pain and loss of function. While nonpharmacologic approaches to therapy constitute its mainstay, pharmacotherapy serves an important adjunctive role in OA treatment. Available drugs are administered using oral, topical, and intraarticular routes. The use of glucosamine and chondroitin for OA has been controversial, and results of randomized trials have varied.  Objectives: Comparing effects of Glucosamine and Chondroitin sulphate combination with Naproxen on pain, physical function and radiologic findings in patients with knee osteoarthritis Method: Among patient with osteoarthritis (OA) who came to private clinic of researcher in mashad which their primary OA diagnosed by physical examination and radiography 240 people 40 – 60 years old participated  in this study. Patient divided in two groups based on age and gender . One group treated by naproxen and other group were under glucosamine cendroitin sulfate treatment. Results of treatment assessed after 12 an 15 month by kallegren and lawrance (K/L), VAS and Join Space width(JSW). Result: Two groups were similar to each other based on age(P=0/730), gender (P=0/603) and knee affected (P=0/195). According to VAS scale(P=0/262) and koos-ps(P=0/016) there were significant difference between NSAID and Glucosamine condroitin sulphate (GS) groups on pain and physical function . NASAID is more effective than GS. They have some difference quality in results of K/L and JSW over the period of time but at the end there were no difference between two groups. Conclusion:Although both NSAID and GS are effective on pain and physical function in patient with OA but due to the greater impact of NSAID and costs less than GS as well as the lack of GS on cartilageof the joint  NSAID is recommended.  

منابع و مأخذ:

 

1. David T. Felson. Osteoartheritis, Harisson's Principles of internal medicine. 17^th ed. New York: Mac Graw Hill. 2012;52(8):2158 & 2162-3.

2. Claessens AA, Schouten JS, van den Ouweland FA, Valkenburg HA. Do clinical findings associate with radiographic osteoarthritis of the knee? Ann Rheum Dis 2010; 49(2):771.

3. Lawrence JS, Bremner JM, Bier F. Osteo-arthrosis. Prevalence in the population and relationship between symptoms and x-ray changes. Ann Rheum Dis 2010; 25(4):1.

4. Moskowitz RW, Holderbaum D. Clinical and laboratory findings in osteoarthritis. In: Arthritis and Allied Conditions, Koopman WJ (Ed), Williams & Wilkins, Baltimore 2010;20(5):2216

5. Solomon L. Clinical features of osteoarthritis. In: Textbook of Rheumatology, Kelley WN, Hams ED Jr, Ruddy S, Sledge CB (Eds), WB Saunders, Philadelphia; 2010;28(15):1383.

6. Adams JC, Hamblen DL. Outline of orthopaedics. 13^th ed. Edinburgh: Churchill living stone; 2010;8(1): 342-46, 355-56.

7. Clegg DO, Reda DJ, Harris CL, et al. Glucosamine, chondroitin sulfate, and the two in combination for painful knee osteoarthritis. N Engl J Med 2012; 354(8):795.