بهینه‌سازی پرتفوی در چارچوب مدل پتانسیل مطلوب و ریسک نامطلوبUPM-LPM

محورهای موضوعی : مهندسی مالی

علی صالح آبادی ¹ ( مدیر عامل بانک توسعه صادرات استادیار دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران. )
محسن سیار ² ( کارشناس ارشد مدیریت مالی، دانشگاه امام صادق )
مجتبی شهریاری ³ ( کارشناس ارشد مدیریت مالی، دانشگاه اصفهان، ایران. کارشناس تحلیلگر، شرکت تامین سرمایه امید، (تهران خیابان سهروردی، خیابان خرمشهر، نبش کوچه شکوه) )

تاریخ دریافت : 1396/11/01 تاریخ پذیرش : 1396/12/09 تاریخ انتشار : 1397/07/01

کلید واژه: بهینه سازی پرتفوی, ریسک نامطلوب, پتانسیل مطلوب, تئوری مطلوبیت, آزمون جابسون کورکی,

چکیده مقاله :

در روند تکامل تئوری پرتفوی به دلیل وجود محدودیت هایی که در مفروضات اساسی مدل بهینه سازی مارکوویتز وجود داشت، مفهوم ریسک نامطلوب و مدل میانگین-نیم واریانس ابداع گردید که نقص مدل سنتی را برطرف کرده و وابستگی به مفروضات محدود کننده را از بین می برد. اما این مدل نیز از نظر تئوری های مطلوبیت اقتصادی سرمایه گذار دچار یک نقص عمده بوده و به دلیل عدم اندازه گیری نوسانات مثبت، مطلوبیت اقتصادی حرکات صعودی قیمت دارایی ها را در نظر نمی گیرد. لذا در آخرین پژوهش های بهینه سازی پرتفوی، مدل ریسک نامطلوب-پتانسیل مطلوب (Lpm-Upm) ارائه گردید که این مدل از نظر مطلوبیت دارای پشتوانه ی تئوریک قوی نظیر تئوری چشم انداز و تئوری مطلوبیت اقتصادی ون نیومن و مورگنشترن می باشد. در این پژوهش، پرتفوی بهینه مدل LPM-UPM در سطوح مختلف ریسک و پتانسیل پذیری با استفاده از داده های شاخص های تمامی صنایع و با بکارگیری از نرم افزار Matlab محاسبه گردید. دوره ی زمانی بهینه سازی از سال 1389 تا 1392 در نظر گرفته شده است و دوره ی پس از آن (از 1392 تا 1395) روند پرتفوی بهینه شده طی مدل LPM-UPM با پرتفوی بهینه ی مدل میانگین واریانس مقایسه خواهد شد. عملکرد پرتفوی های مزبور با استفاده از نسبت شارپ سنجیده شده و با استفاده از آماره ی جابسون-کورکی معناداری تفاوت عملکرد دو پرتفوی آزمون خواهد شد. نتایج پژوهش نشان می دهد در تمام رویکردهای مختلف ریسک پذیری و در تمام نقاط مرز کارا، بطور معناداری پرتفوی Lpm-Upm عملکرد بهتری نسبت به مدل سنتی مارکوویتز دارد.

چکیده انگلیسی:

In the process of evolving portfolio theory, In order to eliminate the defects and basic assumptions limitation of the traditional model, the concept of downside risk and the Mean-LPM model has been introduced. The Lower Partial Moment (LPM) has been the downside risk measure that is most commonly used in portfolio analysis. Its major disadvantage is that its underlying utility functions are linear above some target return. As a result, the upper partial moment (UPM)/lower partial moment (LPM) analysis has been suggested in the recent researches. The UPM-LPM framework is powerful because it implements the full richness of economic utility theory such as Morgenstern economic utility function and prospect theory. In this study, using by stock market Sector indexes over 3 years period since 2010 to 2012, the mean-variance and UPM/LPM optimal portfolio has been calculated in different degrees of potential and risk aversion. In the next step, the optimal portfolio performance of both model has been measured over second period from 2013 to 2015. This research used MATLAB software for optimizing and analyzing of portfolio selection models. The Jobson-Korkie test has been used to measure the portfolio performance difference between Mean-Variance and UPM-LPM model. It was found that there is significant difference between results of Sharp ratio in Markowitz portfolio and UPM-LPM portfolio, and in the different risk/potential aversion approaches the UPM-LPM portfolio are significantly better than the traditional Markowitz model