اثربخشی معنادرمانی گروهی بر سازگاری اجتماعی و احساس تنهایی دانشجویان دختر دارای معلولیت جسمی حرکتی شهر تهران در سال 98-99 چکیده
محورهای موضوعی : روان شناسی
صدیقه چاوشی
1
(
دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات
)
مهدی محمودی
2
(
دانشگاه پیام نور
)
روح الله کریمی خویگانی
3
(
دانشگاه علوم انتظامی امین
)
کلید واژه: سازگاری اجتماعی, احساس تنهایی, معلولیت جسمی-حرکتی, کلمات کلیدی: معنادرمانی گروهی,
چکیده مقاله :
هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر سازگاری اجتماعی و احساس تنهایی دانشجویان دختر دارای معلولیت جسمی حرکتی شهر تهران در سال 98-99 بود. روش مطالعه حاضر شبه آزمایشی بر اساس طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود، جامعه آماری مطالعه حاضر را کلیه دانشجویان دختر دارای معولیت جسمی-حرکتی شهر تهران در سال 99-98 تشکیل می دهند که تعداد 40 نفر از آنها با استفاده از نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و در گروه های 20 نفری آزمایش و کنترل گماشته شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های سازگاری اجتماعی (سین ها و همکاران، 1993) و احساس تنهایی (راسل و همکاران، 1980) پاسخ دادند. یافته های حاصل از آزمون کواریانس نشان داد که معنادرمانی گروهی بر افزایش نمرات سازگاری اجتماعی و کاهش نمرات احساس تنهایی موثر بود و مقادیر f در سطح (P<0.01) معنی دار بودند، نتایج در حالت کلی نشان داد که استفاده از معنادرمانی می تواند بر افزایش سازگاری اجتماعی و احساس تنهایی دانشجویان دارای معلولیت جسمی و حرکتی موثر باشد.
The aim of this study was to evaluate the effectiveness of group logo therapy on Loneliness and social adjustment of female students with physical disabilities in Tehran in 2020-2021. The method of the present study was quasi-experimental based on a pre-test post-test design with a control group. The statistical population of the present study consists of all female students with physical disabilities in Tehran in 2020-21 that 40 of them were selected by using of available samlpling as a sample and assigned to experimental and control groups of 20 people. Participants answered the questionnaires of Loneliness (1980) and social adjustment (1993). Findings from covariance test showed that group meaning therapy was effective in increasing social adjustment and decreasing Loneliness and f values were significant at the level of 0.01. The results in general showed that the use of meaning therapy can be effective in Loneliness and social adjustment of students with physical and motor disabilities.
_||_
